Όχι, δεν θ'αναφερθώ στους Σαμαρά και Βενιζέλο, άλλωστε θεωρώ πως αυτοί
είναι εκλεκτοί και παρασημοφορημένοι ιππότες του τάγματος της γεμάτης
τσέπης (της δικής τους και των δικών τους).
Μήτε στους υπολοίπους
βουλευτές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, τούτοι θυμίζουν ολοένα και περισσότερο πρόβατα - αν
και ο χαρακτηρισμός μάλλον προσβάλλει τα συμπαθέστατα τετράποδα.
Εντάξει, κάποιοι ελάχιστοι εξ'αυτών έχουν ανήσυχο ύπνο τελευταία, θα
πάρουν κανα χαπάκι κι όλα καλά, ή το χειρότερο, θα πληρώνουν με τα
μαζεμένα την αγορά άλλοθι και συνειδήσεων για τα επόμενα χρόνια. Σιγά μη
πάθουν και τίποτα...
Αλλά ο Κουβέλης; Ο Χατζησωκράτης; Η Ξηροτύρη; Αριστεροί δεν είναι όλοι αυτοί; Τουλάχιστον έτσι (ακόμη) δηλώνουν οι ίδιοι.
Απο πότε οι αριστεροί φοβούνται τη φτώχεια; Απο πότε οι αριστεροί τρέμουν τον αγώνα;
Και γιατί εκλιπαρούν σαν εξαρτημένοι τοξικομανείς - σε μιά μοναδική
χωρωδία που περιλαμβάνει ντήλερς και τζάνκια απο κοινού - για τη "δόση"
τους; Ποιούς θέλουν να βοηθήσουν στ'αλήθεια; Αυτοί είναι που μεθαύριο θα
ψηφίσουν τις περικοπές στις συντάξεις των αναπήρων! Αυτοί είναι το
παράδειγμα του έθνους των Ελλήνων. Αυτοί είναι που καθορίζουν
συνειδήσεις, επιλογές, ιδέες, στάση ζωής για τους αυριανούς ενήλικες
πολίτες. Υπερασπιζόμενοι τις τράπεζες, τους τοκογλύφους των
χρηματιστηρίων και την πολιτική της μισαλλοδοξίας. Αυτοί είναι που θα
συντηρήσουν τις μικρές δικτατορίες στη δουλειά, στην οικογένεια, στα
σχολεία, στα νοσοκομεία, όλα τυλιγμένα με μιά κουβέρτα - επίφαση
δημοκρατίας. Μιάς δημοκρατίας, που ελάχιστο σεβασμό μόνο να είχαν στο
όνομα της, θα ζητούσαν το προφανές για κάθε πολιτικό που διακατέχεται
απο μίνιμουμ ηθική. Ένα δημοψήφισμα. Πόσο πια να κοστίσει κάτι τέτοιο;
Αφού στριμώχτηκαν και δηλώνουν πως δεν τους αρέσουν τα μέτρα κι επιπλέον
έχουν την αυθάδεια και το θράσος να μας πετούν κατάμουτρα πως είναι
άδικα και βάρβαρα(!!!) - πως αλήθεια τολμούν να λένε κάτι τέτοιο
ανερυθρίαστα - ας αφήσουν λοιπόν τον λαό που συνεχώς επικαλούνται
ν'αποφασίσει μόνος του αν θέλει να βγάλει τα μάτια του. Όχι, όχι
μ'εκλογές, αλλά, για όνομα, εφόσον ΚΑΝΕΙΣ δεν συνηγορεί υπέρ των μέτρων,
κάντε μιά Κυριακή ένα δημοψήφισμα, κρατήστε τη φωλίτσα σας καθαρή κι
εφαρμόστε - εσείς οι ίδιοι, όχι άλλοι - εκείνο που ο λαός θα επιλέξει.
Αλλά προφανώς αυτά είναι παραληρήματα που δεν έχουν θέση στην
"κανονική" ζωή, ά, ξέχασα κιόλας, δεν προλαβαίνουμε, ο χρόνος πιέζει
ασφυκτικά... Το χειρότερο όμως νομίζω πως είναι το οτι οι Έλληνες έχουν
πλέον διαβρωθεί τόσο πολύ απο τα λαμόγια, τις ρουφιανιές, τα ρουσφέτια
και τη διαπλοκή, που έχουν καταλήξει σκιά του κάποτε περήφανου,
φιλόξενου κι αξιοπρεπούς λαού που μαθαίνουμε πλέον μόνον απο τα βιβλία
ιστορίας.
Το χρήμα είναι ο απόλυτος άρχων σήμερα, όχι μόνο στις
ρομποτικές ψυχές εκείνων που έχουν και διαχειρίζονται την διακυβέρνηση,
αλλά δυστυχώς φώλιασε για τα καλά και στις φοβισμένες ψυχές των
σύγχρονων ειλώτων, που τρέμοντας το ενδεχόμενο να γίνουν δούλοι, ταίζουν
εξουσία τους κυρίους τους.
Δύο ακόμη παρατηρήσεις. Όταν βλέπω σε
τηλεοπτικά πάνελ εκπροσώπους αυτής της συγκυβέρνησης, θλίβομαι,
ντρέπομαι κι εντέλει εκπλήσσομαι...ο Νίκος Τσούκαλης ομονοεί με τον
Άδωνι Γεωργιάδη... Κυρίες και κύριοι του Κουβέλη, ΠΩΣ στα κομμάτια το
αντέχετε; Και νάστε σίγουροι, εκείνοι που σας ψήφισαν, ΔΕΝ σας επέλεξαν
γι'αυτά που προκρίνετε, τουλάχιστον οι περισσότεροι.
Επίσης, ας
τελειώσει το παραμύθι με την επίκληση του μέλλοντος των παιδιών μας.
Τρίχες κατσαρές, επιτρέψτε μου να πω. Τα παιδιά, οι νέοι, είναι αθάνατοι
και δεν φοβούνται το παραμικρό, μήτε έχουν ανάγκη κάποιους
μεγαλοσχήμονες "γονιούς" ν'αποφασίζουν για πάρτη τους. Κι εγώ έχω
παιδιά, προτιμώ όμως να τα δω να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, ήθος και
μπολιασμένα με ιδέες ανθρωπιάς και ισονομίας, έστω φτωχικά αν
χρειάζεται, παρά να τα "καμαρώνω" βολεμένους, υποταγμένους κι ίσως
κάποτε ιδεολογικά και συναισθηματικά λοβοτομημένους κρίκους μιάς
αλυσίδας απάνθρωπων "πολιτισμών".
Τέλος, τα γράφω αυτά γιατί ως
μουσικός έχω δημόσια εικόνα, δεν μου αρέσει να κρύβομαι και να γλύφω
εκεί που έφτυνα κι επιθυμώ ως πολίτης να διατηρώ την ελευθερία της
έκφρασης της άποψης μου, όσο οι φτωχές μου γνώσεις το επιτρέπουν.
ΠΗΓΗ: ΗΛΙΑΣ ΖΑΪΚΟΣ
