ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΜΑΝΕΣ

ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΖΩΗ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΣΕΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΛΑΨΕΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΣΑΛΕΥΤΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΩΝ.

ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ.

ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΦΡΙΚΑΛΕΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ,ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΤΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ,ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ,ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ, ΜΗΝ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΧΤΥΠΑΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ.
ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ,ΝΑ ΧΑΘΕΙ,ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ,ΟΜΟΡΦΕΣ,ΓΛΥΚΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΓΙΝΕΤΕ ΚΥΜΑ ΜΕΓΑΛΟ,ΟΜΟΡΦΟ,ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΑΦΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ,ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ,ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΟΓΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
ΟΙ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟΙ ΣΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΗΣΤΟΙ ΣΑΣ ΤΡΕΜΟΥΝ.
ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΑΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ...

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΤΗΣ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΣΕΡΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ.

RED

Ψωμί-παιδεία-ελευθερία…πάλι!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ Ψωμί-παιδεία-ελευθερία…πάλι!

Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχοντας μπροστά μας τις αποδείξεις ότι ο αγώνας για «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» συνεχίζεται.

Στο σπίτι, στο σχολείο, στη γειτονιά ... τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Οι γονείς κι οι γείτονες χωρίς δουλειά. Κι όσοι έχουν δουλειά παίρνουν (αν τα παίρνουν) ψίχουλα. Τα χαράτσια πάνε σύνεφο. Τα σχολεία χωρίς πετρέλαιο, χωρίς καθηγητές, χωρίς φράγκο στα ταμεία τους. Η πείνα θερίζει. Το ψωμί είναι ανάγκη επιβίωσης πιά. Για παιδεία ούτε λόγος. Πραγματική ελευθερία για εμάς σήμερα δεν υπάρχει. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η τρομοκρατία όταν αντιστεκόμαστε, δε μας επιτρέπουν να ζούμε σαν άνθρωποι, αλλά σαν σύγχρονοι δούλοι!

Κι αυτές τις ώρες που κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις, έρχεται ένα τεράστιο ερώτημα, που επιστρέφει κάθε φορά που τιμάμε κάτι «ηρωικό»: 

ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ;

-Αυτοί που ... «έκαναν» το Πολυτεχνείο ήταν απλοί εργαζόμενοι, άνθρωποι του λαού που είχαν στο πλευρό τους κάτι «παιδιά» σαν κι εσένα. Ούτε γενήθηκαν ήρωες, ούτε είχαν αποφασίσει να πεθάνουν. Απλά δεν άντεχαν άλλο την αδικία και την καταπίεση. Κάτι «παιδιά» που σκέφτηκαν ότι αποκλείεται ο κόσμος να φτιάχτηκε για να έχουν μερικοί ό,τι γουστάρουν κι οι πολλοί να πεινάνε, να μη σπουδάζουν, να φυλακίζονται όταν αντιδράσουν κι αγωνιστούν για μια καλύτερη ζωή. Κάτι «παιδιά» που ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

-Αυτοί που ...«έκαναν» το πολυτεχνείο δεν ήξεραν ίσως το μέγεθος της δύναμής τους. Ίσως κιόλας να νόμιζαν ότι «νικήθηκαν» την ώρα που τους σκότωναν οι χουντικοί. Αλλά με την πράξη τους απέδειξαν ότι νικητής στην  ιστορία είναι αυτός που έχει δίκιο, κι όχι αυτός που κερδίζει μια μάχη με άδικα όπλα.  Απέδειξαν ότι ο λαός που αγωνίζεται είναι πανίσχυρος και μπορεί να γονατίσει κάθε εξουσία, ακόμα κι αν διαθέτει όπλα και τάνκς κι αεροπλάνα. Αρκεί ο λαός να αποφασίσει να παλέψει. Και τότε τα μπορεί όλα.

-Αυτοί που ... «έκαναν» το Πολυτεχνείο ξέσκισαν σε μια βραδιά τόμους ολόκληρους βιβλίων κι αναλύσεων που ιχρυρίζονταν ότι «δε γίνεται τίποτα». Πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων χιλιάδες σελίδες εφημερίδων της εποχής που έλεγαν ότι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ήταν «αλήτες», «επικύνδυνοι κομμουνιστές», ότι «κάνουν ζημιές» και «δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα της πατρίδας».

-Αυτοί που...«έκαναν» το Πολυτεχνείο δε σκέφτηκαν αν οι πράξεις τους είναι ... «νόμιμες». Σκέφτηκαν ότι έχουν δίκιο κι είναι ανάγκη να πέσει η Χούντα. Και το έκαναν. Όπως έδρασε «παράνομα» ο λαός το 1821, στην αντίσταση ενάντίον των Γερμανών το 1940-1944, στην αντίσταση εναντίον των Άγγλων, κλπ. Όπως κάνουν πάντα οι λαοί που αγωνίζονται ενάντια στους δυνάστες τους: ξεπερνούν και καταργούν το νόμο του δυνάστη τους και φτιάχνουν άλλο νόμο δικό τους, δίκαιο κι ανθρώπινο. 

-Έδειξαν αυτοί οι «νέοι» ότι ο αγώνας που φέρνει αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο ο οργανωμένος και προετοιμασμένος αγώνας. Αυτοί που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο δε ξεσηκώθηκαν «μέσα σ΄ ένα βράδυ» κι έφτιαξαν όλη την κατάληψη «αυθόρμητα». Αγωνίζονταν απ΄ την αρχή συνειδητά κι οργανωμένα. Δε φορούσαν κουκούλες, γιατί ήταν περήφανοι και χαρούμενοι μ΄ αυτό που έκαναν. Κουκούλες φοράνε αυτοί που θέλουν να κρυφτούν γενικά και όχι μόνο να κρύψουν το πρόσωπό τους.

-Προχώρησαν παρά και ενάντια στις φωνές κάποιων «ρεαλιστών» που τους έλεγαν «μη τραβάτε στα άκρα», «να τα βρούμε με το καθεστώς», «να κάνουμε κι εμείς ένα βήμα κατανόησης» κι επιχειρούσαν να συμβάλλουν στην προσπάθεια της Χούντας να δείξει «δημοκρατικό πρόσωπο». 

Απομόνωσε, τσάκισε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιχειρεί να λασπώσει την ηρωική εξέγερση του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο το 1973 ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, λέγοντας τα ίδια αισχρά ψέματα που χρησιμοποίησε η δικτατορία για να κρύψει το μεγάλο της έγκλημα. Επιχειρεί να αθωώσει τη στρατιωτική δικτατορία, που με τη βία και τα βασανιστήρια κατά του αγωνιζόμενου λαού υπηρέτησε τα μονοπώλια και το ΝΑΤΟ.

Το βράδυ του πολυτεχνείου δεκάδες ήταν οι νεκροί, όχι μόνο από το τανκς, αλλά και από τους ελεύθερους σκοπευτές, που πυροβολούσαν έξω από το Πολυτεχνείο το λαό που διαδήλωνε.

Νεκροί μαθητές στο Πολυτεχνείο:

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Μια άλλη μαρτυρία:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:

«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Ορισμένοι πάλι λένε: «Τι τα θες, οι αγώνες δεν έφεραν αποτέλεσμα, η γενιά του πολυτεχνείου μας πούλησε, όλοι τελικά ίδιοι είναι». Μην τους πιστεύεις. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν πήγαν όλοι με την αστική εξουσία για να βολευτούν. Πάρε παράδειγμα τους αντιστασιακούς που συμμετέχουν στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ). Ρώτησέ τους. Ποτέ δεν εξαγόρασαν τον αγώνα με το βόλεμα! Παραμένουν σεμνοί αγωνιστές του λαού μας, παρά τα άσπρα μαλλιά τους. Μην ξεγελιέσαι. Το σύστημα βρίσκει αυτόν που δεν άντεξε στις δυσκολίες του αγώνα και τον κάνουν «παράδειγμα», για να απογοητεύσει το λαό, να τον κάνει να σκύψει το κεφάλι. «Κούνια που τους κούναγε»! Και σήμερα, είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, που σηκώνουν κεφάλι στην εργοδοσία, παρά την τρομοκρατία της απόλυσης και κάνουν απεργία. Τέτοια παλικάρια είχε και θα έχει πάντα ο λαός μας και η νεολαία.

Δε θα περάσει ο φασισμός ούτε τώρα. Όπως δεν πέρασε τότε που έσπασε τα μούτρα του πάνω στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Όπως δεν πέρασε τότε που ναυάγησε πάνω στον τεράστιο βράχο του ηρωϊκού Πολυτεχνείου. Θα τσακιστεί απ΄ το οργανωμένο κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας. 

Συνεχίστε τον αγώνα. Μέσα απ’ τα 15μελή και τα 5μελή. Για καλύτερη ζωή. Για καλύτερο σχολείο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεστε κι όπως το δικαιούστε.

Τιμάμε το Πολυτεχνείο και τους ήρωες που έπεσαν εκει 

Συνεχίζουμε τον αγώνα τους για Ψωμί – παιδεία – Ελευθερία. 

Οι λαοί μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω!

Πηγή: Π.Α.ΜΕ.

ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η συμπεριφορά του ανθρώπου κατευθύνεται από την ιδεολογία του για τον κόσμο, για την κοινωνία και για το καθεστώς στο οποίο ζει. Το να είναι περισσότερο φιλάνθρωπος ή περισσότερο νομοταγής, δεν συνεισφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
 

Η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα σήμερα. Αλλά αυτά τα ελαττώματα δεν είναι φυσιολογικά. Είναι ΤΕΧΝΗΤΑ. Δημιουργήθηκαν στη συνείδηση του ανθρώπου από εξωτερικούς παράγοντες δηλαδή από την κοινωνική εξέλιξη. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι συντροφικό και κοινωνικό ον, δεν λειτουργεί ατομικά, είναι αλληλέγγυο και δεν έχει αισθήματα δόλου, κλοπής, κερδοσκοπίας, τυχοδιωκτισμού. Και θα φανεί παρακάτω.

Θα παραθέσω ιστορικά γεγονότα της κοινωνικής εξέλιξης:

Οι μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία, ιστορικά, δεν καθιερώθηκαν αμέσως. Με επανάσταση και αγώνες, με οπισθοδρόμηση της νίκης της επανάστασης πάντα, ήρθαν έπειτα οι αλλαγές. Η σημερινή κοινωνία και η πολιτική της ζωή δεν ήταν όπως την ξέρουμε σήμερα. Η σημερινή αστική τάξη που μας κυβερνάει, κάποτε ήταν υποδουλωμένη σε φεουδαρχικά καθεστώτα. Θέλοντας λοιπόν να αναλάβουν οι αστοί τα ινία της εξουσίας, επαναστάτησαν ενάντια στους φεουδάρχες δίνοντας το αίμα τους για το σκοπό τους. Δεν κέρδισαν κατευθείαν. Υπήρχε μια ύφεση στον αγώνα τους, αλλά είχαν κάνει την αρχή. Και στους αιώνες που ήρθαν, αφάνισαν και το τελευταίο ίχνος του φεουδαρχικού καθεστώτος, καθιερώνοντας τον εαυτό τους ως εξουσία, δημιουργώντας τη δημοκρατία, το σύνταγμα, το κοινοβούλιο, το στρατό, το δικαστήριο και άλλους θεσμούς που σήμερα θεωρούμε την ύπαρξή τους δεδομένη! 

Οι αστοί λοιπόν, σε συνδυασμό με την βιομηχανική επανάσταση καθιέρωσαν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (και δε μιλάω για στέγη) και τη μισθωτή εργασία (δηλαδή την εκμετάλλευση των ανθρώπων για το κέρδος). Έτσι λοιπόν αντί να ευημερούν όλοι οι λαοί της γης με την τεράστια ανάπτυξη στην παραγωγή προϊόντων πρώτης ανάγκης και στην εξέλιξη των μέσων παραγωγής, άρχιζαν να πλουτίζουν μόνο αυτοί που ήταν ιδιοκτήτες, και να φτωχαίνουν αυτοί που παρήγαγαν τον πλούτο, δηλαδή χωρίστηκαν οι άνθρωποι σε τάξεις. Η αστική τάξη, η μεσαία τάξη, και η εργατική τάξη. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε λόγω της ανταγωνιστικότητας και της κερδοσκοπίας, δηλαδή την απορρόφησαν τα μεγάλα τραστ (συνενώσεις παραγωγής με συγκεκριμένο αντικείμενο=τα σημερινά μονοπώλια πχ. μονοπώλιο των μέσων μεταφοράς). Οπότε έως τα σήμερα, η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις. Στην αστική και στην εργατική. 

Με την εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος που δημιουργήθηκε, τα ινία της εξουσίας πλέον δεν τα είχαν οι αστοί πολιτικάντηδες, αλλά μια χούφτα πλουτοκράτες που είχαν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Με τα χρήματα που έχουν οι καπιταλιστές σήμερα, λαδώνουν τους πολιτικούς για να φτιάχνουν νόμους προς όφελός τους (δημόσια χρέη, φόροι, τιμές αγοράς, δικαιοσύνη κλπ), και εις βάρος της εργατικής τάξης που εκμεταλλεύονται. Στα χέρια τους έχουν την αστυνομία, το στρατό, τα ΜΜΕ κλπ, για να εμποδίζουν με κάθε τρόπο τον επαναστατικό χαρακτήρα της εργατικής τάξης, να μπορέσει να εκπληρώσει τον σκοπό της, να αλλάξει την σάπια κοινωνία που την εκμεταλλεύεται. Να εμποδίζουν δηλαδή την εκμεταλλευόμενη τάξη να επαναστατήσει εναντίον τους (φυσικά και με την συνεχή λάσπη που ρίχνουν στο μοναδικό κόμμα που την αντιπροσωπεύει, το κομμουνιστικό κόμμα). Που κάποτε οι ίδιοι επαναστάτησαν εναντίων των εκμεταλλευτών τους! Που κάποτε στους ίδιους λέγανε ότι είναι ουτοπία να διεκδικούν την εξουσία!

Το σημερινό κράτος όπως το ξέρουμε συνειδητά, δεν είναι τίποτ'αλλο από ένα εργαλείο εκμετάλλευσης, καθυπόταξης και ελέγχου της εργατικής τάξης από την πλουτοκρατία. Ένας τρόπος για να υπακούει ο εργάτης στον εκμεταλλευτή του (όλοι οι νόμοι σε μία πραγματική σημοκρατία θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο του εργάτη, γιατί είναι ο μόνος που παράγει τον πλούτο). Το κράτος εμφανίζεται μόνο όταν οι αντιθέσεις μεταξύ των τάξεων μεγαλώνουν (βλ. σήμερα που οι δυνάμεις καταστολής αυξάνονται και επιτίθενται δείχνοντας ξεδιάντροπα το πρόσωπό τους στην εργατική τάξη με πολλά παραδείγματα, πχ. ΜΑΤ της κυβέρνησης προς όφελος του καπιταλιστή Μάνεση, για το σπάσιμο της απεργίας των εργατών του στον Ασπρόπυργο).

Μαρξ: "Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσης της μιας τάξης από την άλλη, νομιμοποιεί την καταπίεση αυτή, μετριάζοντας την σύγκρουση των τάξεων" (αυτό σημαίνει ότι ποτέ κανένα κράτος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρχει υπέρ των εργαζομένων, διότι πολύ απλά ελέγχεται από τους πλουτοκράτες!). 

Λένιν: "Το κράτος δεν υπάρχει για να συμφιλιώνει τις τάξεις, παρά μόνο για να αφαιρει τα μέσα της καταπιεζόμενης τάξης να πολεμήσει τους καταπιεστές της"! "...είναι όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο"!

Λένιν: "Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό περίβλημα του καπιταλισμού, και όταν το κεφάλαιο αποκτήσει το καλύτερο περίβλημα, τότε καθιερώνεται η εξουσία του και όσα πολιτικά πρόσωπα κι αν αλλάξουν στην κυβέρνηση, δεν θα αλλάξει η εξουσία του"! (Ο Λένιν πίστευε και εφάρμοσε φυσικά, μέχρι το θάνατό του, ότι αν δεν πάρει την εξουσία στα χέρια της η εργατική τάξη, δηλαδή να καθιερώσει την δικτατορία του προλεταριάτου, προσωρινά, καμία εναλλαγή κυβέρνησης δεν θα τη σώσει από τα δεινά της, διότι θα κυβερνιέται από το κεφάλαιο!)

Σύμφωνα με τον μαρξισμό-λενινισμό, κανένα κόμμα που αναλαμβάνει ένα κράτος δεν μπορεί να βάλει αυτό το κράτος πάνω από τις δύο τάξεις, διότι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κράτος είναι εργαλείο μόνο του εκμεταλλευτή. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κουμαντάρει την πλουτοκρατία, διότι αυτή στην ουσία έχει την εξουσία! Δεν μπορεί να υπάρξει υπερταξικό κράτος, κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει το οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει παση θυσία την εξουσία του κοινοβουλίου!

Λένιν: "Οι μορφές των αστικών κρατών ποικίλλουν, αλλά έχουν έναν κοινό παράγοντα. Είναι δικτατορίες του κεφαλαίου, των πλουτοκρατών". "Η κρατική μηχανή (στρατός-γραφειοκρατία) πρέπει να τσακιστεί από την εργατική τάξη και να δημιουργηθεί ένα νέου τύπου κράτος που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και θα υποδουλώνει την μειοψηφία, τους εχθρούς του λαού"

Λένιν: "Κοινοβουλευτισμός είναι να αποφασίζεις κάθε λίγα χρόνια ποιος θα τσαλαπατά, θα καταπνίγει το λαό στη Βουλή. Κούφιο λογοκοπίο, διότι στα παρασκήνια παίρνονται οι αποφάσεις". "Δεν υπάρχει ειρηνικός δρόμος προς το σοσιαλισμό και όποιος το ισχυρίζεται αυτό ονειροπολεί, αφού πουθενά δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία".

Λένιν: "Δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα" (δουλειά που κάνει εδώ και 90 χρόνια το ΚΚΕ για την ελληνική εργατική τάξη μας και συμβάλλει στον προλεταριακό διεθνισμό).

Σκεφτείτε τα λόγια του επαναστάτη Λένιν. 

Τα πράγματα στον πλανήτη μας είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιέγραψα. Θεωρώ ότι αυτός που δεν αναγνωρίζει την πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας και την πραγματική λύση για την διέξοδο από αυτήν την λούμπα, ονειροβατεί και καθυστερεί την επανάσταση! Πρέπει ο καθένας μας να ταχθεί ιδεολογικά και αγωνιστικά υπέρ της εργατικής τάξης και να υποστηρίζει το μοναδικό όπλο της εργατιάς, δηλαδή την ιδεολογία του Μαρξ-Λένιν χωρίς περικοπές! Να υποστηρίζει το ΚΚΕ, γιατί στρατηγικά εφαρμόζει την ιδεολογία του Μαρξισμού-Λενινισμού χωρίς περικοπές! Η στρατηγική του ΚΚΕ δεν είναι πρωτότυπη! Είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθεί το κόμμα της εργατικής τάξης, το επαναστατικό της κόμμα, που προσπαθεί να την ξυπνήσει με κάθε τρόπο από τον ύπνο του δικαίου, που προσπαθεί να την ενώσει σε κοινό στόχο για την ανατροπή και την ΝΙΚΗ!!!

 
Ένγκελς: "Το "γενικό εκλογικό δικαίωμα" είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης". Η ωριμότητά της φαίνεται μόνο όταν στηρίζει το επαναστατικό της κόμμα, το ΚΚ. Εκεί κρίνεται η ψήφος της! Έτσι μόνο τρίζουν οι καρέκλες των παράσιτων αστικών γουρουνιών (βλ. Πάγκαλο, Βενιζέλο, κλπ). Έτσι οργανώνεται η επανάσταση!

Η επανάσταση δεν μπορεί να σταματήσει! Την αντεπανάσταση ακολουθεί επανάσταση!!!

by Ruby Red

ΤΩΡΑ

Είναι πολύ σημαντικό, μάλλον καθοριστικό για το λαϊκό κίνημα, να βρίσκεται ζωντανό και ενεργό ένα σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα στο πεδίο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και ιδίως κάτω από τις σημερινές κρίσιμες αλλά και καθοριστικές στιγμές για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας.

Το ΚΚΕ είναι η κολόνα, όπου πάνω της μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και να το στηρίξουν. Είναι η βάση για την ανασύνθεση  του συνδικαλιστικού κινήματος, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συνδικαλιστές και τους συνεργαζόμενους. Πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την απόφαση, επιτέλους να πολιτικοποιήσει στο σύνολο τους τα αιτήματα της, να υιοθετήσει αγωνιστική επαναστατική πολιτική, να αφαιρέσει την εξουσία από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τις ανώδυνα αναδείξει με την δύναμη της την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της πατρίδας, που τώρα είναι γαντζωμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστών κάτω από την εξουσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των πολυεθνικών.

Να αναδεχθεί η μόνη διέξοδος που δεν είναι άλλη από την μονομερή διαγραφή του χρέους, με την σύγχρονη έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και τους διαφόρους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, και με λαϊκό εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και πολίτικης ζωής, για την ειρήνη και την ευημερία του λαού μας.

Τα αστικά κόμματα μαζί και τα λεγόμενα αριστερά (βλ. ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν αναγάγει την πολιτική εξαπάτηση του λαού μας σε τέχνη. Προβάλλουν με στόμφο αμείλικτα ερωτήματα, και τρομοκρατικά διλλήματα, βάζουν δήθεν πολιτικούς και οικονομικούς γρίφους στον λαό μας σχετικά με το τι θα γίνει εάν αποφασίσει ο λαός να αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή ένωση, να καταργήσει τα μνημόνια και να διαγράψει μονομερώς το χρέος. Πίσω από αυτά τα διλλήματα που του βάζουν βρίσκεται ο φόβος τους για την κατάργηση των μονοπωλίων ο φόβος τους για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο φόβος τους για το πέρασμα από τον σάπιο καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

Η εργατική τάξη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι η μόνη τάξη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ότι είναι η πρωτοπόρα τάξη, αυτή που παράγει τα πάντα, αλλά απολαμβάνει ψίχουλα και σε λίγο ούτε και ψίχουλα. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η πολιτική και ταξική της έκφραση. Χωρίς το κόμμα της η εργατική τάξη είναι ανίσχυρη, ανάπηρη, χωρίς την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, άοπλη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο λαός μας πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του, να μην φοβηθεί και με πρωτοπόρο το κόμμα τούτο ΚΚΕ, να σαρώσει και να πνίξει τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες, τους καπιταλιστές και το ντόπιο πολιτικό τους προσωπικό. Αυτοί που τώρα κουνάνε το δάχτυλο στην εργατική τάξη, στην φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, πρέπει να ηττηθούν μέσα στον λαό, πρέπει να ηττηθούν πολιτικά και κοινωνικά, να χάσουν τα πολιτικά και λαϊκά τους ερείσματα, να αφοπλιστούν.

Η εργατική τάξη να πυκνώσει στο λαϊκό κίνημα, να υποστηριχτούν αγωνιστές συνδικαλιστές με θέσεις που θα βγάζουν τον λαό μας από το τέλμα της εξαπάτησης και της πολίτικης κοροϊδίας. Να αναδεχθεί ότι καμιά κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μόνο ο λαός μπορεί να το κάνει αν το πάρει απόφαση.

Το ΚΚΕ έχει αναδείξει αυτήν την ώριμη ανάγκη. Ο λαός μας πρέπει να βάλει τα δυνατά του, να καταλάβει ότι οι μόνες θυσίες που θα πιάσουν τόπο, είναι οι θυσίες για να εδραιώσει αυτός την δική του εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για την οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας με βάση τις ανάγκες του λαού μας. Είναι νομοτέλεια. Χωρίς αυτήν την αποφασιστική αλλαγή τίποτε καλό δεν μας περιμένει.

Ο καπιταλισμός σέρνεται, ξεψυχάει και θέλει να πάρει μαζί του στον γκρεμό και τους λαούς με ιμπεριαλιστικούς πολέμους αναδιανομής της γης και των αγορών. Η ανάδειξη της αναγκαιότητας της ειρήνης, της απομάκρυνσης όλων των στόλων από την λεκάνη της μεσογείου, ο τερματισμός της διχοτόμησης της Κύπρου, η ίδρυση ελεύθερου παλαιστινιακού κράτους, η εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων των χωρών προς όφελος των λαών και όχι των μονοπωλίων, δηλαδή του ορυκτού πλούτου, των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και του φυσικού αερίου, είναι αιτήματα πολιτικά σημερινά και εφικτά. ΤΩΡΑ. Όχι αύριο ή στο απώτερο μέλλον.

Η εργατική τάξη στο σύνολο της μαζί με τους συμμάχους της πρέπει να παλέψει ΤΩΡΑ για την αλλαγή, να προκαλέσει με την δύναμη της, τριγμούς και αστάθεια σε κάθε αστική κυβέρνηση. Πρέπει από δω και πέρα και ανεξάρτητα από τα σχέδια των ντόπιων αστών και του ξένου κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού, καμιά κυβέρνηση να μην παραμένει σταθερή, θα πρέπει να παραπαίει και να πέφτει όσο συχνότερα γίνεται. Καμιά σταθερότητα στις αστικές κυβερνήσεις. Σταθερότητα αστικών  και δήθεν αριστερών κυβερνήσεων σημαίνει δεινά για τον λαό μας. Οι αστοί και οι δήθεν αριστεροί πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και το φοβούνται. Αυτό θα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων μέσα στον λαό και την προλείανση του εδάφους για να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Ο λαός μας είναι αυτός που τελικά θα δώσει την λύση. Η εργατική τάξη με αιχμή του δόρατος της το κόμμα της το ΚΚΕ θα διαμορφώσει τελικά το περιβάλλον για την μεγάλη πολιτική και οικονομική αλλαγή στην χώρα μας προς όφελος του λαού.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΚΕ

RED

ΚΟΥΒΕΛΙΣΜΟΙ

Όχι, δεν θ'αναφερθώ στους Σαμαρά και Βενιζέλο, άλλωστε θεωρώ πως αυτοί είναι εκλεκτοί και παρασημοφορημένοι ιππότες του τάγματος της γεμάτης τσέπης (της δικής τους και των δικών τους).

Μήτε στους υπολοίπους βουλευτές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, τούτοι θυμίζουν ολοένα και περισσότερο πρόβατα - αν και ο χαρακτηρισμός μάλλον προσβάλλει τα συμπαθέστατα τετράποδα. Εντάξει, κάποιοι ελάχιστοι εξ'αυτών έχουν ανήσυχο ύπνο τελευταία, θα πάρουν κανα χαπάκι κι όλα καλά, ή το χειρότερο, θα πληρώνουν με τα μαζεμένα την αγορά άλλοθι και συνειδήσεων για τα επόμενα χρόνια. Σιγά μη πάθουν και τίποτα...

Αλλά ο Κουβέλης; Ο Χατζησωκράτης; Η Ξηροτύρη; Αριστεροί δεν είναι όλοι αυτοί; Τουλάχιστον έτσι (ακόμη) δηλώνουν οι ίδιοι.

Απο πότε οι αριστεροί φοβούνται τη φτώχεια; Απο πότε οι αριστεροί τρέμουν τον αγώνα;

Και γιατί εκλιπαρούν σαν εξαρτημένοι τοξικομανείς - σε μιά μοναδική χωρωδία που περιλαμβάνει ντήλερς και τζάνκια απο κοινού - για τη "δόση" τους; Ποιούς θέλουν να βοηθήσουν στ'αλήθεια; Αυτοί είναι που μεθαύριο θα ψηφίσουν τις περικοπές στις συντάξεις των αναπήρων! Αυτοί είναι το παράδειγμα του έθνους των Ελλήνων. Αυτοί είναι που καθορίζουν συνειδήσεις, επιλογές, ιδέες, στάση ζωής για τους αυριανούς ενήλικες πολίτες. Υπερασπιζόμενοι τις τράπεζες, τους τοκογλύφους των χρηματιστηρίων και την πολιτική της μισαλλοδοξίας. Αυτοί είναι που θα συντηρήσουν τις μικρές δικτατορίες στη δουλειά, στην οικογένεια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, όλα τυλιγμένα με μιά κουβέρτα - επίφαση δημοκρατίας. Μιάς δημοκρατίας, που ελάχιστο σεβασμό μόνο να είχαν στο όνομα της, θα ζητούσαν το προφανές για κάθε πολιτικό που διακατέχεται απο μίνιμουμ ηθική. Ένα δημοψήφισμα. Πόσο πια να κοστίσει κάτι τέτοιο; Αφού στριμώχτηκαν και δηλώνουν πως δεν τους αρέσουν τα μέτρα κι επιπλέον έχουν την αυθάδεια και το θράσος να μας πετούν κατάμουτρα πως είναι άδικα και βάρβαρα(!!!) - πως αλήθεια τολμούν να λένε κάτι τέτοιο ανερυθρίαστα - ας αφήσουν λοιπόν τον λαό που συνεχώς επικαλούνται ν'αποφασίσει μόνος του αν θέλει να βγάλει τα μάτια του. Όχι, όχι μ'εκλογές, αλλά, για όνομα, εφόσον ΚΑΝΕΙΣ δεν συνηγορεί υπέρ των μέτρων, κάντε μιά Κυριακή ένα δημοψήφισμα, κρατήστε τη φωλίτσα σας καθαρή κι εφαρμόστε - εσείς οι ίδιοι, όχι άλλοι - εκείνο που ο λαός θα επιλέξει. 

Αλλά προφανώς αυτά είναι παραληρήματα που δεν έχουν θέση στην "κανονική" ζωή, ά, ξέχασα κιόλας, δεν προλαβαίνουμε, ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά... Το χειρότερο όμως νομίζω πως είναι το οτι οι Έλληνες έχουν πλέον διαβρωθεί τόσο πολύ απο τα λαμόγια, τις ρουφιανιές, τα ρουσφέτια και τη διαπλοκή, που έχουν καταλήξει σκιά του κάποτε περήφανου, φιλόξενου κι αξιοπρεπούς λαού που μαθαίνουμε πλέον μόνον απο τα βιβλία ιστορίας. 

Το χρήμα είναι ο απόλυτος άρχων σήμερα, όχι μόνο στις ρομποτικές ψυχές εκείνων που έχουν και διαχειρίζονται την διακυβέρνηση, αλλά δυστυχώς φώλιασε για τα καλά και στις φοβισμένες ψυχές των σύγχρονων ειλώτων, που τρέμοντας το ενδεχόμενο να γίνουν δούλοι, ταίζουν εξουσία τους κυρίους τους.

Δύο ακόμη παρατηρήσεις. Όταν βλέπω σε τηλεοπτικά πάνελ εκπροσώπους αυτής της συγκυβέρνησης, θλίβομαι, ντρέπομαι κι εντέλει εκπλήσσομαι...ο Νίκος Τσούκαλης ομονοεί με τον Άδωνι Γεωργιάδη... Κυρίες και κύριοι του Κουβέλη, ΠΩΣ στα κομμάτια το αντέχετε; Και νάστε σίγουροι, εκείνοι που σας ψήφισαν, ΔΕΝ σας επέλεξαν γι'αυτά που προκρίνετε, τουλάχιστον οι περισσότεροι.

Επίσης, ας τελειώσει το παραμύθι με την επίκληση του μέλλοντος των παιδιών μας. Τρίχες κατσαρές, επιτρέψτε μου να πω. Τα παιδιά, οι νέοι, είναι αθάνατοι και δεν φοβούνται το παραμικρό, μήτε έχουν ανάγκη κάποιους μεγαλοσχήμονες "γονιούς" ν'αποφασίζουν για πάρτη τους. Κι εγώ έχω παιδιά, προτιμώ όμως να τα δω να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, ήθος και μπολιασμένα με ιδέες ανθρωπιάς και ισονομίας, έστω φτωχικά αν χρειάζεται, παρά να τα "καμαρώνω" βολεμένους, υποταγμένους κι ίσως κάποτε ιδεολογικά και συναισθηματικά λοβοτομημένους κρίκους μιάς αλυσίδας απάνθρωπων "πολιτισμών".

Τέλος, τα γράφω αυτά γιατί ως μουσικός έχω δημόσια εικόνα, δεν μου αρέσει να κρύβομαι και να γλύφω εκεί που έφτυνα κι επιθυμώ ως πολίτης να διατηρώ την ελευθερία της έκφρασης της άποψης μου, όσο οι φτωχές μου γνώσεις το επιτρέπουν.

ΠΗΓΗ: ΗΛΙΑΣ ΖΑΪΚΟΣ