Η συμπεριφορά
του ανθρώπου κατευθύνεται από την ιδεολογία του για τον κόσμο, για την κοινωνία
και για το καθεστώς στο οποίο ζει. Το να είναι περισσότερο φιλάνθρωπος ή
περισσότερο νομοταγής, δεν συνεισφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα σήμερα. Αλλά αυτά τα ελαττώματα δεν
είναι φυσιολογικά. Είναι ΤΕΧΝΗΤΑ. Δημιουργήθηκαν στη συνείδηση του ανθρώπου από
εξωτερικούς παράγοντες δηλαδή από την κοινωνική εξέλιξη. Ο άνθρωπος από τη φύση
του είναι συντροφικό και κοινωνικό ον, δεν λειτουργεί ατομικά, είναι αλληλέγγυο
και δεν έχει αισθήματα δόλου, κλοπής, κερδοσκοπίας, τυχοδιωκτισμού. Και θα φανεί
παρακάτω.
Θα παραθέσω ιστορικά γεγονότα της κοινωνικής εξέλιξης:
Οι μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία, ιστορικά, δεν καθιερώθηκαν αμέσως.
Με επανάσταση και αγώνες, με οπισθοδρόμηση της νίκης της επανάστασης πάντα,
ήρθαν έπειτα οι αλλαγές. Η σημερινή κοινωνία και η πολιτική της ζωή δεν ήταν όπως
την ξέρουμε σήμερα. Η σημερινή αστική τάξη που μας κυβερνάει, κάποτε ήταν
υποδουλωμένη σε φεουδαρχικά καθεστώτα. Θέλοντας λοιπόν να αναλάβουν οι αστοί τα
ινία της εξουσίας, επαναστάτησαν ενάντια στους φεουδάρχες δίνοντας το αίμα τους
για το σκοπό τους. Δεν κέρδισαν κατευθείαν. Υπήρχε μια ύφεση στον αγώνα τους,
αλλά είχαν κάνει την αρχή. Και στους αιώνες που ήρθαν, αφάνισαν και το
τελευταίο ίχνος του φεουδαρχικού καθεστώτος, καθιερώνοντας τον εαυτό τους ως
εξουσία, δημιουργώντας τη δημοκρατία, το σύνταγμα, το κοινοβούλιο, το στρατό,
το δικαστήριο και άλλους θεσμούς που σήμερα θεωρούμε την ύπαρξή τους δεδομένη!
Οι αστοί λοιπόν, σε συνδυασμό με την βιομηχανική επανάσταση καθιέρωσαν την ατομική
ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (και δε μιλάω για στέγη) και τη μισθωτή
εργασία (δηλαδή την εκμετάλλευση των ανθρώπων για το κέρδος). Έτσι λοιπόν
αντί να ευημερούν όλοι οι λαοί της γης με την τεράστια ανάπτυξη στην παραγωγή
προϊόντων πρώτης ανάγκης και στην εξέλιξη των μέσων παραγωγής, άρχιζαν να
πλουτίζουν μόνο αυτοί που ήταν ιδιοκτήτες, και να φτωχαίνουν αυτοί που παρήγαγαν
τον πλούτο, δηλαδή χωρίστηκαν οι άνθρωποι σε τάξεις. Η αστική τάξη, η μεσαία
τάξη, και η εργατική τάξη. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε λόγω της
ανταγωνιστικότητας και της κερδοσκοπίας, δηλαδή την απορρόφησαν τα μεγάλα τραστ
(συνενώσεις παραγωγής με συγκεκριμένο αντικείμενο=τα σημερινά μονοπώλια πχ. μονοπώλιο
των μέσων μεταφοράς). Οπότε έως τα σήμερα, η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε δύο
τάξεις. Στην αστική και στην εργατική.
Με την εξέλιξη του καπιταλιστικού
συστήματος που δημιουργήθηκε, τα ινία της εξουσίας πλέον δεν τα είχαν οι αστοί
πολιτικάντηδες, αλλά μια χούφτα πλουτοκράτες που είχαν στην ιδιοκτησία τους τα
μέσα παραγωγής. Με τα χρήματα που έχουν οι καπιταλιστές σήμερα, λαδώνουν τους
πολιτικούς για να φτιάχνουν νόμους προς όφελός τους (δημόσια χρέη, φόροι, τιμές
αγοράς, δικαιοσύνη κλπ), και εις βάρος της εργατικής τάξης που εκμεταλλεύονται.
Στα χέρια τους έχουν την αστυνομία, το στρατό, τα ΜΜΕ κλπ, για να εμποδίζουν με
κάθε τρόπο τον επαναστατικό χαρακτήρα της εργατικής τάξης, να μπορέσει να
εκπληρώσει τον σκοπό της, να αλλάξει την σάπια κοινωνία που την εκμεταλλεύεται.
Να εμποδίζουν δηλαδή την εκμεταλλευόμενη τάξη να επαναστατήσει εναντίον τους (φυσικά
και με την συνεχή λάσπη που ρίχνουν στο μοναδικό κόμμα που την αντιπροσωπεύει,
το κομμουνιστικό κόμμα). Που κάποτε οι ίδιοι επαναστάτησαν εναντίων των
εκμεταλλευτών τους! Που κάποτε στους ίδιους λέγανε ότι είναι ουτοπία να διεκδικούν
την εξουσία!
Το σημερινό κράτος όπως το ξέρουμε συνειδητά, δεν είναι τίποτ'αλλο από ένα
εργαλείο εκμετάλλευσης, καθυπόταξης και ελέγχου της εργατικής τάξης από την
πλουτοκρατία. Ένας τρόπος για να υπακούει ο εργάτης στον εκμεταλλευτή του (όλοι
οι νόμοι σε μία πραγματική σημοκρατία θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο του εργάτη, γιατί είναι ο μόνος που
παράγει τον πλούτο). Το κράτος εμφανίζεται μόνο όταν οι αντιθέσεις μεταξύ των
τάξεων μεγαλώνουν (βλ. σήμερα που οι δυνάμεις καταστολής αυξάνονται και επιτίθενται
δείχνοντας ξεδιάντροπα το πρόσωπό τους στην εργατική τάξη με πολλά
παραδείγματα, πχ. ΜΑΤ της κυβέρνησης προς όφελος του καπιταλιστή Μάνεση, για το σπάσιμο της απεργίας των εργατών του στον Ασπρόπυργο).
Μαρξ: "Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσης της μιας τάξης από την άλλη, νομιμοποιεί την καταπίεση αυτή, μετριάζοντας την σύγκρουση των τάξεων" (αυτό σημαίνει ότι ποτέ κανένα κράτος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρχει υπέρ των εργαζομένων, διότι πολύ απλά ελέγχεται από τους πλουτοκράτες!).
Λένιν: "Το κράτος δεν υπάρχει για να συμφιλιώνει τις
τάξεις, παρά μόνο για να αφαιρει τα μέσα της καταπιεζόμενης τάξης να πολεμήσει τους
καταπιεστές της"! "...είναι όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής
εργασίας από το κεφάλαιο"!
Λένιν: "Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό περίβλημα του
καπιταλισμού, και όταν το κεφάλαιο αποκτήσει το καλύτερο περίβλημα, τότε
καθιερώνεται η εξουσία του και όσα πολιτικά πρόσωπα κι αν αλλάξουν στην
κυβέρνηση, δεν θα αλλάξει η εξουσία του"! (Ο
Λένιν πίστευε και εφάρμοσε φυσικά, μέχρι το θάνατό του, ότι αν δεν πάρει την εξουσία
στα χέρια της η εργατική τάξη, δηλαδή να καθιερώσει την δικτατορία του
προλεταριάτου, προσωρινά, καμία εναλλαγή κυβέρνησης δεν θα τη σώσει από τα δεινά
της, διότι θα κυβερνιέται από το κεφάλαιο!)
Σύμφωνα με τον μαρξισμό-λενινισμό, κανένα κόμμα που αναλαμβάνει ένα κράτος δεν μπορεί να βάλει αυτό το κράτος πάνω από τις δύο τάξεις, διότι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κράτος είναι εργαλείο μόνο του εκμεταλλευτή. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κουμαντάρει την πλουτοκρατία, διότι αυτή στην ουσία έχει την εξουσία! Δεν μπορεί να υπάρξει υπερταξικό κράτος, κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει το οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει παση θυσία την εξουσία του κοινοβουλίου!
Λένιν: "Οι μορφές των αστικών κρατών ποικίλλουν, αλλά έχουν έναν κοινό παράγοντα. Είναι δικτατορίες του κεφαλαίου, των πλουτοκρατών". "Η κρατική μηχανή (στρατός-γραφειοκρατία) πρέπει να τσακιστεί από την εργατική τάξη και να δημιουργηθεί ένα νέου τύπου κράτος που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και θα υποδουλώνει την μειοψηφία, τους εχθρούς του λαού"
Λένιν: "Κοινοβουλευτισμός είναι να αποφασίζεις κάθε λίγα χρόνια ποιος θα τσαλαπατά, θα καταπνίγει το λαό στη Βουλή. Κούφιο λογοκοπίο, διότι στα παρασκήνια παίρνονται οι αποφάσεις". "Δεν υπάρχει ειρηνικός δρόμος προς το σοσιαλισμό και όποιος το ισχυρίζεται αυτό ονειροπολεί, αφού πουθενά δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία".
Λένιν: "Δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα" (δουλειά που κάνει εδώ και 90 χρόνια το ΚΚΕ για την ελληνική εργατική τάξη μας και συμβάλλει στον προλεταριακό διεθνισμό).
Σκεφτείτε τα λόγια του επαναστάτη Λένιν.
Τα πράγματα στον πλανήτη μας είναι έτσι
ακριβώς όπως τα περιέγραψα. Θεωρώ ότι αυτός που δεν αναγνωρίζει την
πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας και την πραγματική λύση για την διέξοδο
από αυτήν την λούμπα, ονειροβατεί και καθυστερεί την επανάσταση! Πρέπει ο καθένας μας να
ταχθεί ιδεολογικά και αγωνιστικά υπέρ της εργατικής τάξης και να υποστηρίζει το μοναδικό όπλο της εργατιάς, δηλαδή την ιδεολογία του Μαρξ-Λένιν χωρίς περικοπές! Να υποστηρίζει το ΚΚΕ,
γιατί στρατηγικά εφαρμόζει την ιδεολογία του
Μαρξισμού-Λενινισμού χωρίς περικοπές! Η στρατηγική του ΚΚΕ δεν είναι πρωτότυπη!
Είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθεί το κόμμα της εργατικής τάξης, το
επαναστατικό της κόμμα, που προσπαθεί να την ξυπνήσει με κάθε τρόπο από τον
ύπνο του δικαίου, που προσπαθεί να την ενώσει σε κοινό στόχο για την ανατροπή
και την ΝΙΚΗ!!!
Ένγκελς: "Το "γενικό εκλογικό δικαίωμα" είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης". Η ωριμότητά της φαίνεται μόνο όταν στηρίζει το επαναστατικό της κόμμα, το ΚΚ. Εκεί κρίνεται η ψήφος της! Έτσι μόνο τρίζουν οι καρέκλες των παράσιτων αστικών γουρουνιών (βλ. Πάγκαλο, Βενιζέλο, κλπ). Έτσι οργανώνεται η επανάσταση!
Η επανάσταση δεν μπορεί να σταματήσει! Την αντεπανάσταση ακολουθεί επανάσταση!!!
by Ruby Red
