ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΠΙΣΤΗΣ

Ερώτηση 1η: Είσαι κομμουνιστής; 

Απάντηση: Ναι. 

Ερώτηση 2η: Ποιος ο στόχος των κομμουνιστών;

Απάντηση: Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας με τέτοιο τρόπο που να επιτρέπει σε κάθε μέλος της να αναπτύσσει και να αξιοποιεί απολύτως ελεύθερα όλες τις ικανότητες και τις δυνάμεις του, χωρίς συνάμα να επιβουλεύεται τις βασικές συνθήκες αυτής της κοινωνίας.

Ερώτηση 3η: Πώς σκοπεύετε να πετύχετε αυτό το στόχο;

Απάντηση: Μέσω της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας, τη θέση της οποίας θα καταλάβει η κοινή ιδιοκτησία.

Ερώτηση 4η: Πώς τεκμηριώνετε την κοινή ιδιοκτησία σας;

Απάντηση: Πρώτον, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής, του εμπορίου και της αποικιοποίησης που δημιούργησαν πλήθος παραγωγικών δυνάμεων και μέσων επιβίωσης και με τις άπειρες δυνατότητες που εμπεριέχονται στις μηχανές, στα χημικά και στα άλλα βοηθητικά εξαρτήματα, για απεριόριστη αύξησή τους.

Δεύτερον, με το ότι στη συνείδηση ή στα αισθήματα κάθε ανθρώπου οι γνωστές θέσεις υπάρχουν ως ακλόνητες αρχές, θέσεις που είναι αποτέλεσμα όλης της ιστορικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν απόδειξη. 

Ερώτηση 5η: Ποιες είναι αυτές οι θέσεις;

Απάντηση: Για παράδειγμα, κάθε άνθρωπος επιδιώκει να είναι ευτυχισμένος. Η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι αναπόσπαστη από την ευτυχία όλων κλπ. 

Ερώτηση 6η: Πώς σκοπεύετε να προετοιμάσετε την κοινή σας ιδιοκτησία;

Απάντηση: Με τη διαφώτιση και την ένωση του προλεταριάτου. 

Ερώτηση 7η: Τι είναι το προλεταριάτο;  

Απάντηση: Προλεταριάτο είναι εκείνη η κοινωνική τάξη που ζει αποκλειστικά από την εργασία της και όχι από το κέρδος από κάποιο κεφάλαιο. Επομένως η τάξη εκείνη, της οποίας η ευτυχία ή η δυστυχία, η ζωή ή ο θάνατος εξαρτώνται από την οικονομική συγκυρία, με μια λέξη από τις διακυμάνσεις του ανταγωνισμού. 

Ερώτηση 8η: Δηλαδή οι προλετάριοι δεν υπήρχαν πάντα; 

Απάντηση: Οχι πάντα. Φτωχές και εργαζόμενες τάξεις υπήρχαν πάντα και συνήθως οι εργαζόμενοι ήταν σχεδόν πάντα φτωχοί. Οι προλετάριοι δεν υπήρχαν πάντα, όπως και ο ανταγωνισμός δεν ήταν πάντα ελεύθερος. 

Ερώτηση 9η: Πώς εμφανίστηκε το προλεταριάτο;

Απάντηση: Το προλεταριάτο εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της εισαγωγής των μηχανών που άρχισαν να εφευρίσκονται από τα μέσα του περασμένου αιώνα και από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι: η ατμομηχανή, η κλωστική μηχανή και η υφαντική μηχανή4. Αυτές οι μηχανές που κόστιζαν πολύ και επομένως ήταν προσιτές μόνο στους πλούσιους, εκτόπισαν τους τότε εργάτες, εφόσον με τη βοήθεια των μηχανών μπορούσαν πιο γρήγορα και πιο φθηνά να παραχθούν εμπορεύματα, απ’ ό,τι ήταν σε θέση να τα παράγουν οι τότε εργάτες με τις ατελείς τους κλωστικές μηχανές και τους αργαλειούς. Με αυτό τον τρόπο οι μηχανές παρέδωσαν πλήρως τη βιομηχανία στα χέρια των μεγάλων καπιταλιστών και οδήγησαν στο να χάσει τελείως την αξία της εκείνη η ασήμαντη ιδιοκτησία που κατείχαν οι εργάτες και που αποτελούνταν κυρίως από τα εργαλεία τους, από τους αργαλειούς κλπ. Ετσι ο καπιταλιστής τα πήρε όλα και ο εργάτης τίποτα. Με αυτό τον τρόπο τέθηκε η αρχή του βιομηχανικού συστήματος. Οταν οι καπιταλιστές είδαν πόσο τους συμφέρει, άρχισαν να επιδιώκουν την εξάπλωση του βιομηχανικού συστήματος σε όλο και περισσότερους κλάδους εργασίας. Ολο και περισσότερο πραγματοποιούσαν τον καταμερισμό της εργασίας μεταξύ των εργαζομένων, έτσι ώστε αυτός που πριν εκτελούσε εξολοκλήρου τη δουλειά, από εδώ και στο εξής εκτελούσε μόνο κάποιο τμήμα της.

Η απλοποιημένη με τον τρόπο αυτό δουλειά επέτρεπε την κατασκευή των ειδών πιο γρήγορα και για αυτό πιο φθηνά και μόνο αργότερα σχεδόν σε κάθε κλάδο εργασίας ανακάλυπταν ότι και εδώ μπορούσαν να αξιοποιηθούν μηχανές. Μόλις σε κάποιο κλάδο εργασίας εδραιωνόταν η βιομηχανική παραγωγή, όπως συνέβη στην κλωστική και υφαντουργία, πέρναγε στα χέρια των μεγάλων καπιταλιστών και οι εργάτες έχαναν και τα τελευταία υπολείμματα της ανεξαρτησίας τους.

Σταδιακά φτάσαμε στην καθιέρωση σε όλους σχεδόν τους κλάδους της εργασίας της βιομηχανικής παραγωγής. Ως αποτέλεσμα αυτού, το τότε μεσαίο κοινωνικό στρώμα, ειδικά οι μικροί τεχνίτες, όλο και περισσότερο χρεοκοπούσαν, η προηγούμενη κατάσταση του δουλευτή άλλαξε τελείως και διαμορφώθηκαν δύο νέες τάξεις που σταδιακά καταβρόχθιζαν όλες τις υπόλοιπες. 

Συγκεκριμένα:

Ι. Η τάξη των μεγάλων καπιταλιστών, οι οποίοι σε όλες τις πρωτοπόρες χώρες είναι σχεδόν οι μοναδικοί ιδιοκτήτες των μέσων επιβίωσης, όπως και εκείνων των μέσων (μηχανών, εργοστασίων, εργαστηρίων κ.ο.κ.), με τη βοήθεια των οποίων παράγονται αυτά τα μέσα επιβίωσης. Είναι η αστική τάξη ή μπουρζουαζία. 

ΙΙ. Η τάξη των απολύτως μη εχόντων, οι οποίοι εξαιτίας αυτού είναι αναγκασμένοι να πουλούν στην πρώτη τάξη των αστών την εργασία6 τους, για να πάρουν από αυτούς σε αντάλλαγμα μονάχα μέσα επιβίωσης. Εφόσον σε αυτό το εμπόριο εργασίας οι πλευρές βρίσκονται σε άνιση θέση και οι αστοί σε πιο συμφέρουσα, οι μη έχοντες αναγκάζονται και συμβιβάζονται με τις κακές συνθήκες που διαμορφώνουν γι’ αυτούς οι αστοί. Αυτή η εξαρτώμενη από τους αστούς τάξη ονομάζεται τάξη των προλεταρίων ή προλεταριάτο. 

Ερώτηση 10η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από το δούλο; 

Απάντηση: Ο δούλος έχει πουληθεί μια για πάντα. Ο προλετάριος είναι αναγκασμένος από μόνος του να πουλά τον εαυτό του καθημερινά και κάθε ώρα. Ο δούλος αποτελεί ιδιοκτησία ενός αφεντικού και γι’ αυτό η ύπαρξη του δούλου, όσο μίζερη και αν είναι, είναι εξασφαλισμένη. Ο προλετάριος, μπορούμε να πούμε, είναι δούλος όλης της αστικής τάξης και όχι ενός αφεντικού και γι’ αυτό η ύπαρξή του δεν είναι εξασφαλισμένη όταν κανείς δεν αγοράζει την εργασία του, όταν κανείς δεν έχει ανάγκη την εργασία του. Ο δούλος θεωρείται αντικείμενο και όχι μέλος της αστικής κοινωνίας. Ο προλετάριος αναγνωρίζεται ως προσωπικότητα, ως μέλος της αστικής κοινωνίας. Συνεπώς η ύπαρξη του δούλου μπορεί να είναι πιο ανεκτή από του προλετάριου, αλλά ο τελευταίος βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης. Ο δούλος απελευθερώνεται με το να γίνει προλετάριος και απ’ όλες τις σχέσεις ιδιοκτησίας καταργεί μόνο τη σχέση της δουλείας. Ο προλετάριος μπορεί να απελευθερωθεί μόνο εάν καταργήσει την ιδιοκτησία γενικά. 

Ερώτηση 11η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από το δουλοπάροικο;

Απάντηση: Υπό τη χρήση του δουλοπάροικου βρίσκεται κομμάτι γης, συνεπώς εργαλείο παραγωγής και γι’ αυτή δίνει μεγάλο ή μικρό μέρος των εσόδων του. Ο προλετάριος δουλεύει με εργαλεία παραγωγής που αποτελούν ιδιοκτησία άλλου και εκείνος παραχωρεί στον προλετάριο για την εργασία του μερίδιο του προϊόντος, το οποίο καθορίζεται από τον ανταγωνισμό. Το μερίδιο του δουλοπάροικου καθορίζεται από την ίδια του την εργασία, συνεπώς από τον ίδιο. Το μερίδιο του προλετάριου καθορίζεται από τον ανταγωνισμό, συνεπώς, πρώτα από όλα από τον αστό. Η ύπαρξη του δουλοπάροικου είναι εξασφαλισμένη, ενώ η ύπαρξη του προλετάριου δεν είναι. Ο δουλοπάροικος απελευθερώνεται με το να εκδιώξει το φεουδάρχη του και να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης, συνεπώς εισέρχεται στη σφαίρα του ανταγωνισμού και προσχωρεί προσωρινά στους εύπορους, στην προνομιακή τάξη. Ο προλετάριος απελευθερώνεται με το να καταργήσει την ιδιοκτησία, τον ανταγωνισμό και όλες τις ταξικές διαφορές. 

Ερώτηση 12η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από τον τεχνίτη;

Απάντηση: Σε αντίθεση με τον προλετάριο ο ονομαζόμενος τεχνίτης, που τον περασμένο αιώνα ακόμη υπήρχε σχεδόν παντού και ακόμη υπάρχει πού και πού, είναι το πολύ-πολύ προσωρινός προλετάριος. Στόχος του είναι να αποκτήσει ο ίδιος κεφάλαιο και με τη βοήθειά του να εκμεταλλεύεται άλλους εργάτες. Αυτό το στόχο μπορεί συχνά να πετύχει εκεί όπου ακόμη υπάρχουν συντεχνίες ή εκεί όπου η ελευθερία της τέχνης δεν οδήγησε ακόμη στη βιομηχανοποίησή της και στον έντονο ανταγωνισμό. Μα μόλις το βιομηχανικό σύστημα εισέρχεται σε μια τέχνη και ανθεί πλατιά ο ανταγωνισμός, αυτή η προοπτική εκλείπει και ο τεχνίτης όλο και περισσότερο μεταμορφώνεται σε προλετάριο. Με αυτό τον τρόπο ο τεχνίτης απελευθερώνεται, είτε γινόμενος αστός είτε περνώντας εντελώς στο μέσο κοινωνικό στρώμα είτε γινόμενος προλετάριος ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού (όπως συμβαίνει τώρα στις περισσότερες των περιπτώσεων) και προσχωρεί στο κίνημα του προλεταριάτου, δηλαδή στο λιγότερο ή περισσότερο συνειδητό κομμουνιστικό κίνημα. 

Ερώτηση 13η: Συνεπώς δε θεωρείτε ότι η κοινή ιδιοκτησία ήταν δυνατή σε όλες τις εποχές; 

Απάντηση: Οχι. Ο κομμουνισμός εμφανίστηκε μόνο τότε, όταν οι μηχανές και οι άλλες εφευρέσεις έκαναν δυνατή για όλα τα μέλη της κοινωνίας την προοπτική της ολόπλευρης μόρφωσης, της ευτυχισμένης ύπαρξης. Ο κομμουνισμός είναι διδασκαλία της απελευθέρωσης που δεν ήταν εφικτή για τους δούλους, τους δουλοπάροικους ή τους τεχνίτες, μα έγινε δυνατή μόνο για τους προλετάριους και γι’ αυτό αναπόφευκτα ανήκει στο 19ο αιώνα και δεν ήταν δυνατή οποτεδήποτε σε προηγούμενες εποχές. 

Ερώτηση 14η: Ας επιστρέψουμε στην έκτη ερώτηση. Εάν εσείς σκοπεύετε να προετοιμάσετε την κοινή ιδιοκτησία μέσω της διαφώτισης και της ένωσης του προλεταριάτου, τότε συνεπακόλουθα απορρίπτετε την επανάσταση; 

Απάντηση: Είμαστε πεπεισμένοι ότι κάθε συνομωσία όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά και βλάπτει. Γνωρίζουμε επίσης ότι οι επαναστάσεις δε γίνονται προμελετημένα και αυθαίρετα και ότι οι επαναστάσεις παντού και πάντα αποτελούν αναγκαία συνέπεια των περιστάσεων, οι οποίες εξ ολοκλήρου δεν εξαρτώνται από τη θέληση και την καθοδήγηση μεμονωμένων κομμάτων, όπως και ολόκληρων τάξεων. Παράλληλα όμως βλέπουμε ότι η ανάπτυξη του προλεταριάτου σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου καταπιέζεται βίαια από τις εύπορες τάξεις και ότι με αυτό τον τρόπο οι αντίπαλοι των κομμουνιστών δουλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για την επανάσταση (σ.μ. εξωθούν το προλεταριάτο στην επανάσταση). Αν όλα αυτά, τελικά, σπρώξουν το καταπιεσμένο προλεταριάτο σε επανάσταση, τότε θα υπερασπιζόμαστε την υπόθεση του προλεταριάτου με τις πράξεις το ίδιο καλά, όπως τώρα με τα λόγια. 

Ερώτηση 15η: Σκοπεύετε στη θέση της τωρινής κοινωνικής τάξης να εισάγετε αμέσως την κοινή ιδιοκτησία; 

Απάντηση: Δεν το σκεφτόμαστε καν. Η ανάπτυξη των μαζών δεν επιτρέπει την έκδοση διαταγμάτων. Καθορίζεται από την ανάπτυξη των σχέσεων, στις οποίες ζουν αυτές οι μάζες και γι’ αυτό γίνεται σταδιακά. 

Ερώτηση 16η: Με ποιο τρόπο θεωρείτε δυνατή τη μετάβαση από τη σύγχρονη κατάσταση στην κοινή ιδιοκτησία;

Απάντηση: Πρώτη βασική προϋπόθεση για την εισαγωγή της κοινής ιδιοκτησίας είναι η πολιτική απελευθέρωση του προλεταριάτου μέσω της καθιέρωσης δημοκρατικού συντάγματος.

Ερώτηση 17η: Ποιο θα είναι το πρώτο σας μέτρο αφότου καθιερώσετε τη δημοκρατία;

 

Απάντηση: Η εξασφάλιση μέσων συντήρησης στο προλεταριάτο.

Ερώτηση 18η: Πώς σκοπεύετε να το πραγματοποιήσετε;

Απάντηση: Ι. Μέσω ενός τέτοιου περιορισμού της ατομικής ιδιοκτησίας, που προετοιμάζει τη σταδιακή μεταμόρφωσή της σε κοινωνική ιδιοκτησία, για παράδειγμα, μέσω της προοδευτικής φορολογίας, του περιορισμού του δικαιώματος κληρονομιάς προς όφελος του κράτους κ.ο.κ.

ΙΙ. Μέσω της εξασφάλισης δουλειάς στους εργάτες σε εθνικά εργαστήρια και εργοστάσια, όπως και σε εθνικά κτήματα.

ΙΙΙ. Μέσω της διαπαιδαγώγησης όλων των παιδιών με έξοδα του κράτους. 

Ερώτηση 19η: Πώς θα οργανώσετε αυτή την διαπαιδαγώγηση στη μεταβατική περίοδο; 

Απάντηση: Ολα τα παιδιά, από τη στιγμή που μπορούν να κάνουν χωρίς τη μητρική φροντίδα, θα ανατρέφονται και θα μορφώνονται σε κρατικά ιδρύματα.

Ερώτηση 20η: Δε θα διακηρυχθεί μαζί με την εισαγωγή της κοινής ιδιοκτησίας και η κοινοκτημοσύνη των γυναικών;

Απάντηση: Με κανένα τρόπο. Στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ συζύγων, όπως και στις υποθέσεις της οικογένειας γενικά, θα ανακατευόμαστε στο βαθμό που η διατήρηση των υπαρχόντων μορφών θα εμποδίζει το νέο κοινωνικό σύστημα. Αλλωστε γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στην πορεία της Ιστορίας οι οικογενειακές σχέσεις έχουν υποστεί αλλαγές ανάλογα με τις σχέσεις ιδιοκτησίας και τις περιόδους ανάπτυξης και γι’ αυτό το λόγο η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας θα ασκήσει σημαντική επίδραση και σε αυτές. 

Ερώτηση 21η: Θα διατηρηθούν οι εθνότητες στο σοσιαλισμό;

Απάντηση: Τα εθνικά χαρακτηριστικά των λαών που ενώνονται στη βάση της αρχής της κοινής ιδιοκτησίας, ακριβώς ως αποτέλεσμα αυτής της ένωσης θα αναμειχθούν αναπόφευκτα και με αυτό τον τρόπο θα εξαλειφθούν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα εκλείψουν κάθε είδους διαφορές μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και οι ταξικές διαφορές ως αποτέλεσμα της καταστροφής της βάσης τους, της ατομικής ιδιοκτησίας. 

Ερώτηση 22η: Οι κομμουνιστές απορρίπτουν τις υπάρχουσες θρησκείες; 

Απάντηση: Ολες οι θρησκείες που υπήρξαν έως τώρα ήταν εκφράσεις της ιστορικής βαθμίδας ανάπτυξης χωριστών λαών ή λαϊκών μαζών. Ο κομμουνισμός είναι εκείνη η βαθμίδα ιστορικής ανάπτυξης που κάνει περιττές και καταργεί [aufhebt] όλες τις υπάρχουσες θρησκείες.

Εξ ονόματος και με εντολή του Συνεδρίου

Ο Γραμματέας   

Χάιντε10

Ο Πρόεδρος

Καρλ Σιλλ11

Λονδίνο, 9 Ιουνίου 1847

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΤΟΥ 1944

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ ΤΟΥ 1944.

ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΕΔΩΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ,

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.

ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ

ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ,ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ

ΕΤΣΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.

ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΛΑΟΣ,ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ,ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ,ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ

ΔΙΩΞΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ,ΕΙΧΑΝ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,ΤΟΤΕ

ΦΑΝΗΚΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΕΡΕΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ,

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ,ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ.

ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ,ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ

ΥΠΗΡΧΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ,ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΑΣ.

ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ,ΔΕΝ ΞΕΓΕΛΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ,

ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ. ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑ.

ΤΟ     Κ   Κ   Ε

94   ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΚΕ ΣΤΟ ΚΚΕ

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΤΩΝ ΕΑΜΙΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ,ΤΩΝ ΕΠΟΝΙΤΩΝ.

 

Ο Λ Α Ο Σ    Ο Τ Α Ν   Β Ρ Ι Σ Κ Ε Τ Α Ι  Σ Ε Κ Ι Ν Δ Υ Ν Ο  

Δ Ι Α Λ Ε Γ Ε Ι     Η    Τ Ι Σ    Α Λ Λ Υ Σ Ι Δ Ε Σ  'Η    

                                     Τ Α     Ο Π Λ Α
 
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ,ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ,ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

Ο ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ

ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ.

ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ.

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ '44

ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ.

ΕΑΜ -  ΕΛΑΣ  - ΔΣΕ


R         E         D

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΜΑΝΕΣ

ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΖΩΗ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΣΕΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΛΑΨΕΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΣΑΛΕΥΤΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΩΝ.

ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ.

ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΦΡΙΚΑΛΕΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ,ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΤΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ,ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ,ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ, ΜΗΝ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΧΤΥΠΑΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ.
ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ,ΝΑ ΧΑΘΕΙ,ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ,ΟΜΟΡΦΕΣ,ΓΛΥΚΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΓΙΝΕΤΕ ΚΥΜΑ ΜΕΓΑΛΟ,ΟΜΟΡΦΟ,ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΑΦΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ,ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ,ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΟΓΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
ΟΙ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟΙ ΣΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΗΣΤΟΙ ΣΑΣ ΤΡΕΜΟΥΝ.
ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΑΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ...

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΤΗΣ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΣΕΡΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ.

RED

Ψωμί-παιδεία-ελευθερία…πάλι!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ Ψωμί-παιδεία-ελευθερία…πάλι!

Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχοντας μπροστά μας τις αποδείξεις ότι ο αγώνας για «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» συνεχίζεται.

Στο σπίτι, στο σχολείο, στη γειτονιά ... τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Οι γονείς κι οι γείτονες χωρίς δουλειά. Κι όσοι έχουν δουλειά παίρνουν (αν τα παίρνουν) ψίχουλα. Τα χαράτσια πάνε σύνεφο. Τα σχολεία χωρίς πετρέλαιο, χωρίς καθηγητές, χωρίς φράγκο στα ταμεία τους. Η πείνα θερίζει. Το ψωμί είναι ανάγκη επιβίωσης πιά. Για παιδεία ούτε λόγος. Πραγματική ελευθερία για εμάς σήμερα δεν υπάρχει. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η τρομοκρατία όταν αντιστεκόμαστε, δε μας επιτρέπουν να ζούμε σαν άνθρωποι, αλλά σαν σύγχρονοι δούλοι!

Κι αυτές τις ώρες που κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις, έρχεται ένα τεράστιο ερώτημα, που επιστρέφει κάθε φορά που τιμάμε κάτι «ηρωικό»: 

ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ;

-Αυτοί που ... «έκαναν» το Πολυτεχνείο ήταν απλοί εργαζόμενοι, άνθρωποι του λαού που είχαν στο πλευρό τους κάτι «παιδιά» σαν κι εσένα. Ούτε γενήθηκαν ήρωες, ούτε είχαν αποφασίσει να πεθάνουν. Απλά δεν άντεχαν άλλο την αδικία και την καταπίεση. Κάτι «παιδιά» που σκέφτηκαν ότι αποκλείεται ο κόσμος να φτιάχτηκε για να έχουν μερικοί ό,τι γουστάρουν κι οι πολλοί να πεινάνε, να μη σπουδάζουν, να φυλακίζονται όταν αντιδράσουν κι αγωνιστούν για μια καλύτερη ζωή. Κάτι «παιδιά» που ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

-Αυτοί που ...«έκαναν» το πολυτεχνείο δεν ήξεραν ίσως το μέγεθος της δύναμής τους. Ίσως κιόλας να νόμιζαν ότι «νικήθηκαν» την ώρα που τους σκότωναν οι χουντικοί. Αλλά με την πράξη τους απέδειξαν ότι νικητής στην  ιστορία είναι αυτός που έχει δίκιο, κι όχι αυτός που κερδίζει μια μάχη με άδικα όπλα.  Απέδειξαν ότι ο λαός που αγωνίζεται είναι πανίσχυρος και μπορεί να γονατίσει κάθε εξουσία, ακόμα κι αν διαθέτει όπλα και τάνκς κι αεροπλάνα. Αρκεί ο λαός να αποφασίσει να παλέψει. Και τότε τα μπορεί όλα.

-Αυτοί που ... «έκαναν» το Πολυτεχνείο ξέσκισαν σε μια βραδιά τόμους ολόκληρους βιβλίων κι αναλύσεων που ιχρυρίζονταν ότι «δε γίνεται τίποτα». Πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων χιλιάδες σελίδες εφημερίδων της εποχής που έλεγαν ότι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου ήταν «αλήτες», «επικύνδυνοι κομμουνιστές», ότι «κάνουν ζημιές» και «δεν καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα της πατρίδας».

-Αυτοί που...«έκαναν» το Πολυτεχνείο δε σκέφτηκαν αν οι πράξεις τους είναι ... «νόμιμες». Σκέφτηκαν ότι έχουν δίκιο κι είναι ανάγκη να πέσει η Χούντα. Και το έκαναν. Όπως έδρασε «παράνομα» ο λαός το 1821, στην αντίσταση ενάντίον των Γερμανών το 1940-1944, στην αντίσταση εναντίον των Άγγλων, κλπ. Όπως κάνουν πάντα οι λαοί που αγωνίζονται ενάντια στους δυνάστες τους: ξεπερνούν και καταργούν το νόμο του δυνάστη τους και φτιάχνουν άλλο νόμο δικό τους, δίκαιο κι ανθρώπινο. 

-Έδειξαν αυτοί οι «νέοι» ότι ο αγώνας που φέρνει αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο ο οργανωμένος και προετοιμασμένος αγώνας. Αυτοί που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο δε ξεσηκώθηκαν «μέσα σ΄ ένα βράδυ» κι έφτιαξαν όλη την κατάληψη «αυθόρμητα». Αγωνίζονταν απ΄ την αρχή συνειδητά κι οργανωμένα. Δε φορούσαν κουκούλες, γιατί ήταν περήφανοι και χαρούμενοι μ΄ αυτό που έκαναν. Κουκούλες φοράνε αυτοί που θέλουν να κρυφτούν γενικά και όχι μόνο να κρύψουν το πρόσωπό τους.

-Προχώρησαν παρά και ενάντια στις φωνές κάποιων «ρεαλιστών» που τους έλεγαν «μη τραβάτε στα άκρα», «να τα βρούμε με το καθεστώς», «να κάνουμε κι εμείς ένα βήμα κατανόησης» κι επιχειρούσαν να συμβάλλουν στην προσπάθεια της Χούντας να δείξει «δημοκρατικό πρόσωπο». 

Απομόνωσε, τσάκισε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Η ναζιστική Χρυσή Αυγή επιχειρεί να λασπώσει την ηρωική εξέγερση του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο το 1973 ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, λέγοντας τα ίδια αισχρά ψέματα που χρησιμοποίησε η δικτατορία για να κρύψει το μεγάλο της έγκλημα. Επιχειρεί να αθωώσει τη στρατιωτική δικτατορία, που με τη βία και τα βασανιστήρια κατά του αγωνιζόμενου λαού υπηρέτησε τα μονοπώλια και το ΝΑΤΟ.

Το βράδυ του πολυτεχνείου δεκάδες ήταν οι νεκροί, όχι μόνο από το τανκς, αλλά και από τους ελεύθερους σκοπευτές, που πυροβολούσαν έξω από το Πολυτεχνείο το λαό που διαδήλωνε.

Νεκροί μαθητές στο Πολυτεχνείο:

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Μια άλλη μαρτυρία:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:

«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Ορισμένοι πάλι λένε: «Τι τα θες, οι αγώνες δεν έφεραν αποτέλεσμα, η γενιά του πολυτεχνείου μας πούλησε, όλοι τελικά ίδιοι είναι». Μην τους πιστεύεις. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν πήγαν όλοι με την αστική εξουσία για να βολευτούν. Πάρε παράδειγμα τους αντιστασιακούς που συμμετέχουν στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ). Ρώτησέ τους. Ποτέ δεν εξαγόρασαν τον αγώνα με το βόλεμα! Παραμένουν σεμνοί αγωνιστές του λαού μας, παρά τα άσπρα μαλλιά τους. Μην ξεγελιέσαι. Το σύστημα βρίσκει αυτόν που δεν άντεξε στις δυσκολίες του αγώνα και τον κάνουν «παράδειγμα», για να απογοητεύσει το λαό, να τον κάνει να σκύψει το κεφάλι. «Κούνια που τους κούναγε»! Και σήμερα, είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, που σηκώνουν κεφάλι στην εργοδοσία, παρά την τρομοκρατία της απόλυσης και κάνουν απεργία. Τέτοια παλικάρια είχε και θα έχει πάντα ο λαός μας και η νεολαία.

Δε θα περάσει ο φασισμός ούτε τώρα. Όπως δεν πέρασε τότε που έσπασε τα μούτρα του πάνω στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ. Όπως δεν πέρασε τότε που ναυάγησε πάνω στον τεράστιο βράχο του ηρωϊκού Πολυτεχνείου. Θα τσακιστεί απ΄ το οργανωμένο κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας. 

Συνεχίστε τον αγώνα. Μέσα απ’ τα 15μελή και τα 5μελή. Για καλύτερη ζωή. Για καλύτερο σχολείο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεστε κι όπως το δικαιούστε.

Τιμάμε το Πολυτεχνείο και τους ήρωες που έπεσαν εκει 

Συνεχίζουμε τον αγώνα τους για Ψωμί – παιδεία – Ελευθερία. 

Οι λαοί μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω!

Πηγή: Π.Α.ΜΕ.

ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η συμπεριφορά του ανθρώπου κατευθύνεται από την ιδεολογία του για τον κόσμο, για την κοινωνία και για το καθεστώς στο οποίο ζει. Το να είναι περισσότερο φιλάνθρωπος ή περισσότερο νομοταγής, δεν συνεισφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
 

Η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα σήμερα. Αλλά αυτά τα ελαττώματα δεν είναι φυσιολογικά. Είναι ΤΕΧΝΗΤΑ. Δημιουργήθηκαν στη συνείδηση του ανθρώπου από εξωτερικούς παράγοντες δηλαδή από την κοινωνική εξέλιξη. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι συντροφικό και κοινωνικό ον, δεν λειτουργεί ατομικά, είναι αλληλέγγυο και δεν έχει αισθήματα δόλου, κλοπής, κερδοσκοπίας, τυχοδιωκτισμού. Και θα φανεί παρακάτω.

Θα παραθέσω ιστορικά γεγονότα της κοινωνικής εξέλιξης:

Οι μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία, ιστορικά, δεν καθιερώθηκαν αμέσως. Με επανάσταση και αγώνες, με οπισθοδρόμηση της νίκης της επανάστασης πάντα, ήρθαν έπειτα οι αλλαγές. Η σημερινή κοινωνία και η πολιτική της ζωή δεν ήταν όπως την ξέρουμε σήμερα. Η σημερινή αστική τάξη που μας κυβερνάει, κάποτε ήταν υποδουλωμένη σε φεουδαρχικά καθεστώτα. Θέλοντας λοιπόν να αναλάβουν οι αστοί τα ινία της εξουσίας, επαναστάτησαν ενάντια στους φεουδάρχες δίνοντας το αίμα τους για το σκοπό τους. Δεν κέρδισαν κατευθείαν. Υπήρχε μια ύφεση στον αγώνα τους, αλλά είχαν κάνει την αρχή. Και στους αιώνες που ήρθαν, αφάνισαν και το τελευταίο ίχνος του φεουδαρχικού καθεστώτος, καθιερώνοντας τον εαυτό τους ως εξουσία, δημιουργώντας τη δημοκρατία, το σύνταγμα, το κοινοβούλιο, το στρατό, το δικαστήριο και άλλους θεσμούς που σήμερα θεωρούμε την ύπαρξή τους δεδομένη! 

Οι αστοί λοιπόν, σε συνδυασμό με την βιομηχανική επανάσταση καθιέρωσαν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (και δε μιλάω για στέγη) και τη μισθωτή εργασία (δηλαδή την εκμετάλλευση των ανθρώπων για το κέρδος). Έτσι λοιπόν αντί να ευημερούν όλοι οι λαοί της γης με την τεράστια ανάπτυξη στην παραγωγή προϊόντων πρώτης ανάγκης και στην εξέλιξη των μέσων παραγωγής, άρχιζαν να πλουτίζουν μόνο αυτοί που ήταν ιδιοκτήτες, και να φτωχαίνουν αυτοί που παρήγαγαν τον πλούτο, δηλαδή χωρίστηκαν οι άνθρωποι σε τάξεις. Η αστική τάξη, η μεσαία τάξη, και η εργατική τάξη. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε λόγω της ανταγωνιστικότητας και της κερδοσκοπίας, δηλαδή την απορρόφησαν τα μεγάλα τραστ (συνενώσεις παραγωγής με συγκεκριμένο αντικείμενο=τα σημερινά μονοπώλια πχ. μονοπώλιο των μέσων μεταφοράς). Οπότε έως τα σήμερα, η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις. Στην αστική και στην εργατική. 

Με την εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος που δημιουργήθηκε, τα ινία της εξουσίας πλέον δεν τα είχαν οι αστοί πολιτικάντηδες, αλλά μια χούφτα πλουτοκράτες που είχαν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Με τα χρήματα που έχουν οι καπιταλιστές σήμερα, λαδώνουν τους πολιτικούς για να φτιάχνουν νόμους προς όφελός τους (δημόσια χρέη, φόροι, τιμές αγοράς, δικαιοσύνη κλπ), και εις βάρος της εργατικής τάξης που εκμεταλλεύονται. Στα χέρια τους έχουν την αστυνομία, το στρατό, τα ΜΜΕ κλπ, για να εμποδίζουν με κάθε τρόπο τον επαναστατικό χαρακτήρα της εργατικής τάξης, να μπορέσει να εκπληρώσει τον σκοπό της, να αλλάξει την σάπια κοινωνία που την εκμεταλλεύεται. Να εμποδίζουν δηλαδή την εκμεταλλευόμενη τάξη να επαναστατήσει εναντίον τους (φυσικά και με την συνεχή λάσπη που ρίχνουν στο μοναδικό κόμμα που την αντιπροσωπεύει, το κομμουνιστικό κόμμα). Που κάποτε οι ίδιοι επαναστάτησαν εναντίων των εκμεταλλευτών τους! Που κάποτε στους ίδιους λέγανε ότι είναι ουτοπία να διεκδικούν την εξουσία!

Το σημερινό κράτος όπως το ξέρουμε συνειδητά, δεν είναι τίποτ'αλλο από ένα εργαλείο εκμετάλλευσης, καθυπόταξης και ελέγχου της εργατικής τάξης από την πλουτοκρατία. Ένας τρόπος για να υπακούει ο εργάτης στον εκμεταλλευτή του (όλοι οι νόμοι σε μία πραγματική σημοκρατία θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο του εργάτη, γιατί είναι ο μόνος που παράγει τον πλούτο). Το κράτος εμφανίζεται μόνο όταν οι αντιθέσεις μεταξύ των τάξεων μεγαλώνουν (βλ. σήμερα που οι δυνάμεις καταστολής αυξάνονται και επιτίθενται δείχνοντας ξεδιάντροπα το πρόσωπό τους στην εργατική τάξη με πολλά παραδείγματα, πχ. ΜΑΤ της κυβέρνησης προς όφελος του καπιταλιστή Μάνεση, για το σπάσιμο της απεργίας των εργατών του στον Ασπρόπυργο).

Μαρξ: "Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσης της μιας τάξης από την άλλη, νομιμοποιεί την καταπίεση αυτή, μετριάζοντας την σύγκρουση των τάξεων" (αυτό σημαίνει ότι ποτέ κανένα κράτος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρχει υπέρ των εργαζομένων, διότι πολύ απλά ελέγχεται από τους πλουτοκράτες!). 

Λένιν: "Το κράτος δεν υπάρχει για να συμφιλιώνει τις τάξεις, παρά μόνο για να αφαιρει τα μέσα της καταπιεζόμενης τάξης να πολεμήσει τους καταπιεστές της"! "...είναι όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο"!

Λένιν: "Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό περίβλημα του καπιταλισμού, και όταν το κεφάλαιο αποκτήσει το καλύτερο περίβλημα, τότε καθιερώνεται η εξουσία του και όσα πολιτικά πρόσωπα κι αν αλλάξουν στην κυβέρνηση, δεν θα αλλάξει η εξουσία του"! (Ο Λένιν πίστευε και εφάρμοσε φυσικά, μέχρι το θάνατό του, ότι αν δεν πάρει την εξουσία στα χέρια της η εργατική τάξη, δηλαδή να καθιερώσει την δικτατορία του προλεταριάτου, προσωρινά, καμία εναλλαγή κυβέρνησης δεν θα τη σώσει από τα δεινά της, διότι θα κυβερνιέται από το κεφάλαιο!)

Σύμφωνα με τον μαρξισμό-λενινισμό, κανένα κόμμα που αναλαμβάνει ένα κράτος δεν μπορεί να βάλει αυτό το κράτος πάνω από τις δύο τάξεις, διότι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κράτος είναι εργαλείο μόνο του εκμεταλλευτή. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κουμαντάρει την πλουτοκρατία, διότι αυτή στην ουσία έχει την εξουσία! Δεν μπορεί να υπάρξει υπερταξικό κράτος, κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει το οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει παση θυσία την εξουσία του κοινοβουλίου!

Λένιν: "Οι μορφές των αστικών κρατών ποικίλλουν, αλλά έχουν έναν κοινό παράγοντα. Είναι δικτατορίες του κεφαλαίου, των πλουτοκρατών". "Η κρατική μηχανή (στρατός-γραφειοκρατία) πρέπει να τσακιστεί από την εργατική τάξη και να δημιουργηθεί ένα νέου τύπου κράτος που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και θα υποδουλώνει την μειοψηφία, τους εχθρούς του λαού"

Λένιν: "Κοινοβουλευτισμός είναι να αποφασίζεις κάθε λίγα χρόνια ποιος θα τσαλαπατά, θα καταπνίγει το λαό στη Βουλή. Κούφιο λογοκοπίο, διότι στα παρασκήνια παίρνονται οι αποφάσεις". "Δεν υπάρχει ειρηνικός δρόμος προς το σοσιαλισμό και όποιος το ισχυρίζεται αυτό ονειροπολεί, αφού πουθενά δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία".

Λένιν: "Δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα" (δουλειά που κάνει εδώ και 90 χρόνια το ΚΚΕ για την ελληνική εργατική τάξη μας και συμβάλλει στον προλεταριακό διεθνισμό).

Σκεφτείτε τα λόγια του επαναστάτη Λένιν. 

Τα πράγματα στον πλανήτη μας είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιέγραψα. Θεωρώ ότι αυτός που δεν αναγνωρίζει την πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας και την πραγματική λύση για την διέξοδο από αυτήν την λούμπα, ονειροβατεί και καθυστερεί την επανάσταση! Πρέπει ο καθένας μας να ταχθεί ιδεολογικά και αγωνιστικά υπέρ της εργατικής τάξης και να υποστηρίζει το μοναδικό όπλο της εργατιάς, δηλαδή την ιδεολογία του Μαρξ-Λένιν χωρίς περικοπές! Να υποστηρίζει το ΚΚΕ, γιατί στρατηγικά εφαρμόζει την ιδεολογία του Μαρξισμού-Λενινισμού χωρίς περικοπές! Η στρατηγική του ΚΚΕ δεν είναι πρωτότυπη! Είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθεί το κόμμα της εργατικής τάξης, το επαναστατικό της κόμμα, που προσπαθεί να την ξυπνήσει με κάθε τρόπο από τον ύπνο του δικαίου, που προσπαθεί να την ενώσει σε κοινό στόχο για την ανατροπή και την ΝΙΚΗ!!!

 
Ένγκελς: "Το "γενικό εκλογικό δικαίωμα" είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης". Η ωριμότητά της φαίνεται μόνο όταν στηρίζει το επαναστατικό της κόμμα, το ΚΚ. Εκεί κρίνεται η ψήφος της! Έτσι μόνο τρίζουν οι καρέκλες των παράσιτων αστικών γουρουνιών (βλ. Πάγκαλο, Βενιζέλο, κλπ). Έτσι οργανώνεται η επανάσταση!

Η επανάσταση δεν μπορεί να σταματήσει! Την αντεπανάσταση ακολουθεί επανάσταση!!!

by Ruby Red