Όντως οι άνθρωποι της ελληνικής πραγματικότητας (και δεν βάζω μέσα τους
εύπορους, τους μεγαλοαγρότες και τους έλληνες καπιταλιστές, αλλά τις
εργατικές λαϊκές μάζες), όσο οξύνονται τα προβλήματά τους (που είναι όλα
οικονομικής φύσεως), τόσο κλείνονται στον εαυτό τους, αρνούνται να
αγωνιστούν από φόβο μη χάσουν και τα λίγα, εμμένουν σε πεποιθήσεις και
παραδόσεις προηγούμενων χρόνων, παρασέρνοντας και τη νεολαία που
παραπληροφορούν. Αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και όχι για την
ριζική αλλαγή της κοινωνίας μας και του συστήματος που τη δημιουργεί,
διότι ο αγώνας επιβίωσης είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου (δεν είναι
όλοι οι άνθρωποι ίσοι, αλλοι είναι ελεύθεροι, άλλοι έχουν στόματα να
θρέψουν, διαφορετικές ανάγκες τους κάνουν και διαφορετικούς).
Φυσικά θήγει επιφανειακά το θέμα της παιδείας των νέων, των αυριανών εργαζόμενων, που βγάζει ένα κάρο λογιστές και οικονομολόγους, έτοιμοι να υπηρετήσουν τυφλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των κερδών τους. Σε βάθος όμως, η παιδεία είναι ταξικής φύσεως. Αυτός που κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας (δηλαδή είναι ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής), αυτός έχει την εξουσία, οπότε αυτός ρυθμίζει μέσω των υπαλλήλων του (δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση) την παιδεία προς όφελός του. Όπως πχ, σήμερα με το σχέδιο "Αθηνά", οι υπάλληλοι των καπιταλιστών (συγκηβέρνηση) θέλουν να τους ευχαριστήσουν για ακόμα μία φορά ανοίγοντάς τους νέο δρόμο για περισσότερα κέρδη!
Πολλά πράγματα του παρελθόντος που μας φαίνονται τώρα ότι ήταν καλύτερα, τα έχουμε αντικαταστήσει με άλλα της υποκουλτούρας (όπως πχ τα σκυλάδικα, που αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την στιγνή εμπορευματοποίηση του πολιτισμού για το κέρδος, οπότε χάνεται σταδιακά και η ποιότητα). Δε φταίει ο λαός όμως σε αυτό, διότι όταν και πίσω από τον πολιτισμό κρύβεται το κέρδος, καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να διακρίνει την ποιότητα από την αισχροκέρδια, διότι αυτή η κομπίνα ξεκινάει από την παιδεία.
Το ελεύθερό του χρόνο δεν τον αντικατέστησε ο λαός με τις υπερωρίες. Το ίδιο το σύστημα δεν αφήνει ελεύθερο χρόνο σε κανέναν εργαζόμενο να μορφωθεί ουσιαστικά, να εκπολιτιστεί κλπ. Διότι αυτό θα ήταν εις βάρος του πρώτου.
Ο λαός έγινε καταναλωτικό ον, διότι το καπιταλιστικό σύστημα τον θέλει έτσι. Πίσω από τις διαφημήσεις, την τηλεόραση και το περιοδικό, κρύβεται η εξουσία του κεφαλαίου. Πχ για την 8η Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, που καθιερώθηκε σε συνέδριο το 1910 με προταση της κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν για να τιμήσει τους αγώνες των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας του 1856 (νομίζω ηταν τότε), ο δήμαρχος Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης κάλεσε τις γυναίκες σε επιδειξη ομορφιάς και προϊόντων καλλοπισμου. Θαρρεις και οι γυναίκες γιαυτο ειναι προορισμένες. Ενώ ο σύλλογος μας έκανε εκδήλωση με θέμα την εκπαίδευση για τα παιδιά μας και δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Λοιπόν το σύστημα καλλιεργεί τέτοιες συνειδήσεις και αυταπάτες.
Λέει "όταν όλα αλλάζουν". Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο καπιταλισμός είναι στο τελευταίο του στάδιο ύπαρξης. Είναι μονοπωλιακός και επομένως ιμπεριαλιστικός. Κανένας δεν θέλει να το ανατρέψει (εκτός από τους κομμουνιστές), μόνο να το διαχειριστεί μέσα στην κρίση του (κάτι που έγινε επανειλλημένα στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, και τίποτα δεν άλλαξε για τους λαούς).
Πλανάται πλάνην οικτρα όποιος θεωρεί το κούφιο ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής ένδειξη αγωνιστικότητας και ανωτερότητας σε αντίθεση με την συγκυβέρνηση της δικής μας χώρας. Στις τράπεζες τις κύπρου, οι ρώσοι καπιταλιστές έχουν δισεκατομύρια αποθηκευμένα, λόγω των διευκολύνσεων που τους προσφέρουν. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ήθελε να χτυπήσει αυτά τα κεφάλαια της αστικής τάξης της Ρωσίας, διότι παίζονται πολλά παιχνίδια για τις ενεργειακές πηγές που θέλουν να βάλουν χέρι ο καθενας. Η Κύπρος χρωστάει 40 δις στην Ρωσία και ζήτησε βοήθεια απο την Τρόικα. Οπότε μαζί με τα αντιλαϊκά μέτρα (που κανείς δεν έκανε λόγο γιαυτα, εκτός από το ΚΚΕ) που περιλάμβανε το "σχέδιο Α" = μνημόνιο 1ο, η τρόικα ήθελε να κουρέψει καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Έδω λοιπόν κολλάει το ΟΧΙ της κυπριακής κυβέρνησης. Τα συμφέροντα των Ρώσσικων μονοπωλίων ήθελε να εξυπηρετήσει και φυσικά ζύγιζε τα συμφέροντά της. Και φυσικά ήρθε και είπε ναι στο σχέδιο Β της τρόϊκα, αφού δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί άλλο δάνειο από τη Ρωσία. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση από τότε που ιδρύθηκε, σκοπό έχει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών της, δηλαδή του κεφαλαίου, τελείως αντιλαϊκή και δεν πρόκειται να αλλάξει από τα μέσα.
Η κοινωνία μας έχει χτιστεί πάνω στην οικονομική σημερινή βάση, που είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίξει τους ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες, δεν μπορεί να στηρίξει με μηχανισμούς αλληλεγγύης την τραγική φτώχεια που υπάρχει, αν δεν βάλει ρότα για την ανατροπή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που δημιουργεί και διαιωνίζει όλα αυτά τα προβλήματα για τους λαούς. Οσο συντηρούμε τον καπιταλισμό, με την μοιρολατρία του στυλ "τίποτα δεν γίνεται", όσο τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες βασιζόμενοι δηλαδή σε αριστερή κυβέρνηση, όσο αρνούμαστε να εμβαθύνουμε στα γεγονότα και να δούμε καθαρά τις αιτίες και όσο απομακρυνόμαστε από την μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, θα απογοητευόμαστε ακόμα περισσότερο και θα σκύβουμε το κεφάλι, γιατί δεν έχουμε καθαρό στόχο δηλαδή την βίαιη σύγκρουση με την αστική εξουσία και την ανατροπή της.
Αν νομίζει ο Ιωαννίδης και ο κάθε Ιωαννίδης οτι μπορεί να υπάρξει, ή υπήρξε ποτέ "δημοκρατία" στα πλαίσια του καπιταλισμου, πρέπει να κατέβει από το συννεφάκι του. Του φάνηκε δημοκρατία το οχι της κύπρου έστω για μιά στιγμη, αλλά στην πραγματικότητα απλά περιγράφει αυτό που μας πασάρουν τόσες μέρες τα αστικά ΜΜΕ. Εξάλλου ακόμα και το δάνειο που θέλει η κύπρος να πάρει από την τρόϊκα, τον μόνο στόχο που έχει έιναι να φθηνήνει η εργατικη δύναμη για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Είναι από τη φύση του αντιλαϊκο, ασχέτως το ύψος του χρέους της χώρας.
Όπως έχει αποδειχθεί από την ιστορία της ανθρωπότητας, για να αλλάξει μία κατάσταση θέλει κοινωνική επανάσταση. Ο κοινοβουλευτισμός, το σύνταγμα, η αστικές εκλογές, το αστικό δίκαιο κλπ, είναι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, για να την χαληναγωγούν. Όταν το σύστημα περνάει κρίση, όλοι οι θεσμοί πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα και πίσω από τα ψεύτικα λόγια φαίνεται η πραγματικότητα, δηλαδή η αδίστακτη εξουσία του καπιταλισμού, που θέλει παση θυσία (των λαών μόνο!) να διατηρήσει τα κέρδη του και την εξουσία του.
Κι εγώ πολύ θα ήθελα να μπορεί ένα κοινωνικοοικονομικο σύστημα να αλλάζει σταδιακά, χωρίς ανθρωπινες απώλειες, αλλά αυτό είναι κάτι ουτοπικό. Ο καπιταλισμός δεν θα αλλάξει από μέσα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γίνει λαϊκη και ανθρώπινη, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν θα προστατέψουν τους λαούς ποτε. Η εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει το καθήκον της, το ρόλο της για να φέρει τα πανω κάτω.
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα?
Φυσικά θήγει επιφανειακά το θέμα της παιδείας των νέων, των αυριανών εργαζόμενων, που βγάζει ένα κάρο λογιστές και οικονομολόγους, έτοιμοι να υπηρετήσουν τυφλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των κερδών τους. Σε βάθος όμως, η παιδεία είναι ταξικής φύσεως. Αυτός που κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας (δηλαδή είναι ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής), αυτός έχει την εξουσία, οπότε αυτός ρυθμίζει μέσω των υπαλλήλων του (δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση) την παιδεία προς όφελός του. Όπως πχ, σήμερα με το σχέδιο "Αθηνά", οι υπάλληλοι των καπιταλιστών (συγκηβέρνηση) θέλουν να τους ευχαριστήσουν για ακόμα μία φορά ανοίγοντάς τους νέο δρόμο για περισσότερα κέρδη!
Πολλά πράγματα του παρελθόντος που μας φαίνονται τώρα ότι ήταν καλύτερα, τα έχουμε αντικαταστήσει με άλλα της υποκουλτούρας (όπως πχ τα σκυλάδικα, που αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την στιγνή εμπορευματοποίηση του πολιτισμού για το κέρδος, οπότε χάνεται σταδιακά και η ποιότητα). Δε φταίει ο λαός όμως σε αυτό, διότι όταν και πίσω από τον πολιτισμό κρύβεται το κέρδος, καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να διακρίνει την ποιότητα από την αισχροκέρδια, διότι αυτή η κομπίνα ξεκινάει από την παιδεία.
Το ελεύθερό του χρόνο δεν τον αντικατέστησε ο λαός με τις υπερωρίες. Το ίδιο το σύστημα δεν αφήνει ελεύθερο χρόνο σε κανέναν εργαζόμενο να μορφωθεί ουσιαστικά, να εκπολιτιστεί κλπ. Διότι αυτό θα ήταν εις βάρος του πρώτου.
Ο λαός έγινε καταναλωτικό ον, διότι το καπιταλιστικό σύστημα τον θέλει έτσι. Πίσω από τις διαφημήσεις, την τηλεόραση και το περιοδικό, κρύβεται η εξουσία του κεφαλαίου. Πχ για την 8η Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, που καθιερώθηκε σε συνέδριο το 1910 με προταση της κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν για να τιμήσει τους αγώνες των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας του 1856 (νομίζω ηταν τότε), ο δήμαρχος Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης κάλεσε τις γυναίκες σε επιδειξη ομορφιάς και προϊόντων καλλοπισμου. Θαρρεις και οι γυναίκες γιαυτο ειναι προορισμένες. Ενώ ο σύλλογος μας έκανε εκδήλωση με θέμα την εκπαίδευση για τα παιδιά μας και δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Λοιπόν το σύστημα καλλιεργεί τέτοιες συνειδήσεις και αυταπάτες.
Λέει "όταν όλα αλλάζουν". Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο καπιταλισμός είναι στο τελευταίο του στάδιο ύπαρξης. Είναι μονοπωλιακός και επομένως ιμπεριαλιστικός. Κανένας δεν θέλει να το ανατρέψει (εκτός από τους κομμουνιστές), μόνο να το διαχειριστεί μέσα στην κρίση του (κάτι που έγινε επανειλλημένα στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, και τίποτα δεν άλλαξε για τους λαούς).
Πλανάται πλάνην οικτρα όποιος θεωρεί το κούφιο ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής ένδειξη αγωνιστικότητας και ανωτερότητας σε αντίθεση με την συγκυβέρνηση της δικής μας χώρας. Στις τράπεζες τις κύπρου, οι ρώσοι καπιταλιστές έχουν δισεκατομύρια αποθηκευμένα, λόγω των διευκολύνσεων που τους προσφέρουν. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ήθελε να χτυπήσει αυτά τα κεφάλαια της αστικής τάξης της Ρωσίας, διότι παίζονται πολλά παιχνίδια για τις ενεργειακές πηγές που θέλουν να βάλουν χέρι ο καθενας. Η Κύπρος χρωστάει 40 δις στην Ρωσία και ζήτησε βοήθεια απο την Τρόικα. Οπότε μαζί με τα αντιλαϊκά μέτρα (που κανείς δεν έκανε λόγο γιαυτα, εκτός από το ΚΚΕ) που περιλάμβανε το "σχέδιο Α" = μνημόνιο 1ο, η τρόικα ήθελε να κουρέψει καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Έδω λοιπόν κολλάει το ΟΧΙ της κυπριακής κυβέρνησης. Τα συμφέροντα των Ρώσσικων μονοπωλίων ήθελε να εξυπηρετήσει και φυσικά ζύγιζε τα συμφέροντά της. Και φυσικά ήρθε και είπε ναι στο σχέδιο Β της τρόϊκα, αφού δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί άλλο δάνειο από τη Ρωσία. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση από τότε που ιδρύθηκε, σκοπό έχει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών της, δηλαδή του κεφαλαίου, τελείως αντιλαϊκή και δεν πρόκειται να αλλάξει από τα μέσα.
Η κοινωνία μας έχει χτιστεί πάνω στην οικονομική σημερινή βάση, που είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίξει τους ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες, δεν μπορεί να στηρίξει με μηχανισμούς αλληλεγγύης την τραγική φτώχεια που υπάρχει, αν δεν βάλει ρότα για την ανατροπή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που δημιουργεί και διαιωνίζει όλα αυτά τα προβλήματα για τους λαούς. Οσο συντηρούμε τον καπιταλισμό, με την μοιρολατρία του στυλ "τίποτα δεν γίνεται", όσο τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες βασιζόμενοι δηλαδή σε αριστερή κυβέρνηση, όσο αρνούμαστε να εμβαθύνουμε στα γεγονότα και να δούμε καθαρά τις αιτίες και όσο απομακρυνόμαστε από την μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, θα απογοητευόμαστε ακόμα περισσότερο και θα σκύβουμε το κεφάλι, γιατί δεν έχουμε καθαρό στόχο δηλαδή την βίαιη σύγκρουση με την αστική εξουσία και την ανατροπή της.
Αν νομίζει ο Ιωαννίδης και ο κάθε Ιωαννίδης οτι μπορεί να υπάρξει, ή υπήρξε ποτέ "δημοκρατία" στα πλαίσια του καπιταλισμου, πρέπει να κατέβει από το συννεφάκι του. Του φάνηκε δημοκρατία το οχι της κύπρου έστω για μιά στιγμη, αλλά στην πραγματικότητα απλά περιγράφει αυτό που μας πασάρουν τόσες μέρες τα αστικά ΜΜΕ. Εξάλλου ακόμα και το δάνειο που θέλει η κύπρος να πάρει από την τρόϊκα, τον μόνο στόχο που έχει έιναι να φθηνήνει η εργατικη δύναμη για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Είναι από τη φύση του αντιλαϊκο, ασχέτως το ύψος του χρέους της χώρας.
Όπως έχει αποδειχθεί από την ιστορία της ανθρωπότητας, για να αλλάξει μία κατάσταση θέλει κοινωνική επανάσταση. Ο κοινοβουλευτισμός, το σύνταγμα, η αστικές εκλογές, το αστικό δίκαιο κλπ, είναι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, για να την χαληναγωγούν. Όταν το σύστημα περνάει κρίση, όλοι οι θεσμοί πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα και πίσω από τα ψεύτικα λόγια φαίνεται η πραγματικότητα, δηλαδή η αδίστακτη εξουσία του καπιταλισμού, που θέλει παση θυσία (των λαών μόνο!) να διατηρήσει τα κέρδη του και την εξουσία του.
Κι εγώ πολύ θα ήθελα να μπορεί ένα κοινωνικοοικονομικο σύστημα να αλλάζει σταδιακά, χωρίς ανθρωπινες απώλειες, αλλά αυτό είναι κάτι ουτοπικό. Ο καπιταλισμός δεν θα αλλάξει από μέσα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γίνει λαϊκη και ανθρώπινη, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν θα προστατέψουν τους λαούς ποτε. Η εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει το καθήκον της, το ρόλο της για να φέρει τα πανω κάτω.
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα?
(quote της Ρόζας Λούξεμπούργκ, γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια)
RUBY RED
