ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ. ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ

Τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργάτες.

Σε συνθήκες εκτεταμένης ανεργίας και ανετοιμότητας του εργατικού κινήματος να απαντήσει επιθετικά στις αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας το ερώτημα για το ποιος κλείνει ή ανοίγει τα εργοστάσια δεν είναι συνδικαλιστικό ζήτημα αλλά έχει βαρύνουσα σημασία για την στάση του εργατικού κινήματος απέναντι στον πόλεμο που δέχεται.

Με αφορμή στημένα άρθρα που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας που αναφέρουν ότι δήθεν το ΠΑΜΕ και η έκφραση αλληλεγγύης των εργατών κλείνουν τα εργοστάσια, επιδιώκοντας να στρέψουν τους εργαζόμενους απέναντι στη δύναμη τους και να γενικευτεί η ηττοπάθεια και η υποταγή, το ΠΑΜΕ θέτει κάποιους προβληματισμούς και παίρνει ξεκάθαρη θέση.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των αποσπασμάτων της στο εργατικό κίνημα να ρίξουν τις ευθύνες του κλεισίματος των εργοστασίων στους εργάτες, πρέπει να αποκρουστεί.

Οι αγώνες των εργατών δεν κλείνουν τα εργοστάσια και τις παραγωγικές μονάδες. Τα εργοστάσια τα κλείνουν οι καπιταλιστές όταν δε βγάζουν τα κέρδη που προσδοκούν, όταν πέφτουν έξω στον ανταγωνισμό με άλλες επιχειρήσεις, όταν τα μεταφέρουν σε διπλανές ή άλλες χώρες με εξευτελιστικά μεροκάματα. Μεροκάματα που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επιβάλουν πλέον και στη χώρα μας.

Οι 68.000 μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που έκλεισαν στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια, δεν έκλεισαν λόγω των αγώνων και των διεκδικήσεων των εργατών. Οι επιχειρήσεις κλείνουν λόγω της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, της αναρχίας στην παραγωγή, των ανταγωνισμών για την αναζήτηση του μέγιστου κέρδους. Γι´ αυτό το λόγο παραγωγικές μονάδες και εργοστάσια, κλάδοι απαραίτητοι για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και της ανάπτυξη της χώρας πάνω στον υπαρκτό και πλούσιο πλουτοπαραγωγικό ιστό της, όπως τα κλωστοϋφαντουργεία, τα ναυπηγεία φθίνουν και συρρικνώνονται.

Με βάση τις παραπάνω πλευρές, αρκετές επιχειρήσεις σε μια σειρά κλάδους και περιοχές που απασχολούσαν χιλιάδες εργαζόμενους, μεταφέρθηκαν σε άλλες χώρες, αναζητώντας μεγαλύτερα κέρδη.

Το θύμα από τις συνέπειες της μεταφοράς των εργοστασίων αλλά και των λουκέτων σε επιχειρήσεις είναι πάντα οι εργαζόμενοι και όχι οι εργοδότες. Οι εργάτες βρίσκονται στην ανεργία και την ανέχεια την ίδια στιγμή που οι μεγαλοεργοδότες συνεχίζουν να επιβιώνουν με άνεση, κρινόμενοι σε κάθε περίοδο ως σταθεροί επενδυτές και ο βασικός κρίκος της ανάπτυξης. Ανάπτυξη που είναι βαμμένη με το αίμα και την εξαθλίωση των εργατών.

Οι εργάτες να βάλουν τα ταξικά γυαλιά και να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια

Ο κατάλογος των εργοστασίων που έχει κλείσει στη χώρα μας, τα παιχνίδια με τις αλλαγές εδρών των επιχειρήσεων, το 1.5 εκατομμύριο άνεργοι δεν είναι αποτέλεσμα των διεκδικήσεων των εργατών.

Η ΜΕΒΓΑΛ σήμερα δεν κλείνει τις εγκαταστάσεις της από τους αγώνες των εργατών. Οι εργάτες της ΜΕΒΓΑΛ ως σήμερα είναι απλήρωτοι. Οι 36 μέρες απεργίας των εργατών στο κατάστημα της Αθήνας δε συγκίνησε τους κονδυλοφόρους των ΜΜΕ του κεφαλαίου οι οποίοι δεν έχουν γράψει ως σήμερα ούτε δύο αράδες για αυτήν.

Το κλείσιμο του εργοστασίου της Siemens στη Θεσσαλονίκη, η αποχώρηση της αλυσίδας σούπερ-μάρκετ Aldi, το κλείσιμο των εγκαταστάσεων της ΑΓΕΤ και της Σέλμαν στη Χαλκίδα, της delica στην Πάτρα, της Ρepsico και των εργοστασίων της 3Ε, οι μεταφορές έδρας της Coca-Cola και της ΦΑΓΕ είναι επιχειρηματικοί ελιγμοί που δε σχετίζονται με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργατών. Για τα κλεισίματα αυτά όμως δε γράφτηκαν πρωτοσέλιδα, δεν έγιναν θέμα στα δελτία για το ποιος φταίει που χιλιάδες εργάτες βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στο δρόμο.

Η λίστα των εργοστασίων που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι ατέλειωτη. Τα εργοστάσια της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (Λαναράς), τα εργοστάσια των λιπασμάτων, τα εργοστάσια της ζάχαρης, η ΝΤΑΪΑΜΟΝ ΕΛΛΑΣ, η ΤΡΙΟΥΜΦ, η Σισερ Παλκο, η "ΦΛΩΡΑ", ο Κατσέλης στη Θεσσαλονίκη, η "Ιντεάλ Στάνταρ", η επιχείρηση FOCO, η ΣΙΔΕΝΟΡ, τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, η Σόφτεξ στη Δράμα, τα μεταλλεία Κασσάνδρας, η "Κατερίνα" στην Πιερία, η "Μπιάνκα Παγγαίου" στην Καβάλα, η "Πίνδος" στα Γρεβενά, η "Φλώρινα Χωναίος" στη Θεσσαλονίκη, η "Τρικολάν" στη Νάουσα, η "Καματάκης ΑΤΕΕ" στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, η "ΑΝΚΕΡ" στον Έβρο, η "ΚΑΛΤΟΝ" στη Θεσσαλονίκη, το "Καπνεργοστάσιο Μιχαηλίδη" στην Ξάνθη, ο Όμιλος Ηλιάδη (ΚΟΡΤΑΓΚ, ΗΛΤΕΞ, Βαφεία Σίνδου και Κιλκίς) σε Θεσσαλονίκη-Πιερία και στο Κιλκίς, η "ΚΟΝΤΗ", η "ΒΙΟΣΟΛ" στη Μαγνησία, είναι μερικές μόνο από τις μεγάλες επιχειρήσεις που έστειλαν στον ΟΑΕΔ χιλιάδες εργαζόμενους.

Οι παραπάνω επιχειρήσεις, που σταμάτησαν την παραγωγή του τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να εξοστρακιστούν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενοι δεν έκλεισαν από τους δήθεν "μαξιμαλισμούς" και τους αγώνες των εργαζόμενων. Τα προϊόντα που παρήγαγαν δεν έπαψαν ποτέ να είναι απαραίτητα με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, δε μειώθηκε η ζήτησή τους στην αγορά.

Όμως την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουν οι εργάτες και σε άλλες χώρες. Οι χιλιάδες περικοπές αυτήν την περίοδο στη Νοkia και στην Panasonic στο εξωτερικό, το κλείσιμο των εργοστασίων της Ford στην Αυστραλία και οι περικοπές στο Βέλγιο, τα λουκέτα στις εγκαταστάσεις της Opel στη Γερμανία αποδεικνύουν πως οι μονοπωλιακοί όμιλοι χαράσσουν τη δική τους πορεία με βάση την αναζήτηση του μέγιστου κέρδους.

Ο υπεύθυνος έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός! Το σύστημα της εκμετάλλευσης που σπέρνει δυστυχία και ανεργία στους εργάτες όλου του κόσμου. Κανείς από τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές και του δημοσιογράφους των ΜΜΕ της μεγαλοεργοδοσίας, δεν τολμά να αναζητήσει τις ευθύνες στο ίδιο το σύστημα που γεννά και αναπαράγει την ανεργία, που ζήτα σε κάθε φάση του είτε αυτή είναι περίοδος ανάπτυξης είτε περίοδος κρίσης, το γκρέμισμα των δικαιωμάτων, το χτύπημα στην τιμή της εργατικής δύναμης.

Οι λυτοί και δεμένοι που έπεσαν πάνω στους απεργούς χαλυβουργούς το προηγούμενο διάστημα για να χτυπήσουν την απεργία τους που είχε ως κεντρικό αίτημα το δικαίωμα στην εργασία, τι έχουν να πουν που ένα χρόνο μετά ο βιομήχανος Μάνεσης έρχεται να κλείσει ο ίδιος το εργοστάσιο;

Αυτοί που φώναζαν καθημερινά "πως το ΠΑΜΕ θέλει το εργοστάσιο κλειστό" τι έχουν να πουν για τις εξελίξεις στις χαλυβουργίες και στον κλάδο του μετάλλου συνολικά; Το ΠΑΜΕ δικαιώθηκε ή όχι όταν μόλις 6 μήνες μετά οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία στο Βόλο ήρθαν αντιμέτωποι με νέα επίθεση, όταν στο διπλανό εργοστάσιο της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα οι περικοπές στο προσωπικό απέκτησαν μορφή χιονοστιβάδας;

Έχοντας πλέον όλο το νομικό οπλοστάσιο υπέρ τους, νομοθετημένους μισθούς στα όρια της εξαθλίωσης και απαλλαγμένοι από τις συλλογικές συμβάσεις οι βιομήχανοι και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν όλο το περιθώριο να απειλούν και να εκβιάζουν. Να βάζουν στεγνά το εκβιαστικό δίλημμα "απόλυση ή μείωση μισθού".

Είτε με τη δικαιοσύνη είτε με τα ΜΑΤ είτε με τους ξεπουλημένους εργοδοτικούς συνδικαλιστές οι βιομήχανοι θέλουν εργοστάσια που οι εργάτες θα στέκονται προσοχή, δε θα αντιστέκονται. Θέλουν εργοστάσια που θα τα κρατάνε ανοιχτά αναλόγως των επιχειρηματικών σχεδίων και πλάνων και θα τα κλείνουν όποτε τους βολεύει, χωρίς να υπολογίζουν τις ανάγκες των εργατών.

Η αποδοχή των εργοδοτικών απόψεων από την πλευρά των εργατών είναι επικίνδυνη, επιζήμια, βλαβερή. Πουθενά δε σώθηκαν οι εργάτες επειδή πιέστηκαν ή επέλεξαν να δουν την πραγματικότητα από την οπτική του εργοδότη.

Αντιθέτως, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, πρόσφατα και παλιότερα που μια στιγμιαία υπόκλιση στην εργοδοσία την ακολούθησαν πολλαπλάσιες υποχωρήσεις. Οι εργαζόμενοι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πληρώσουν την κρίση του συστήματος, τον ανταγωνισμό των επιχειρηματικών ομίλων.

Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους εργάτες που αγωνίζονται, που βρίσκονται σε απεργία, σε κινητοποιήσεις!

Να μη μείνει κανένας μόνος του!

Όσο οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές ενιαία χτυπούν τα δικαιώματά μας, τόσο και εμείς, ενιαία, η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, πρέπει να τους δώσουμε την απάντηση που τους αρμόζει.

Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά.

Η κρίση δεν είναι οικονομική, είναι Καπιταλιστική!!!

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι κάτι πρωτότυπο ή περίεργο, δεν είναι κρίση χρέους, δεν είναι οικονομική κρίση μόνο. Είναι κοινωνικο-οικονομική κρίση, είναι καπιταλιστική. Κρίσεις περνάει το σύστημα αυτό επαναλαμβανόμενα από τότε που καθιέρωσε την εξουσία της η αστική τάξη με τις επαναστάσεις της ενάντια στους φεουδάρχες (πχ. γαλλική επανάσταση του 1789, επανάσταση του 1821, επανάσταση στη Ρωσία ενάντια στη δυναστεία των Ρωμανόφ (φεουδάρχες) κλπ. Επαναστάσεις αιματηρές, βίαιες, κοινωνικές. 

Η αστική τάξη καθιέρωσε την εξουσία της δημιουργώντας και καινουριους θεσμούς, όπως το Σύνταγμα, το αστικό Δικαστήριο, το κοινοβούλιο, την Αστυνομία, τον Στρατό κλπ. για να εξασφαλίσει την εξουσία αυτή. Όμως δεν ήταν η δύναμη που είχε συμφέρον να καταργήσει κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ίσα ίσα, με την βιομηχανική επανάσταση που έφερε, καθιέρωσε το δικαίωμα στην ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής από τους αστούς (εργοστάσια μεταποίησης, μέσα μεταφορών, εκμετάλλευση πρώτων υλών κλπ). Παράλληλα, ο κάθε ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής για να κερδίζει περισσότερα, εκμεταλλευόταν ακόμα περισσότερο τους εργάτες. Οι εργάτες από την άλλη, επειδή δεν είχαν ιδιοκτησία στα μέσα αυτά, και επειδή οι περισσότεροι ήταν ήδη απαλλωτριωμένοι μικροαγρότες, πουλούσαν την εργατική τους δύναμη για ένα μισθό πείνας, αυτοσυντήρησης. Έτσι καθιερώθηκε η μισθωτή εργασία και το συστημα του καπιταλισμού που στηρίζεται στην αντιθεση αυτή. Την αντίθεση μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου.

Ο καπιταλισμός δεν είναι στάσιμος. Εξελίσσεται και σήμερα βρίσκεται στο τελευταίο του στάδιο. Τον μονοπωλιακό καπιταλισμό (Ιμπεριαλισμο). Τι σημαίνει αυτό? Ότι σήμερα δεν μπορούν να σταθούν πια μεμονομένοι καπιταλιστές, ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής, διότι η ίδια η παραγωγή έχει κοινωνικό χαρακτήρα (εννοούμε ότι για την παραγωγή ενός προϊόντος χρειάζονται χιλιάδες χέρια, περισσότεροι από έναν κλάδο, περισσότερες από μία τοποθεσία στον πλανήτη). Έτσι περισσότερο σήμερα κολλωσοι όπως η Google, Siemens, Ford, Apple κλπ, είναι μετοχικές εταιρίες που μονοπωλούν την αγορά, που έχουν στην ιδιοκτησία τους ακόμα και τα μέσα μεταφοράς των προϊόντων τους, ακόμα και μεταλλεία εξώριξης πρώτων υλών που χρειάζονται για την παραγωγή των προϊόντων τους. Επομένως βασίζονται σε έναν κεντρικό σχεδιασμό παραγωγής που χρειάζεται χιλιάδες εργάτες σε διαφορες περιοχές, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, όμως συμμετέχουν στην ίδια διαδικασία. Όλη αυτή η διαδικασία έχει κοινωνικό χαρακτήρα και έρχεται σε ακραία αντίθεση με την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Δηλαδή οι μέτοχοι, οι ιδιοκτήτες, οι καπιταλιστές είναι περιττοί στην διαδικασία αυτή. Δεν προσφέρουν τίποτα πια στην κοινωνία με την υπαρξή τους. Η αναγκαιότητά τους έχει πια τελειώσει, έχει σαπίσει. Οι εργάτες είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο της ανθρωπότητας, που κατασκευάζουν όλα τα μέσα παραγωγής, που εξελίσσουν την τεχνολογία. Η εργατική τάξη σήμερα είναι η πιο πρωτοπώρα τάξη στον πλανήτη μας.

Όμως φυσικά η αστική τάξη, παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην εξουσία. Σήμερα που περνάει ακόμα μία κρίση, προσπαθεί να την ξεπεράσει, φορτώνοντας στους λαούς τα σπασμένα, για να μπορέσει να βγει κερδοφόρα από αυτήν, με τους λαούς και πάλι υποταγμένους. Ξέρει πολύ καλά ότι την κρίση την δημιουργεί το ίδιο το σύστημα που διαιωνίζει η τάξη αυτή. Ξέρει καλά ότι επειδή τα κεφάλαια που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές απο τα κέρδη τους, δεν μπορούν να επενδύθουν σε κλάδους που δεν υπάρχει κέρδος (πχ. οικοδομικός κλάδος, υγείας, πρόνειας κλπ), δεν επενδύονται γενικά αν δεν κερδίζουν, οπότε και κάθονται στα θησαυροφυλάκια, περιμένοντας άχριστα χαρτια, σταματώντας την υποτιθέμενη ανάπτυξη. Η άρνηση επενδύσεων από τους καπιταλιστές δημιουργεί τις κρίσεις, γι'αυτό και οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να βρουν διεξόδους για τα κεφαλαια αυτά, χωρίς να θίγουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, προσφέροντας στο πιάτο καινούριες κερδοφόρες επενδύσεις πχ. πηγές ενέργειας και μεταφοράς της, ηλεκτρισμός, νερό, πρώτες δηλαδή ανάγκες των λαών. Και φυσικά οι αστικές κυβερνήσεις που δεν είναι τίποτε άλλο από το υπαλληλικό προσωπικό της αστικής τάξης, δημιουργούν σήμερα δελεαστικές προϋποθέσεις για επενδύσεις, όπως φοροαπαλλαγές, εξαθλιωμένους μισθούς εργατικής δύναμης, προώθηση της εθελοντικής απλήρωτης εργασίας, κρατικές επιδοτήσεις με χρήματα των λαών και άλλα μέτρα τέτοια που περνάει σήμερα και η συγκυβέρνηση η δική μας.

Το κεφάλαιο, η αστική τάξη δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα της είναι το κέρδος, γι'αυτό δεν υπάρχει πατριωτισμός σε έλληνες καπιταλιστές. Κλεινουν τα εργοστάσιά τους και ανοίγουν στην Κίνα, Ινδία, εφοπλιστές κατεβάζουν ελληνική σημαία και βάζουν ξένη γιατί τους συμφέρει οικονομικά, συμμαχούν μεταξύ τους ενάντια στους λαούς, διατηρώντας με κάθε μέσο τον διχασμό των εργαζομένων σε εργαζόμενους και ανέργους, σε δημόσιου και ιδιωτικούς υπαλλήλους, σε χαμηλόμισθους και υψηλόμισθους, σε μορφωμένους και αμόρφωτους, σε διαφορετικές ηλικίες, άντρες -γυναίκες κλπ, να μη μπορούν να συμμαχίσουν εναντίον τους. Ξέρουν τη δύναμη της εργατικής τάξης και την φοβούνται.

Σήμερα όσο ποτέ άλλωτε, η εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει την πρωτοπώρα θέση της στην κοινωνική και ιστορική εξέλιξη της ανθρωποτητας και να παλέψει για την κατάργηση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, για την κοινωνικοποίησή τους, για την κατάληψη της εξουσίας από τους αστούς, για την κατάργηση μνημονίων, χρέους κλπ. έτσι ώστε να σχεδιάσει την οικονομία κεντρικά με γνώμωνα τις λαϊκές ανάγκες που αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Έτσι θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες, από την σαπίλα των θεσμών τους, για να χτίσει την καινούρια σοσιαλιστική κοινωνία που θα οδηγήσει με επαναστατικούς αγώνες στον κομμουνισμό.

Το μόνο κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών αγροτών, είναι το ΚΚΕ, το κόμμα του λαού. Είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει την αναγκαιότητα της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία, το πόσο επίκαιρος είναι ο σοσιαλισμός. Είναι το μόνο επαναστατικό κόμμα που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, αντικειμενικά, βασισμένο στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού. Που αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή προσπαθώντας με πράξεις να γίνεται παράδειγμα επαναστατικότητας και αγωνιστικότητας

Αυτό το κόμμα έρχεται από το μέλλον για να τραβήξει τους εργαζόμενους μπροστά. Να πάρει μπρος επιτέλους η ρόδα της εξέλιξης της κοινωνίας μας, που με τον καπιταλισμό μένει στάσιμη εδώ και πάνω από 2 αιώνες περίπου.

Μπορεί αυτά που γράφω εδώ να τα βλέπετε ως ξύλινη γλώσσα, αλλά είναι πράγματα απλά, πραγματικά, και θέλουν μαζική προσπάθεια, συνειδητοποίηση και θυσίες για να γίνουν. Ο ελληνικός λαός σοφά λέει "αγαθά κόπεις κτώνται", "τίποτα δεν χαρίζεται" κλπ. Για όλα αυτά σας προτείνω να στηρίξετε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το ΚΚΕ και την Λαϊκή Συμμαχία που θέλει να ισχυροποιήσει, για να ξεκινήσει αυτή η αλλαγή που θα έρθει μόνο με μετωπιαία ρήξη και ανατροπή του συστήματος αυτού.

ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ! 

Ruby Red

ΔΥΝΑΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κίνημα για να νικήσει ο λαός. Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ

Εργαζόμενοι, νέοι, νέες 

Έχετε συγκεντρώσει πείρα από όσα έχουν γίνει στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, στη χώρα. Πρέπει τώρα να την αξιοποιήσουμε ατομικά και συλλογικά. Να βγουν συμπεράσματα γιατί το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχεται ο λαός.

Πριν λίγες μέρες, στις 20 Φλεβάρη, είχαμε πανεργατική - πανελλαδική απεργία κάτω από την πίεση σωματείων, ομοσπονδιών, καθώς και του ΠΑΜΕ με αιτήματα: Να μην καταργηθεί η εθνική και οι κλαδικές συμβάσεις, να προστατευτούν οι άνεργοι, να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια που πνίγουν εργαζόμενους και μικρομεσαίους.

Το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι απαιτούν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την επιβολή μισθών και συντάξεων πείνας, δουλειά χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση αδίστακτα ικανοποιεί αυτές τις αξιώσεις.

Θα έπρεπε να μη μείνει εργασιακός χώρος και κλάδος που να μην ταρακουνηθεί. Σκεφτείτε όμως, τι έγινε. Όπου δεν υπήρχε ισχυρή παρέμβαση συνδικάτων που δούλεψαν με συνέπεια για την επιτυχία της απεργίας και την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική προσπάθεια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρόσκεινται στις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αρκετών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων να οργανωθεί η απεργία, να αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εκβιασμοί της μεγαλοεργοδοσίας. Να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, να γίνουν συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές. Αντίθετα, σε μια σειρά χώρους αυτές οι ηγεσίες αδιαφόρησαν, την υπονόμευσαν ή ακόμα λειτούργησαν και απεργοσπαστικά.

Πόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση;

Ο καθένας μας έχει ευθύνη να μπει τέλος στη διάλυση, τη συναλλαγή, το φόβο και τον εκφυλισμό που επικρατεί σε πολλά συνδικαλιστικά όργανα σε κρίσιμους χώρους.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξηλωθούν από τα όργανα του κινήματος οι δυνάμεις που δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή της εργατικής τάξης, που καλλιεργούν την ταξική υποταγή, που είναι «μανούλες» στις κούφιες αγωνιστικές κορόνες και εξαφανίζονται ή τα γυρίζουν όταν οξύνεται η ταξική πάλη.

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Να ανασυγκροτηθεί τώρα το εργατικό κίνημα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται αποφασιστική αναμέτρηση με δυσκολίες και αδυναμίες. Βασικό ζήτημα είναι να γραφτούν στα σωματεία οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μαζική ενεργή συμμετοχή και δράση. 

ΣΑΡΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ.

Για να πάρει ανάσα το κίνημα. Να αλλάξει ριζικά το κλίμα που υπάρχει μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο λαό. Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, νέων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έδειξε ότι υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να στηρίξουν την αναζωογόνηση, την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Οι μεγάλες κοινές συγκεντρώσεις και τα μπλόκα εργατών, μικρομεσαίας αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων σπάνε την τρομοκρατία της κυβέρνησης, φανερώνουν τη δύναμη που έχει η λαϊκή - κοινωνική συμμαχία.

Δρόμο ανοίγει η συμμετοχή των ναυτεργατών στην απεργία που αψήφησαν την επιστράτευση, τις απειλές κυβέρνησης και εφοπλιστών. Η μαχητική δράση που αναπτύσσουν οι λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας στις συνοικίες για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια μόνη και απροστάτευτη.

Μπορεί να γίνει παράδειγμα οργάνωσης η αντοχή και ο πολύμηνος απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών κόντρα στις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις και την τρομοκρατία. Κράτησε, γιατί είχε την πολύμορφη λαϊκή αλληλεγγύη. Θα είχε μεγαλύτερη δύναμη αυτός ο αγώνας αν μαζί με τους χαλυβουργούς απεργούσαν και οι εργάτες των άλλων εργοστασίων χαλυβουργίας του ίδιου βιομηχάνου, αλλά και των άλλων εργοστασίων του κλάδου, που σήμερα αντιμετωπίζουν και αυτοί τη δραστική μείωση μισθών και τις απολύσεις.

Αν όλα τα εργοστάσια στην Ελλάδα γίνονταν μια Χαλυβουργία, που βροντοφώναζε «τέλος οι θυσίες για την πλουτοκρατία», «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», δεν θα μπορούσαν η πλουτοκρατία, η ΕΕ, τα κόμματά τους να περνάνε έτσι τη σφαγή των δικαιωμάτων μας, τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Φτωχοί, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι τα δικά σας συμφέροντα είναι κοντά στα συμφέροντα των εργαζομένων. Κοινός εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ανοχής στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που θεωρούν μονόδρομο την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την ΕΕ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Δε θα μας πάρει από κάτω αυτό που καθημερινά ζούμε, η ανεργία και ο φόβος της απόλυσης, ο μισθός που δεν φτάνει πια για τα βασικά, οι απλήρωτοι φόροι, τα χαράτσια, τα χρέη στις τράπεζες. Αυτό θέλουν όσοι έχουν συμφέρον να καταδικάσουν μόνιμα στη φτώχεια, στην ανεργία, σε εργασιακές συνθήκες κάτεργου.

Δεν πρέπει να γονατίσει η απόγνωση ολόκληρες γενιές και η απογοήτευση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Η πάλη θα είναι σκληρή, απαιτεί θυσίες. Έτσι ήταν πάντα.

Ό,τι κατάκτησε η εργατική τάξη και ο λαός ήταν αποτέλεσμα σκληρών και πολύχρονων αγώνων κατά του καπιταλισμού, των κυβερνήσεών του και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες και εργάτριες, αγωνιστές μαζί μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και εξορίστηκαν και έδωσαν και τη ζωή τους για να φουντώσει το εργατικό κίνημα. Ήταν αποτέλεσμα και της οικοδόμησης και των κατακτήσεων του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες.

Ο λαός δεν πρέπει να παραδώσει ιδανικά και αξίες στο φόβο που καλλιεργούν, στην άγνοια και την αδυναμία.

Ο λαός τίποτα δεν πρέπει να περιμένει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και της ΕΕ. Δεν νοιάζονται για τα λαϊκά προβλήματα. Δεν πρέπει να περάσουν ψεύτικες ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανή κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ, θα απαλύνει τη φτώχεια με τον «ευρωμονόδρομο» και συνταγές Ομπάμα. Μαχητικά να απομονώσει τη φασιστική, ναζιστική Χρυσή Αυγή, τους απογόνους του Χίτλερ και της Χούντας.

Είναι καιρός οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να υψώσουν αποφασιστικά το ανάστημά τους για τα δικαιώματα και το δίκιο τους.

Να δυναμώσει παντού η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων για νικηφόρα πορεία. Μόνο αυτή η συμμαχία πολλαπλασιάζει τη δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Είναι το αντίπαλο μπλοκ απέναντι στα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Δυναμώστε παντού τη λαϊκή αλληλεγγύη. Δώστε μαζική απάντηση στην καταστολή και το φόβο που σπέρνει το αντιδραστικό δόγμα της κυβέρνησης «νόμος και τάξη».

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! Η κρίση και η ανάπτυξη που υπόσχεται η τρικομματική κυβέρνηση και η παραλλαγή καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ ούτε λύνουν ούτε απαλύνουν τα δεινά του λαού, τη φτώχεια και την ανεργία.

Αυτό το «κάτι να γίνει» που λέει ο λαός, να πάρει περιεχόμενο. Μαζί με την πάλη και αιτήματα για την άμεση επιβίωση του λαού, για τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους φόρους και τα χαράτσια, την επιβίωση των ανέργων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων: Να γίνει παλλαϊκό σύνθημα και οδηγός η απαίτηση για μονομερή διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ η ιδιοκτησία των μονοπωλίων και ο πλούτος που παράγεται να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού.

ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ, ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ - ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, που εξαθλιώνουν το λαό.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.

ΟΧΙ στα σύγχρονα κάτεργα, στους μισθούς 300 ευρώ και τις συντάξεις πείνας.

Μέτρα για να επιβιώσουν οι άνεργοι και οι οικογένειές τους.

Εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, σαν μια γροθιά να σπάσουμε τα δεσμά, του «ευρωμονόδρομου» και των μονοπωλίων.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Μάρτης 2013

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ

Όσο κι αν μας αηδιάζουν τα αστικά κανάλια των καπιταλιστών ιδιοκτητών (σκαι, μεγκα, αντ1 κλπ), εμάς τους κομμουνιστές μας δίνουν την δυνατότητα να ξετρυπώνουμε την αλήθεια προβλέποντας, βασιζόμενοι στην επιστημονική κοσμοθεωρία μας και τις νομοτέλειες της, και προειδοποιώντας τον λαό για το τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Εξάλλου, δεν είναι δύσκολο να ξεμπροστιάσεις τους αριστοκράτες δημοσιογράφους και όλα όσα προσπαθούν να περάσουν μέσα από τα "αντικειμενικά" ρεπορτάζ και ειδήσεις τους! Αγγίζουν την γελοιότητα!

Η ίδια η νομοτελειακή εξέλιξη της κοινωνίας και της φύσης θα δικαιώσει την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, θα αφήσει τους αντιδραστικούς με ανοιχτό στόμα. Η κοινωνία προχωράει μπροστά, απλά τυχαίνει οι κομμουνιστές να βαδίζουν δίπλα της και να προσπαθούν να τραβήξουν την ανθρωπότητα από τη γαλαρία του καπιταλισμού στην πρώτη θέση του κομμουνισμού!

Αν κάποιος λοιπόν θέλει να συνεχίζει να εμπιστεύεται τους ιδεαλιστές φιλόσοφους, τους μεταφυσικούς, τους παπάδες και διάφορους άλλους λασπωμένους ιδεολόγους, εγώ λοιπόν επιλέγω να εμπιστευτώ την αποδεδειγμένα επιστημονικά ιδεολογία των Marx-Engels-Lenin, η οποία είναι η πιο σύγχρονη και τελειοποιημένη κοσμοθεωρία και ιδεολογία για την κοινωνία και την φύση, για τον άνθρωπο και την συνείδησή του, για τις κοινωνικές και ιστορικές νομοτέλειες που υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι.

Λαπαδιασμένοι και σάπιοι "ενωμένοι"¨αριστεροί οπορτουνιστές, ρεφορμιστές κλπ, όπως αηδίαζε πριν 100 χρόνια με σας ο Λένιν, έτσι αηδιάζω κι εγώ που υπάρχετε και που προσπαθείτε να τραβήξετε την κοινωνία προς τα πίσω! Ε λοιπόν δεν θα τα καταφέρετε αυτή τη φορά.

Η πείρα των επιτευγμάτων, αλλά και των σφαλμάτων των σοσιαλιστικών χωρών και των ΚΚ τους, θα μας οδηγήσει εκ νέου σε μία νέα προσπάθεια η οποία όμως θα κρατήσει, όχι για 70 χρόνια, αλλά για 700! Και που ξέρεις! Η Κοινωνία βρίσκεται σε αδιάκοπη εξέλιξη! Μετά την κομμουνιστική κοινωνία, θα δημιουργηθεί άλλο σύστημα, αλλά πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες των λαών διότι το κομμουνιστικό σύστημα θα έχει ήδη δώσει ένα τέλος στην ύπαρξη των τάξεων, στο κυνήγι του κέδρους, στον σταρχιδισμό και στην εγωπάθεια! Τις ανάγκες αυτές σήμερα δεν μπορεί να τις καλύψει στο απειροελάχιστο ο σάπιος καπιταλισμός, έτσι ο ίδιος σαν σύστημα δημιουργεί και αναπαράγει τέτοιου τύπου ανθρώπους που τους φαίνεται φυσιολογικό η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Στο επόμενο επαναστατικό σύστημα που έρχεται, θα αλλάξει τον άνθρωπο! Θα τον υποχρεώσει να εμφανίσει την πραγματική του φύση! Δηλαδή την ανάγκη του για συλλογικότητα, για κοινωνική συμμετοχή, για αλληλεγγύη, για ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο! Αυτός είναι ο πραγματικός άνθρωπος που κρύβουμε μέσα μας εμείς οι εργάτες (όχι όλοι), αλλά η πρωταρχική μας ανάγκη για επιβίωση, δηλαδή η ανάγκη μας για απόκτηση υλικών αγαθών, που δεν είναι εξασφαλισμένη, μας κάνει άγριους εκμεταλλευτές.

Και κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα που έχει αντικαταστήσει άλλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το κατάφερε πάντα με τη βία. Η βία ως μέσο για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη, δεν είναι κάτι που ανακάλυψαν οι κομμουνιστές και προωθούν, δεν είμαστε υπέρ της βίας. Η ίδια η ιστορία το επιβάλει. Και όποιος δεν παραδέχεται την επαναστατική βία ως μέσο για την κατάληψη της εξουσίας, απλά γλείφει τα παπάρια των κεφαλαιοκρατών! Αυτοί με τη βία μας επιβάλουν τους νόμους τους, κι εμείς η περήφανη εργατική τάξη θα επιβάλουμε με τη βία την εξουσία μας! Για να φέρουμε πραγματική Ειρήνη και Δημοκρατία στην ανθρωπότητα πρέπει να πολεμήσουμε ταξικά ενωμένοι, ενάντια στον πραγματικό εχθρό. Ενάντια στα παράσιτα που ζουν εις βάρος μας...

Τιμή και δόξα σε όλους τους εργάτες που πολέμησαν και πολεμούν ακόμα ενάντια στον ταξικό εχθρό!

Τιμή και δόξα στους επαναστάτες μπολσεβίκους και στον σοβιετικό λαό!

Τιμή και δόξα στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος!

Τιμή και δόξα στα επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα όπως το δικό μας! Το ΚΚΕ!!!

RUBY RED

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΤΟΥ 1944

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΩΝ ΤΟΥ 1944.

ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΕΔΩΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ,

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ.

ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ

ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ,ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ

ΕΤΣΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.

ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΛΑΟΣ,ΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ,ΕΙΧΑΝ ΤΟΝ

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ,ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ

ΔΙΩΞΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ,ΕΙΧΑΝ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,ΤΟΤΕ

ΦΑΝΗΚΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΕΡΕΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ,

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ,ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ.

ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ,ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ,ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ

ΥΠΗΡΧΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ,ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΑΣ.

ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ,ΔΕΝ ΞΕΓΕΛΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ,

ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ. ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑ.

ΤΟ     Κ   Κ   Ε

94   ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΚΕ ΣΤΟ ΚΚΕ

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΤΩΝ ΕΑΜΙΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ,ΤΩΝ ΕΠΟΝΙΤΩΝ.

 

Ο Λ Α Ο Σ    Ο Τ Α Ν   Β Ρ Ι Σ Κ Ε Τ Α Ι  Σ Ε Κ Ι Ν Δ Υ Ν Ο  

Δ Ι Α Λ Ε Γ Ε Ι     Η    Τ Ι Σ    Α Λ Λ Υ Σ Ι Δ Ε Σ  'Η    

                                     Τ Α     Ο Π Λ Α
 
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ,ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΗΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ,ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

Ο ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ

ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ.

ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ.

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ '44

ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ.

ΕΑΜ -  ΕΛΑΣ  - ΔΣΕ


R         E         D

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΜΑΝΕΣ

ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΖΩΗ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΣΕΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ, ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΛΑΨΕΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΣΑΛΕΥΤΑ ΚΟΥΦΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΜΕΡΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ.

ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΩΝ.

ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ.

ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΦΡΙΚΑΛΕΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ,ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΤΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ,ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ,ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΤΕ, ΜΗΝ ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΧΤΥΠΑΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ.
ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ,ΝΑ ΧΑΘΕΙ,ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ,ΟΜΟΡΦΕΣ,ΓΛΥΚΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

ΓΙΝΕΤΕ ΚΥΜΑ ΜΕΓΑΛΟ,ΟΜΟΡΦΟ,ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΑΦΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΝΕΙ ΤΗΝ
ΑΔΙΚΙΑ,ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ,ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΟΓΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
ΟΙ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΟΙ ΣΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΗΣΤΟΙ ΣΑΣ ΤΡΕΜΟΥΝ.
ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΑΣ,ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ.

ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ...

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΤΗΣ ΔΟΥΛΙΑΣ, ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΣΕΡΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ.

RED

ΤΩΡΑ

Είναι πολύ σημαντικό, μάλλον καθοριστικό για το λαϊκό κίνημα, να βρίσκεται ζωντανό και ενεργό ένα σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα στο πεδίο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και ιδίως κάτω από τις σημερινές κρίσιμες αλλά και καθοριστικές στιγμές για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας.

Το ΚΚΕ είναι η κολόνα, όπου πάνω της μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και να το στηρίξουν. Είναι η βάση για την ανασύνθεση  του συνδικαλιστικού κινήματος, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συνδικαλιστές και τους συνεργαζόμενους. Πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την απόφαση, επιτέλους να πολιτικοποιήσει στο σύνολο τους τα αιτήματα της, να υιοθετήσει αγωνιστική επαναστατική πολιτική, να αφαιρέσει την εξουσία από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τις ανώδυνα αναδείξει με την δύναμη της την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της πατρίδας, που τώρα είναι γαντζωμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστών κάτω από την εξουσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των πολυεθνικών.

Να αναδεχθεί η μόνη διέξοδος που δεν είναι άλλη από την μονομερή διαγραφή του χρέους, με την σύγχρονη έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και τους διαφόρους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, και με λαϊκό εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και πολίτικης ζωής, για την ειρήνη και την ευημερία του λαού μας.

Τα αστικά κόμματα μαζί και τα λεγόμενα αριστερά (βλ. ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν αναγάγει την πολιτική εξαπάτηση του λαού μας σε τέχνη. Προβάλλουν με στόμφο αμείλικτα ερωτήματα, και τρομοκρατικά διλλήματα, βάζουν δήθεν πολιτικούς και οικονομικούς γρίφους στον λαό μας σχετικά με το τι θα γίνει εάν αποφασίσει ο λαός να αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή ένωση, να καταργήσει τα μνημόνια και να διαγράψει μονομερώς το χρέος. Πίσω από αυτά τα διλλήματα που του βάζουν βρίσκεται ο φόβος τους για την κατάργηση των μονοπωλίων ο φόβος τους για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο φόβος τους για το πέρασμα από τον σάπιο καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

Η εργατική τάξη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι η μόνη τάξη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ότι είναι η πρωτοπόρα τάξη, αυτή που παράγει τα πάντα, αλλά απολαμβάνει ψίχουλα και σε λίγο ούτε και ψίχουλα. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η πολιτική και ταξική της έκφραση. Χωρίς το κόμμα της η εργατική τάξη είναι ανίσχυρη, ανάπηρη, χωρίς την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, άοπλη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο λαός μας πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του, να μην φοβηθεί και με πρωτοπόρο το κόμμα τούτο ΚΚΕ, να σαρώσει και να πνίξει τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες, τους καπιταλιστές και το ντόπιο πολιτικό τους προσωπικό. Αυτοί που τώρα κουνάνε το δάχτυλο στην εργατική τάξη, στην φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, πρέπει να ηττηθούν μέσα στον λαό, πρέπει να ηττηθούν πολιτικά και κοινωνικά, να χάσουν τα πολιτικά και λαϊκά τους ερείσματα, να αφοπλιστούν.

Η εργατική τάξη να πυκνώσει στο λαϊκό κίνημα, να υποστηριχτούν αγωνιστές συνδικαλιστές με θέσεις που θα βγάζουν τον λαό μας από το τέλμα της εξαπάτησης και της πολίτικης κοροϊδίας. Να αναδεχθεί ότι καμιά κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μόνο ο λαός μπορεί να το κάνει αν το πάρει απόφαση.

Το ΚΚΕ έχει αναδείξει αυτήν την ώριμη ανάγκη. Ο λαός μας πρέπει να βάλει τα δυνατά του, να καταλάβει ότι οι μόνες θυσίες που θα πιάσουν τόπο, είναι οι θυσίες για να εδραιώσει αυτός την δική του εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για την οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας με βάση τις ανάγκες του λαού μας. Είναι νομοτέλεια. Χωρίς αυτήν την αποφασιστική αλλαγή τίποτε καλό δεν μας περιμένει.

Ο καπιταλισμός σέρνεται, ξεψυχάει και θέλει να πάρει μαζί του στον γκρεμό και τους λαούς με ιμπεριαλιστικούς πολέμους αναδιανομής της γης και των αγορών. Η ανάδειξη της αναγκαιότητας της ειρήνης, της απομάκρυνσης όλων των στόλων από την λεκάνη της μεσογείου, ο τερματισμός της διχοτόμησης της Κύπρου, η ίδρυση ελεύθερου παλαιστινιακού κράτους, η εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων των χωρών προς όφελος των λαών και όχι των μονοπωλίων, δηλαδή του ορυκτού πλούτου, των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και του φυσικού αερίου, είναι αιτήματα πολιτικά σημερινά και εφικτά. ΤΩΡΑ. Όχι αύριο ή στο απώτερο μέλλον.

Η εργατική τάξη στο σύνολο της μαζί με τους συμμάχους της πρέπει να παλέψει ΤΩΡΑ για την αλλαγή, να προκαλέσει με την δύναμη της, τριγμούς και αστάθεια σε κάθε αστική κυβέρνηση. Πρέπει από δω και πέρα και ανεξάρτητα από τα σχέδια των ντόπιων αστών και του ξένου κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού, καμιά κυβέρνηση να μην παραμένει σταθερή, θα πρέπει να παραπαίει και να πέφτει όσο συχνότερα γίνεται. Καμιά σταθερότητα στις αστικές κυβερνήσεις. Σταθερότητα αστικών  και δήθεν αριστερών κυβερνήσεων σημαίνει δεινά για τον λαό μας. Οι αστοί και οι δήθεν αριστεροί πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και το φοβούνται. Αυτό θα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων μέσα στον λαό και την προλείανση του εδάφους για να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Ο λαός μας είναι αυτός που τελικά θα δώσει την λύση. Η εργατική τάξη με αιχμή του δόρατος της το κόμμα της το ΚΚΕ θα διαμορφώσει τελικά το περιβάλλον για την μεγάλη πολιτική και οικονομική αλλαγή στην χώρα μας προς όφελος του λαού.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΚΕ

RED