ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η συμπεριφορά του ανθρώπου κατευθύνεται από την ιδεολογία του για τον κόσμο, για την κοινωνία και για το καθεστώς στο οποίο ζει. Το να είναι περισσότερο φιλάνθρωπος ή περισσότερο νομοταγής, δεν συνεισφέρει στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.
 

Η ανθρώπινη φύση έχει ελαττώματα σήμερα. Αλλά αυτά τα ελαττώματα δεν είναι φυσιολογικά. Είναι ΤΕΧΝΗΤΑ. Δημιουργήθηκαν στη συνείδηση του ανθρώπου από εξωτερικούς παράγοντες δηλαδή από την κοινωνική εξέλιξη. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι συντροφικό και κοινωνικό ον, δεν λειτουργεί ατομικά, είναι αλληλέγγυο και δεν έχει αισθήματα δόλου, κλοπής, κερδοσκοπίας, τυχοδιωκτισμού. Και θα φανεί παρακάτω.

Θα παραθέσω ιστορικά γεγονότα της κοινωνικής εξέλιξης:

Οι μεγάλες αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία, ιστορικά, δεν καθιερώθηκαν αμέσως. Με επανάσταση και αγώνες, με οπισθοδρόμηση της νίκης της επανάστασης πάντα, ήρθαν έπειτα οι αλλαγές. Η σημερινή κοινωνία και η πολιτική της ζωή δεν ήταν όπως την ξέρουμε σήμερα. Η σημερινή αστική τάξη που μας κυβερνάει, κάποτε ήταν υποδουλωμένη σε φεουδαρχικά καθεστώτα. Θέλοντας λοιπόν να αναλάβουν οι αστοί τα ινία της εξουσίας, επαναστάτησαν ενάντια στους φεουδάρχες δίνοντας το αίμα τους για το σκοπό τους. Δεν κέρδισαν κατευθείαν. Υπήρχε μια ύφεση στον αγώνα τους, αλλά είχαν κάνει την αρχή. Και στους αιώνες που ήρθαν, αφάνισαν και το τελευταίο ίχνος του φεουδαρχικού καθεστώτος, καθιερώνοντας τον εαυτό τους ως εξουσία, δημιουργώντας τη δημοκρατία, το σύνταγμα, το κοινοβούλιο, το στρατό, το δικαστήριο και άλλους θεσμούς που σήμερα θεωρούμε την ύπαρξή τους δεδομένη! 

Οι αστοί λοιπόν, σε συνδυασμό με την βιομηχανική επανάσταση καθιέρωσαν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (και δε μιλάω για στέγη) και τη μισθωτή εργασία (δηλαδή την εκμετάλλευση των ανθρώπων για το κέρδος). Έτσι λοιπόν αντί να ευημερούν όλοι οι λαοί της γης με την τεράστια ανάπτυξη στην παραγωγή προϊόντων πρώτης ανάγκης και στην εξέλιξη των μέσων παραγωγής, άρχιζαν να πλουτίζουν μόνο αυτοί που ήταν ιδιοκτήτες, και να φτωχαίνουν αυτοί που παρήγαγαν τον πλούτο, δηλαδή χωρίστηκαν οι άνθρωποι σε τάξεις. Η αστική τάξη, η μεσαία τάξη, και η εργατική τάξη. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε λόγω της ανταγωνιστικότητας και της κερδοσκοπίας, δηλαδή την απορρόφησαν τα μεγάλα τραστ (συνενώσεις παραγωγής με συγκεκριμένο αντικείμενο=τα σημερινά μονοπώλια πχ. μονοπώλιο των μέσων μεταφοράς). Οπότε έως τα σήμερα, η ανθρωπότητα είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις. Στην αστική και στην εργατική. 

Με την εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος που δημιουργήθηκε, τα ινία της εξουσίας πλέον δεν τα είχαν οι αστοί πολιτικάντηδες, αλλά μια χούφτα πλουτοκράτες που είχαν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Με τα χρήματα που έχουν οι καπιταλιστές σήμερα, λαδώνουν τους πολιτικούς για να φτιάχνουν νόμους προς όφελός τους (δημόσια χρέη, φόροι, τιμές αγοράς, δικαιοσύνη κλπ), και εις βάρος της εργατικής τάξης που εκμεταλλεύονται. Στα χέρια τους έχουν την αστυνομία, το στρατό, τα ΜΜΕ κλπ, για να εμποδίζουν με κάθε τρόπο τον επαναστατικό χαρακτήρα της εργατικής τάξης, να μπορέσει να εκπληρώσει τον σκοπό της, να αλλάξει την σάπια κοινωνία που την εκμεταλλεύεται. Να εμποδίζουν δηλαδή την εκμεταλλευόμενη τάξη να επαναστατήσει εναντίον τους (φυσικά και με την συνεχή λάσπη που ρίχνουν στο μοναδικό κόμμα που την αντιπροσωπεύει, το κομμουνιστικό κόμμα). Που κάποτε οι ίδιοι επαναστάτησαν εναντίων των εκμεταλλευτών τους! Που κάποτε στους ίδιους λέγανε ότι είναι ουτοπία να διεκδικούν την εξουσία!

Το σημερινό κράτος όπως το ξέρουμε συνειδητά, δεν είναι τίποτ'αλλο από ένα εργαλείο εκμετάλλευσης, καθυπόταξης και ελέγχου της εργατικής τάξης από την πλουτοκρατία. Ένας τρόπος για να υπακούει ο εργάτης στον εκμεταλλευτή του (όλοι οι νόμοι σε μία πραγματική σημοκρατία θα πρέπει να υπηρετούν το δίκαιο του εργάτη, γιατί είναι ο μόνος που παράγει τον πλούτο). Το κράτος εμφανίζεται μόνο όταν οι αντιθέσεις μεταξύ των τάξεων μεγαλώνουν (βλ. σήμερα που οι δυνάμεις καταστολής αυξάνονται και επιτίθενται δείχνοντας ξεδιάντροπα το πρόσωπό τους στην εργατική τάξη με πολλά παραδείγματα, πχ. ΜΑΤ της κυβέρνησης προς όφελος του καπιταλιστή Μάνεση, για το σπάσιμο της απεργίας των εργατών του στον Ασπρόπυργο).

Μαρξ: "Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσης της μιας τάξης από την άλλη, νομιμοποιεί την καταπίεση αυτή, μετριάζοντας την σύγκρουση των τάξεων" (αυτό σημαίνει ότι ποτέ κανένα κράτος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρχει υπέρ των εργαζομένων, διότι πολύ απλά ελέγχεται από τους πλουτοκράτες!). 

Λένιν: "Το κράτος δεν υπάρχει για να συμφιλιώνει τις τάξεις, παρά μόνο για να αφαιρει τα μέσα της καταπιεζόμενης τάξης να πολεμήσει τους καταπιεστές της"! "...είναι όργανο εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο"!

Λένιν: "Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό περίβλημα του καπιταλισμού, και όταν το κεφάλαιο αποκτήσει το καλύτερο περίβλημα, τότε καθιερώνεται η εξουσία του και όσα πολιτικά πρόσωπα κι αν αλλάξουν στην κυβέρνηση, δεν θα αλλάξει η εξουσία του"! (Ο Λένιν πίστευε και εφάρμοσε φυσικά, μέχρι το θάνατό του, ότι αν δεν πάρει την εξουσία στα χέρια της η εργατική τάξη, δηλαδή να καθιερώσει την δικτατορία του προλεταριάτου, προσωρινά, καμία εναλλαγή κυβέρνησης δεν θα τη σώσει από τα δεινά της, διότι θα κυβερνιέται από το κεφάλαιο!)

Σύμφωνα με τον μαρξισμό-λενινισμό, κανένα κόμμα που αναλαμβάνει ένα κράτος δεν μπορεί να βάλει αυτό το κράτος πάνω από τις δύο τάξεις, διότι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κράτος είναι εργαλείο μόνο του εκμεταλλευτή. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κουμαντάρει την πλουτοκρατία, διότι αυτή στην ουσία έχει την εξουσία! Δεν μπορεί να υπάρξει υπερταξικό κράτος, κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει το οπορτουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει παση θυσία την εξουσία του κοινοβουλίου!

Λένιν: "Οι μορφές των αστικών κρατών ποικίλλουν, αλλά έχουν έναν κοινό παράγοντα. Είναι δικτατορίες του κεφαλαίου, των πλουτοκρατών". "Η κρατική μηχανή (στρατός-γραφειοκρατία) πρέπει να τσακιστεί από την εργατική τάξη και να δημιουργηθεί ένα νέου τύπου κράτος που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της πλειοψηφίας και θα υποδουλώνει την μειοψηφία, τους εχθρούς του λαού"

Λένιν: "Κοινοβουλευτισμός είναι να αποφασίζεις κάθε λίγα χρόνια ποιος θα τσαλαπατά, θα καταπνίγει το λαό στη Βουλή. Κούφιο λογοκοπίο, διότι στα παρασκήνια παίρνονται οι αποφάσεις". "Δεν υπάρχει ειρηνικός δρόμος προς το σοσιαλισμό και όποιος το ισχυρίζεται αυτό ονειροπολεί, αφού πουθενά δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία".

Λένιν: "Δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατικό κόμμα" (δουλειά που κάνει εδώ και 90 χρόνια το ΚΚΕ για την ελληνική εργατική τάξη μας και συμβάλλει στον προλεταριακό διεθνισμό).

Σκεφτείτε τα λόγια του επαναστάτη Λένιν. 

Τα πράγματα στον πλανήτη μας είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιέγραψα. Θεωρώ ότι αυτός που δεν αναγνωρίζει την πραγματική κατάσταση της ανθρωπότητας και την πραγματική λύση για την διέξοδο από αυτήν την λούμπα, ονειροβατεί και καθυστερεί την επανάσταση! Πρέπει ο καθένας μας να ταχθεί ιδεολογικά και αγωνιστικά υπέρ της εργατικής τάξης και να υποστηρίζει το μοναδικό όπλο της εργατιάς, δηλαδή την ιδεολογία του Μαρξ-Λένιν χωρίς περικοπές! Να υποστηρίζει το ΚΚΕ, γιατί στρατηγικά εφαρμόζει την ιδεολογία του Μαρξισμού-Λενινισμού χωρίς περικοπές! Η στρατηγική του ΚΚΕ δεν είναι πρωτότυπη! Είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθεί το κόμμα της εργατικής τάξης, το επαναστατικό της κόμμα, που προσπαθεί να την ξυπνήσει με κάθε τρόπο από τον ύπνο του δικαίου, που προσπαθεί να την ενώσει σε κοινό στόχο για την ανατροπή και την ΝΙΚΗ!!!

 
Ένγκελς: "Το "γενικό εκλογικό δικαίωμα" είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης". Η ωριμότητά της φαίνεται μόνο όταν στηρίζει το επαναστατικό της κόμμα, το ΚΚ. Εκεί κρίνεται η ψήφος της! Έτσι μόνο τρίζουν οι καρέκλες των παράσιτων αστικών γουρουνιών (βλ. Πάγκαλο, Βενιζέλο, κλπ). Έτσι οργανώνεται η επανάσταση!

Η επανάσταση δεν μπορεί να σταματήσει! Την αντεπανάσταση ακολουθεί επανάσταση!!!

by Ruby Red

ΤΩΡΑ

Είναι πολύ σημαντικό, μάλλον καθοριστικό για το λαϊκό κίνημα, να βρίσκεται ζωντανό και ενεργό ένα σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα στο πεδίο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και ιδίως κάτω από τις σημερινές κρίσιμες αλλά και καθοριστικές στιγμές για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας.

Το ΚΚΕ είναι η κολόνα, όπου πάνω της μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και να το στηρίξουν. Είναι η βάση για την ανασύνθεση  του συνδικαλιστικού κινήματος, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συνδικαλιστές και τους συνεργαζόμενους. Πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την απόφαση, επιτέλους να πολιτικοποιήσει στο σύνολο τους τα αιτήματα της, να υιοθετήσει αγωνιστική επαναστατική πολιτική, να αφαιρέσει την εξουσία από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τις ανώδυνα αναδείξει με την δύναμη της την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της πατρίδας, που τώρα είναι γαντζωμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστών κάτω από την εξουσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των πολυεθνικών.

Να αναδεχθεί η μόνη διέξοδος που δεν είναι άλλη από την μονομερή διαγραφή του χρέους, με την σύγχρονη έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και τους διαφόρους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, και με λαϊκό εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και πολίτικης ζωής, για την ειρήνη και την ευημερία του λαού μας.

Τα αστικά κόμματα μαζί και τα λεγόμενα αριστερά (βλ. ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν αναγάγει την πολιτική εξαπάτηση του λαού μας σε τέχνη. Προβάλλουν με στόμφο αμείλικτα ερωτήματα, και τρομοκρατικά διλλήματα, βάζουν δήθεν πολιτικούς και οικονομικούς γρίφους στον λαό μας σχετικά με το τι θα γίνει εάν αποφασίσει ο λαός να αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή ένωση, να καταργήσει τα μνημόνια και να διαγράψει μονομερώς το χρέος. Πίσω από αυτά τα διλλήματα που του βάζουν βρίσκεται ο φόβος τους για την κατάργηση των μονοπωλίων ο φόβος τους για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο φόβος τους για το πέρασμα από τον σάπιο καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

Η εργατική τάξη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι η μόνη τάξη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ότι είναι η πρωτοπόρα τάξη, αυτή που παράγει τα πάντα, αλλά απολαμβάνει ψίχουλα και σε λίγο ούτε και ψίχουλα. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η πολιτική και ταξική της έκφραση. Χωρίς το κόμμα της η εργατική τάξη είναι ανίσχυρη, ανάπηρη, χωρίς την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, άοπλη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο λαός μας πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του, να μην φοβηθεί και με πρωτοπόρο το κόμμα τούτο ΚΚΕ, να σαρώσει και να πνίξει τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες, τους καπιταλιστές και το ντόπιο πολιτικό τους προσωπικό. Αυτοί που τώρα κουνάνε το δάχτυλο στην εργατική τάξη, στην φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, πρέπει να ηττηθούν μέσα στον λαό, πρέπει να ηττηθούν πολιτικά και κοινωνικά, να χάσουν τα πολιτικά και λαϊκά τους ερείσματα, να αφοπλιστούν.

Η εργατική τάξη να πυκνώσει στο λαϊκό κίνημα, να υποστηριχτούν αγωνιστές συνδικαλιστές με θέσεις που θα βγάζουν τον λαό μας από το τέλμα της εξαπάτησης και της πολίτικης κοροϊδίας. Να αναδεχθεί ότι καμιά κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μόνο ο λαός μπορεί να το κάνει αν το πάρει απόφαση.

Το ΚΚΕ έχει αναδείξει αυτήν την ώριμη ανάγκη. Ο λαός μας πρέπει να βάλει τα δυνατά του, να καταλάβει ότι οι μόνες θυσίες που θα πιάσουν τόπο, είναι οι θυσίες για να εδραιώσει αυτός την δική του εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για την οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας με βάση τις ανάγκες του λαού μας. Είναι νομοτέλεια. Χωρίς αυτήν την αποφασιστική αλλαγή τίποτε καλό δεν μας περιμένει.

Ο καπιταλισμός σέρνεται, ξεψυχάει και θέλει να πάρει μαζί του στον γκρεμό και τους λαούς με ιμπεριαλιστικούς πολέμους αναδιανομής της γης και των αγορών. Η ανάδειξη της αναγκαιότητας της ειρήνης, της απομάκρυνσης όλων των στόλων από την λεκάνη της μεσογείου, ο τερματισμός της διχοτόμησης της Κύπρου, η ίδρυση ελεύθερου παλαιστινιακού κράτους, η εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων των χωρών προς όφελος των λαών και όχι των μονοπωλίων, δηλαδή του ορυκτού πλούτου, των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και του φυσικού αερίου, είναι αιτήματα πολιτικά σημερινά και εφικτά. ΤΩΡΑ. Όχι αύριο ή στο απώτερο μέλλον.

Η εργατική τάξη στο σύνολο της μαζί με τους συμμάχους της πρέπει να παλέψει ΤΩΡΑ για την αλλαγή, να προκαλέσει με την δύναμη της, τριγμούς και αστάθεια σε κάθε αστική κυβέρνηση. Πρέπει από δω και πέρα και ανεξάρτητα από τα σχέδια των ντόπιων αστών και του ξένου κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού, καμιά κυβέρνηση να μην παραμένει σταθερή, θα πρέπει να παραπαίει και να πέφτει όσο συχνότερα γίνεται. Καμιά σταθερότητα στις αστικές κυβερνήσεις. Σταθερότητα αστικών  και δήθεν αριστερών κυβερνήσεων σημαίνει δεινά για τον λαό μας. Οι αστοί και οι δήθεν αριστεροί πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και το φοβούνται. Αυτό θα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων μέσα στον λαό και την προλείανση του εδάφους για να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Ο λαός μας είναι αυτός που τελικά θα δώσει την λύση. Η εργατική τάξη με αιχμή του δόρατος της το κόμμα της το ΚΚΕ θα διαμορφώσει τελικά το περιβάλλον για την μεγάλη πολιτική και οικονομική αλλαγή στην χώρα μας προς όφελος του λαού.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΚΕ

RED

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΛΙΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

Διασχίζοντας την κεντρική πλατεία της πόλης ακούω τρεις κυρίες να συζητούν μεταξύ τους και μία εξ αυτών λέει: ''δεν ξέρω τι να ψηφίσω, ΣΥΡΙΖΑ ή Χρυσή Αυγή'';
Η κουβέντα είχε ως αντικείμενο μιας και δεν θα αργήσουν να γίνουν εκλογές, τα δυο πιθανά ενδεχόμενα: ή μια κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ή μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Χρυσής Αυγής.
Και εκεί μου γεννήθηκε η σκέψη......μπορεί να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κινούμαστε εκτός συστήματος αλλά αυτό που καταφέρνουμε τελικά είναι να παραμένουμε δέσμιοί του και να δουλεύουμε γι” αυτό!

Αυτό που έχει κατανοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το κατανοήσει πολύ γρήγορα και η Χρυσή Αυγή. Το κοινοβούλιο είναι ένας κρατικός πολιτικός μηχανισμός, το βουλευτιλίκι είναι αξίωμα, άρα οι βουλευτές είναι κρατικοί αξιωματούχοι, κρατικοί ανώτεροι υπάλληλοι. Το ότι η στρατηγική της Χρυσής Αυγής είναι να γίνει κυβέρνηση δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς και καμία. Να αποκτήσει αυτοδυναμία στις εκλογές είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε αλλά δεν είναι ένα ενδεχόμενο των προσεχών μηνών. Ο μόνος τρόπος να συμμετέχει σε κυβέρνηση είναι η συγκρότηση μιας συμμαχικής κυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία, με την προϋπόθεση ότι θα μετεξελιχθεί σε φιλελεύθερο ακροδεξιό κόμμα – μόνο έτσι θα μπορέσει, μακροπρόθεσμα, να κυβερνήσει αυτοτελώς και αυτοδυνάμως. Και νομίζω πως προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί.

Δεν θα πέσω λοιπόν από τα σύννεφα εάν δουν τα ματάκια μου κάτι τέτοιο.Το άλλο ενδεχόμενο είναι να σχηματιστεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση; Ποιος θα είναι ο ρόλος του; Να αναλάβει την εργολαβία της μετάβασης από το ευρώ στη δραχμή, της διαχείρισης της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης; Δεν το αποκλείω καθόλου. Έτσι, θα λειτουργήσει ως αμορτισέρ, ως μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών. Εάν δεν συμβεί αυτό, θα βρεθεί μπροστά στο εξής δίλημμα: ή θα βάλει πρώτη και θα πατήσει γκάζι, θα κηρύξει δηλαδή παύση αποπληρωμής του χρέους και θα χειριστεί τις συνέπειες αυτής της πολιτικής (έξοδος από το ευρώ, κλπ) ή θα διαχειριστεί τις συνέπειες της τρομερής αστραπιαίας επίθεσης του Καπιταλισμού, θα λειτουργήσει και πάλι ως αμορτισέρ...
Κατά συνέπεια, αν θα συμβεί το δεύτερο: θα νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα της επίθεσης κατά του πολίτη.
Πολύ σύντομα όμως οι εκλογείς θα του γυρίσουν την πλάτη. Και βέβαια θα διασπαστεί: από δω ο Συνασπισμός, από εκεί οι συνιστώσες της επαναστατικής Αριστεράς....

Ο τυφλοπόντικας μπορεί να είναι τυφλός αλλά ακούει τόσο καλά που γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που πατά και πως κινείται.

Πηγή:  Βαγγελης Παπαδημητριου (Facebook User)

ΓΙΑ ΤΟ ΚΚΕ ΜΑΣ....

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΦΙΣΑ

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΚΚΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟΣ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΜΜΑ. ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΟΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ! ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ.

ΟΠΟΙΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ, ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ, ΟΙΚΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΩΘΟΥΝ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ Ή ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ "ΣΗΚΩΘΟΥΝ"!

ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ! ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟ ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΟ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΠΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΙΛΑ! ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ!

ΤΟ ΚΚΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ ΚΚΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΧΡΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ. ΤΟΝ ΛΑΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. ΔΙΟΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΠΑΝΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΚΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΚΚΕ. ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΔΕΝ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΨΥΧΗ? Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.

ΠΕΣΤΕ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ, ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΚΕ?

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ "ΑΝΟΙΞΗ"

Η πληροφορία από τη Γαλλία για τις λαϊκές διαθέσεις απέναντι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ φέρνει μια αισιοδοξία. Λίγη, αλλά αισιοδοξία, ότι με οδηγό την εμπειρία αργά ή γρήγορα η συνείδηση βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Κατά τ' άλλα, σκοτάδι.

Το νέο όραμα είναι το ίδιο παλιό που ψάχνουν να του βρουν καινούργιο φόρεμα.

Η μέθοδός τους ίδια παλιά: βούρδουλας.

Το «ευχαριστώ» τους αποκαλύπτει και το στόχο: το εργατικό κίνημα.
***

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Σα να μην άλλαξε μια μέρα: Φοροεπιδρομή, κομμένοι μισθοί, εξαθλιωμένες συντάξεις, φτώχεια και των αγίων, επίθεση στα εργατικά δικαιώματα χωρίς διακοπή.

Ετσι κι αλλιώς, βέβαια, και οι διακοπές μια ιδέα είναι.
***

Στα κανάλια συγκλονιστικά ρεπορτάζ: για τον ψηλότερο σκύλο κι ένα ζευγάρι παπούτσια με gps.

Οποιος δεν επέλεξε να πάρει μέρος στις τριήμερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, δεν πήρε χαμπάρι τι έγινε. Κανάλια και αστικός Τύπος το έθαψαν. Ταξικότατη η επιλογή των αφεντικών του κλάδου. Γνωρίζουν τον αντίπαλο. Και γι' αυτό ταΐζουν με κουτόχορτο και τρόμο τις λαϊκές μάζες.

Οσοι ήταν εκεί πήραν μια ανάσα, αλλά και πλούτισαν. Ναι, πλούτισαν. Δεκάδες συζητήσεις, αναλύσεις, ανταλλαγές εμπειρίας και φωτεινά χαμόγελα για ένα αύριο που δεν θα το καθορίζουν οι καπιταλιστές, αλλά η απόφαση όλων εκείνων που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
***

Αν σωστά καταλάβαμε τις νεότερες ανακοινώσεις Δένδια, τα «στρατά» θα συνεχίσουν να βομβαρδίζουν στη Μέση Ανατολή και οι αστυνόμοι θα πυροβολούν στα σύνορα όσους για να ξεφύγουν απ' τη φρίκη ζητάνε άσυλο.

Παράλληλα, στους μπράβους της «Χρυσής Αυγής» ανατίθεται ρόλος ρυθμιστή της αγοράς: φύγε εσύ - μείνε εσύ. Το έκαναν καθορίζοντας με τη δράση τους τις τιμές κατοικίας στον Αγ. Παντελεήμονα (εκατοντάδες σπίτια απαξιώθηκαν κι άλλαξαν χέρια με κερδισμένους τους εμποροσπιτάδες), το κάνουν με τα μικρομάγαζα των μεταναστών (κάθε σπασμένο τζάμι στέλνει πελατεία στο μεγαλομάγαζο), το υπόσχονται στους βιομήχανους που τους βεβαιώνουν ότι θα τους στέλνουν εργάτες με μισθό Βουλγαρίας.

Ηταν εξαρχής καθαρό ότι τα χτυπήματα στους μετανάστες ήταν προάγγελος για το χτύπημα συνολικά στους εργάτες. Ποιος άκουγε, όμως, το ΚΚΕ που έγκαιρα προειδοποίησε και κάλεσε σε ταξική συσπείρωση;
***

«Οπως τότε (το 1950) υποφέραμε, θα υποφέρουμε και τώρα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο», έλεγε μια κυριούλα χτες σ' ένα κανάλι.

Η μοιρολατρία, η υποταγή είναι κακός σύμβουλος.

Η απάντηση είναι ακριβώς απέναντι: αγώνας, ρήξη και ανατροπή.

Οσο τα πράγματα αφήνονται να κυλούν όπως τα σχεδιάζουν οι καπιταλιστές, θα γινόμαστε θεατές του παραλόγου: το ΠΑΣΟΚ να καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κλέβει τμήματα από το πρόγραμμά του. Η ΝΔ να καταγγέλλει επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ανακοινώνει μέτρα που η κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει. Κι όλοι μαζί να έχουν δίκιο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που εξαγγέλλει και οι άλλοι που τον καταγγέλλουν. Για τον ίδιο σκοπό πασχίζουν, τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά με άλλο μείγμα, άλλη δοσολογία, έτσι που να φαίνεται πως υπάρχει και πιο ανώδυνος δρόμος να σωθεί, και ας μην υπάρχει, γιατί η σωτηρία των μεγαλοεπιχειρηματιών χρειάζεται εξόντωση των εργατών. Ολοι έχουν δίκιο λοιπόν, σε σημείο που δημοσιογράφος του κλίματος «ΣΥΡΙΖΑ» να δηλώνει στον «Σκάι» ότι το πρόβλημα είναι ότι πάνε απότομα οι συντάξεις στα 67, ενώ αν είχαν περάσει οι ανατροπές που προωθούσε ο Γιαννίτσης, όλα θα είχαν γίνει σιγά - σιγά.
***

Ας γυρίσουμε στο αισιόδοξο: Η είδηση από τη Γαλλία δεν είναι αποτέλεσμα «κομμουνιστικού δάχτυλου». Απλά οι άνθρωποι έχουν ήδη 20 χρόνια εμπειρία. Το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης πάνω κάτω θα ήταν το ίδιο σε όποια άλλη χώρα διατυπωνόταν το ερώτημα. Γι' αυτό και οι επίδοξοι διάδοχοι του «αριστερού» Ντελόρ σπεύδουν να πλασάρουν «νέο όραμα».

Τις λεπτομέρειές του, βέβαια, τις κρατάνε μυστικές. Είναι όμως καθαροί στη μέθοδο: Αυστηρότητα και αποφασιστικότητα, ζητά ένας αναλυτής. Ποιος καπιταλισμός, ποια μονοπώλια; Αυτά είναι ξορκισμένες λέξεις. Το βεβαιώνει και ο Τσίπρας που επιχειρεί να ταυτίσει την έννοια «ανατροπή» με την κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ των διαφόρων διαχειριστών του συστήματος.
***

Ολοι μαζί δεν κρύβονται, απλά ορισμένοι είναι ασυγκράτητοι: Θέλουν να ξεμπερδεύουν με την αντίσταση στη λαίλαπα κι αναφέρονται ευθέως στα εργατικά δικαιώματα και τους αγώνες που βάζουν εμπόδια στο σύστημα να περάσει σαν οδοστρωτήρας.

Δεν τους καίνε μόνο οι κατακτήσεις που έχουν βάλει πλώρη να τσακίσουν, αλλά και η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Εκείνη η συσσωρευμένη εμπειρία που έρχεται να αποδείξει πως όποιας μορφής διαχείριση κι αν επιλέγουν η καπιταλιστική κρίση δεν αντιμετωπίζεται σε όφελος του λαού.

Κι αυτό οδηγεί αργά ή γρήγορα σε ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων. Δεν είναι περίπατος. Προϋποθέτει τον παράγοντα ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα, δυνατό ταξικό κίνημα, που δεν τα διπλώνει και κάνει καθαρό ότι ο λαός έχει τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω.

Παράγοντας που λείπει στη Γαλλία, υπάρχει στην Ελλάδα και δείχνει πως η εργατική λαϊκή εξουσία έχει αντικειμενική βάση για να υπάρξει.

Ασχετο: Δε λέμε «καλό χειμώνα», αυτός δεν μπορεί να υπάρξει, ας ευχηθούμε στην άνοιξη των ταξικών αγώνων.

Πηγή από : A.p. G. Sotos (Facebook User)

ΚΟΚΚΙΝΟ VS ΠΡΑΣΙΝΟ! ΠΟΙΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ? ΑΚΟΥ ΛΑΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ!

Συγκρίνοντας κανείς τις ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Αλέξη Τσίπρα στο Φεστιβάλ των «παραγωγικών φορέων» της ΔΕΘ, βρίσκει ενδιαφέρουσες διαφορές.

Έχω σημειώσει και στο παρελθόν ότι το ΚΚΕ είναι καταδικασμένο να μιλάει πολιτικά. Η ξεκάθαρη ιδεολογική του τοποθέτηση δεν του επιτρέπει λεκτικούς ελιγμούς και συνθηματικούς τακτικισμούς. Είναι ένα κόμμα που πρέπει να πει τα πράγματα όπως τα βλέπει, μέσα από τα ταξικά γυαλιά του. Να λέει δηλαδή τα πράγματα όπως είναι. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρό εμφανίσει το χαρακτηριστικό του «διπλού» (καλύτερα πολλαπλού) λόγου. Αλλιώς μιλάει στο κομματικό ακροατήριο, αλλιώς στο ευρύ κοινό. Αν κάποτε αυτό γινόταν για να καλυφθούν από μια προεδρική δήλωση όλες οι συνιστώσες, τώρα που οι συνιστώσες εξαφανίστηκαν, αυτό γίνεται για να καλυφθούν οι μικροαστικές αντιλήψεις των απαρτιζόμενων τον νέο-ΣΥΡΙΖΑ. Να δοθούν δηλαδή τα διαπιστευτήρια ομαλότητας και άμβλυνσης των πολιτικών απαιτήσεων με ρητορικές μόνο αναφορές στις ρίζες της Αριστεράς.

Έτσι, ο Τσίπρας πρέπει να μιλάει με τρόπο που θα ικανοποιήσει τις Βρυξέλλες, τον ΣΕΒ, τους μικροαστούς, τις ΗΠΑ, τους απογοητευμένους ΠΑΣΟΚους που αισθάνονται ακόμα ΠΑΣΟΚ απλά το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΠΑΣΟΚ, τους οπαδούς της συνομωσιολογίας ότι πίσω από όλα είναι η Μέρκελ και last but not least τους συντρόφους του από τις διάφορες συνιστώσες. Έτσι μια ομιλία του Τσίπρα πρέπει να έχει λίγο από όλα. Λίγο εθνική ανεξαρτησία, λίγο ευρωλαγνεία, λίγο αντι-Μέρκελ, λίγο σοσιαλδημοκρατία, λίγο Αριστερά. Έτσι ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Έτσι ώστε να μπορεί να σου πει ο ΚΟΕτζής «ορίστε, λέει την λέξη καπιταλισμός στο 43:23 του βίντεο στο youtube».
Από την άλλη για το ΚΚΕ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Ταξική ανάλυση και κατάθεση των πολιτικών προτάσεων προς την εργατική τάξη. Ο λόγος του ΚΚΕ, όσο σκληρός κι αν είναι, όσο ακατανόητος για μεγάλη μάζα της νεολαίας, είναι συγκεκριμένος και ξεκάθαρος. Και μάλιστα, το πιο σημαντικό είναι ότι ο πολιτικός λόγος του ΚΚΕ δεν επηρεάζεται από τα εκλογικά ποσοστά του. Δεν αλλάζει για να μακιγιάρει την εικόνα του κόμματος, ιδιαίτερα τώρα που τα ποσοστά του είναι χαμηλά.
Αποκαλύψεις
Μεγάλη διαφορά έχει ο «αποκαλυπτικός» λόγος των δύο κομμάτων. Στον λόγο του ΚΚΕ υπάρχει η διάθεση για ουσιαστικές αποκαλύψεις. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι αποκαλύψεις έχουν τον χαρακτήρα της αστικής νομιμότητας και της…αναμονής.
Για παράδειγμα το ΚΚΕ μιλάει ξεκάθαρα για τον χαρακτήρα της κρίσης, πράγμα που για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει. Επίσης το ΚΚΕ αποκαλύπτει την πραγματικότητα των δρώμενων στην πολιτική σκηνή και δεν στέκεται στις εύπεπτες παραπολιτικές αναλύσεις των δελτίων των 8. Για παράδειγμα λέει η Αλέκα: «Ο τσακωμός ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι αψιμαχίες ανάμεσα στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, δεν είναι μια φτιαχτή υπόθεση. Δείχνει δευτερεύουσες διαφορές στο μείγμα της βάρβαρης πολιτικής, ενώ έχει και το στοιχείο να αποφευχθεί το μεγάλο πολιτικό κόστος. Για το λαό, όμως, οι όποιες διαφορές τους δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία, ο λαός δεν πρέπει να βλέπει τον εαυτό του ανάμεσά τους». Αντίθετα στην ομιλία του Τσίπρα ακούσαμε: «Μόνον ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, κινείται εκτός ευρωπαϊκού πολιτικού χρόνου. Φαντασιώνεται, σαν άλλος Δον Κιχώτης, μάχες με αόρατους εχθρούς στο εσωτερικό της χώρας. Τους οποίους δήθεν κατατροπώνει με τη βοήθεια των δύο Σάντσο Πάντσα που τον υποβαστάζουν, του κ. Βενιζέλο και του κ. Κουβέλη».
Η διαφορά είναι εμφανέστατη. Από τη μια αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας της συγκυβέρνησης με ουσιαστικό και πολιτικό τρόπο, από την άλλη απλά μπαίνουν στο κάδρο δίπλα στον Σαμαρά οι δύο συγκυβερνώντες που τον υποβαστάζουν. Αλήθεια, το πρόβλημα του Τσίπρα είναι ότι τον Σαμαρά τον υποβαστάζουν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί; Αν σταματήσουν δηλαδή να τον στηρίζουν θα αλλάξει η ουσία της ασκούμενης πολιτικής;
Ένα ακόμα παράδειγμα διαφοράς στον «αποκαλυπτικό» λόγο των δύο κομμάτων είναι και η περίφημη Τρόικα: Σε ολόκληρη την ομιλία του Τσίπρα δεν βλέπουμε καμία αναφορά σε αυτούς που απαρτίζουν την Τρόικα. Σαν να είναι κάτι αυθύπαρκτο που προσγειώθηκε από άλλο πλανήτη με ύπουλο σκοπό να καταστρέψει την Ελλάδα. Ίσως να έχει δίκιο η Αλέκα όταν λέει «Η λέξη τρόικα βρίσκεται τόσο συχνά στα χείλη πολλών έτσι που ξέχασαν ότι η τρόικα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ».
Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ στον πολιτικό του λόγο τηρεί μια στάση αναμονής ως προς τις αποκαλύψεις του μέλλοντος. Ακριβώς την ίδια στάση που κρατούν όλα τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Όταν θα γίνουμε κυβέρνηση θα σας αποκαλύψουμε. Πως; Θα κάνουμε μια εξεταστική επιτροπή». Ακόμα κι όταν καταφέρεται εναντίον συγκεκριμένων επιχειρηματικών κύκλων (πχ. Μυτηλιναίος, Μπόμπολας) φροντίζει να μη θίξει συνολικά την συμπαθή τάξη των κεφαλαιοκρατών, τονίζοντας πως αυτοί είναι οι εξαιρέσεις που λυμαίνονται την υγιή επιχειρηματικότητα.
Ιδεολογία και ΕΕ
Με το πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στην σοβαρή, ώριμη, ορθολογική και κυβερνητική του περίοδο, άρχισαν να ελαχιστοποιούνται οι αναφορές στην Αριστερά. Εκεί που κάποτε από τις 4 λέξεις του Τσίπρα οι 5 ήταν «αριστερά», τώρα οι αναφορές στην Αριστερά τείνουν να γίνουν συλλεκτικές. Δίνουν την θέση τους σε αναφορές στη σοσιαλδημοκρατία ή στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ.
Με το πέρασμα της προεκλογικής περιόδου αλλάζει επίσης και η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ΕΕ. Ενώ πριν λίγους μήνες επικρατούσε μια ασάφεια σχετικά με το αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ το ευρώ ή όχι, τώρα δείχνει να εντάσσεται με τον πιο σαφή και ξεκάθαρο τρόπο υπέρ της παραμονής στην Ευρωζώνη. Το μόνο που δεν έχει πει ακόμα είναι ότι θα διεκδικήσει με κάθε κόστος την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Κάτι μου λέει ότι δεν θα αργήσουμε να το ακούσουμε κι αυτό.
Ταράξτε μας στη νομιμότητα
Μετά το «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» του Παπαδημούλη σημειώνεται μια εντυπωσιακή λατρεία του ΣΥΡΙΖΑ στους αστικούς θεσμούς. Ενώ μέχρι πρόσφατα είχε στην βιτρίνα της πολιτικής του τα «κινήματα» τώρα τα έχει ξεχάσει και αυτά, αντικαθιστώντας τα με την κοινοβουλευτική παρουσία. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η παρακάτω αποστροφή του Τσίπρα: «Έχουμε ήδη δώσει στο Κοινοβούλιο τα πρώτα δείγματα γραφής για την αντίληψη και τη στρατηγική μας για την ανασυγκρότηση του τόπου. Με τις τρεις προτάσεις νόμου που έχουμε καταθέσει. Και θα ακολουθήσουν και άλλες».
Από την άλλη το ΚΚΕ εκφράζει διαρκώς έναν λόγο ριζικά αντίθετο στον κυρίαρχο αστικό, πολιτικό λόγο. Ίσως γι’ αυτό να ακούγεται εντελώς ξένο στα αυτιά των μαθημένων από το σύστημα ακροατών. Δεν υπάρχουν πολλές αναφορές στην κοινοβουλευτική δράση του ΚΚΕ, αφού αυτή γίνεται αντιληπτή ως συμπληρωματική στην συνολική πολιτική του πάλη. Όμως, μιας και περί αστικής νομιμότητας ο λόγος, δεν ακούς συχνά από αρχηγό κόμματος την φράση «Δεν θα έχουν καλά ξεμπερδέματα μαζί μας» (αναφερόμενη στην Χ.Α.)
Πες μου κι εμένα ένα σύνθημα Αλέξη
Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα και στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται είναι η χρήση τσιτάτων, συνθημάτων και κλισέ εκφράσεων. Το ΚΚΕ είναι πολύ φειδωλό σε αυτή την τακτική. Το πολύ-πολύ να ακούσεις κανένα: «Κυριακή, κοντή γιορτή» από την Αλέκα.
Από την άλλη ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα συνθημάτων. Δεν με πιστεύετε; Διαβάστε:
..ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ απευθύνει πατριωτικό και δημοκρατικό προσκλητήριο σε κάθε Ελληνίδα, σε κάθε Έλληνα
..Σας κοιτάζουμε, όλες και όλους, στα μάτια. Με καθαρό βλέμμα
..Τώρα είναι η ώρα της ανατροπής. Τώρα είναι η ώρα της δημιουργίας. Τώρα είναι η ώρα της νέας Ελλάδας
..Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ είστε εσείς. Ελάτε να γίνουμε εμείς.
..Δυόμισι χρόνια εφαρμογής του Μνημονίου έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε έρημη χώρα. (σ.σ. έρημη χώρα= καμμένη γη, μη μας περάσουν και για όμοιους με τους άλλους)
..Οι υπεύθυνοι θα πληρώσουν και ο λαός θα μάθει την αλήθεια
..Για να χτίσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, Δημοκρατίας.
..Δεσμευόμαστε
..Κοιτάζουμε τον λαό στα μάτια και δεσμευόμαστε
 ..Εμείς προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό, προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης
..Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες κρατούν τις τύχες τους στα χέρια τους
..Ελάτε ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα. Αξίζουμε ένα καλύτερο μέλλον
..Δεσμευόμαστε ότι εμείς δεν θα σας προδώσουμε. Ότι εμείς δεν θα διαψεύσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες σας.
..Με λογισμό και μ’ όνειρο, θα βγάλουμε την Ελλάδα από τη μεγάλη νύχτα της. Θα φέρουμε την αισιοδοξία, την ελπίδα και το χαμόγελο στον βασανισμένο λαό μας.
..Η νίκη – όσο δύσκολη κι αν προσπαθήσουν να την κάνουν – θα είναι δική μας. Θα είναι του Λαού μας. Θα είναι της Δημοκρατίας. Θα είναι της Ελλάδας.
Αυτές είναι μόνο λίγες από τις κενές νοήματος φράσης που πρόλαβε να εκστομίσει ο Τσίπρας σε μια μόνο ομιλία. Αν δεν ξέρεις ποιος τις έχει πει μπορεί να πιστέψεις ότι τις είπε ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, ο Σαμαράς ή ακόμα και ο ΓΑΠ. Φράσεις και εκφράσεις που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Για παράδειγμα το «κοιτάζουμε το λαό στα μάτια και δεσμευόμαστε» εκτός από μια φτηνιάρικη ποιητική αηδία, δεν είναι τίποτα άλλο, καθώς α) είναι απολύτως αδύνατο να κοιτάξεις το λαό στα μάτια και β)δεν χρειάζεται να κοιτάς κάποιον στα μάτια για να δεσμευτείς απέναντί του. Επίσης το «εμείς προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό, προοδευτικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης» εγείρει πολλά ερωτήματα. Καταρχάς τι θα πει ολοκληρωμένο πρόγραμμα; Έχει ολοκληρωθεί και τελείωσε; Δεν το αγγίζουν οι εξελίξεις; Τι θα πει συνεκτικό; Αυτή η λέξη είναι μια από αυτές που με εξοργίζουν. Για να δοθεί τόνος σοβαροφάνειας σε μια πολιτική ομιλία κοτσάρουν τη λέξη «συνεκτικός» που έτσι κι αλλιώς δεν σημαίνει τίποτα, απλά ακούγεται εντυπωσιακή και μπορεί να θολώσει το μυαλό του ακροατή.
Η δε λέξη «προοδευτικός» έχει γίνει λάστιχο, σαν την λέξη δημοκρατία. Την χρησιμοποιούν όλοι από Ντόρα μέχρι ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας της το νόημα που αυτοί έχουν στο μυαλό τους, αλλά κανείς από κάτω δεν μπορεί να καταλάβει. Εκεί όμως που γελάω είναι με τη λέξη «ρεαλιστικός». Που είναι η κινηματική ουτοπία ρε σύντροφοι; Γίναμε πλέον ρεαλιστές και δεν κυνηγάμε το αδύνατο;
Ολόκληρη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι βασισμένη σε συνθήματα. Πότε σε συνθήματα που θυμίζουν Αντρέα, πότε σε συνθήματα που θυμίζουν Αριστερά, πότε σε συνθήματα που θυμίζουν τον κούφιο κυρίαρχο, αστικό πολιτικό λόγο. Αυτή είναι η κυβερνώσα Αριστερά;

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την σελίδα 
 2310net  ~ ντου από την Θεσσαλονίκη .
http://2310net.wordpress.com/