Η κρίση δεν είναι οικονομική, είναι Καπιταλιστική!!!

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι κάτι πρωτότυπο ή περίεργο, δεν είναι κρίση χρέους, δεν είναι οικονομική κρίση μόνο. Είναι κοινωνικο-οικονομική κρίση, είναι καπιταλιστική. Κρίσεις περνάει το σύστημα αυτό επαναλαμβανόμενα από τότε που καθιέρωσε την εξουσία της η αστική τάξη με τις επαναστάσεις της ενάντια στους φεουδάρχες (πχ. γαλλική επανάσταση του 1789, επανάσταση του 1821, επανάσταση στη Ρωσία ενάντια στη δυναστεία των Ρωμανόφ (φεουδάρχες) κλπ. Επαναστάσεις αιματηρές, βίαιες, κοινωνικές. 

Η αστική τάξη καθιέρωσε την εξουσία της δημιουργώντας και καινουριους θεσμούς, όπως το Σύνταγμα, το αστικό Δικαστήριο, το κοινοβούλιο, την Αστυνομία, τον Στρατό κλπ. για να εξασφαλίσει την εξουσία αυτή. Όμως δεν ήταν η δύναμη που είχε συμφέρον να καταργήσει κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ίσα ίσα, με την βιομηχανική επανάσταση που έφερε, καθιέρωσε το δικαίωμα στην ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής από τους αστούς (εργοστάσια μεταποίησης, μέσα μεταφορών, εκμετάλλευση πρώτων υλών κλπ). Παράλληλα, ο κάθε ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής για να κερδίζει περισσότερα, εκμεταλλευόταν ακόμα περισσότερο τους εργάτες. Οι εργάτες από την άλλη, επειδή δεν είχαν ιδιοκτησία στα μέσα αυτά, και επειδή οι περισσότεροι ήταν ήδη απαλλωτριωμένοι μικροαγρότες, πουλούσαν την εργατική τους δύναμη για ένα μισθό πείνας, αυτοσυντήρησης. Έτσι καθιερώθηκε η μισθωτή εργασία και το συστημα του καπιταλισμού που στηρίζεται στην αντιθεση αυτή. Την αντίθεση μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου.

Ο καπιταλισμός δεν είναι στάσιμος. Εξελίσσεται και σήμερα βρίσκεται στο τελευταίο του στάδιο. Τον μονοπωλιακό καπιταλισμό (Ιμπεριαλισμο). Τι σημαίνει αυτό? Ότι σήμερα δεν μπορούν να σταθούν πια μεμονομένοι καπιταλιστές, ιδιοκτήτες μέσων παραγωγής, διότι η ίδια η παραγωγή έχει κοινωνικό χαρακτήρα (εννοούμε ότι για την παραγωγή ενός προϊόντος χρειάζονται χιλιάδες χέρια, περισσότεροι από έναν κλάδο, περισσότερες από μία τοποθεσία στον πλανήτη). Έτσι περισσότερο σήμερα κολλωσοι όπως η Google, Siemens, Ford, Apple κλπ, είναι μετοχικές εταιρίες που μονοπωλούν την αγορά, που έχουν στην ιδιοκτησία τους ακόμα και τα μέσα μεταφοράς των προϊόντων τους, ακόμα και μεταλλεία εξώριξης πρώτων υλών που χρειάζονται για την παραγωγή των προϊόντων τους. Επομένως βασίζονται σε έναν κεντρικό σχεδιασμό παραγωγής που χρειάζεται χιλιάδες εργάτες σε διαφορες περιοχές, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, όμως συμμετέχουν στην ίδια διαδικασία. Όλη αυτή η διαδικασία έχει κοινωνικό χαρακτήρα και έρχεται σε ακραία αντίθεση με την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Δηλαδή οι μέτοχοι, οι ιδιοκτήτες, οι καπιταλιστές είναι περιττοί στην διαδικασία αυτή. Δεν προσφέρουν τίποτα πια στην κοινωνία με την υπαρξή τους. Η αναγκαιότητά τους έχει πια τελειώσει, έχει σαπίσει. Οι εργάτες είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο της ανθρωπότητας, που κατασκευάζουν όλα τα μέσα παραγωγής, που εξελίσσουν την τεχνολογία. Η εργατική τάξη σήμερα είναι η πιο πρωτοπώρα τάξη στον πλανήτη μας.

Όμως φυσικά η αστική τάξη, παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην εξουσία. Σήμερα που περνάει ακόμα μία κρίση, προσπαθεί να την ξεπεράσει, φορτώνοντας στους λαούς τα σπασμένα, για να μπορέσει να βγει κερδοφόρα από αυτήν, με τους λαούς και πάλι υποταγμένους. Ξέρει πολύ καλά ότι την κρίση την δημιουργεί το ίδιο το σύστημα που διαιωνίζει η τάξη αυτή. Ξέρει καλά ότι επειδή τα κεφάλαια που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές απο τα κέρδη τους, δεν μπορούν να επενδύθουν σε κλάδους που δεν υπάρχει κέρδος (πχ. οικοδομικός κλάδος, υγείας, πρόνειας κλπ), δεν επενδύονται γενικά αν δεν κερδίζουν, οπότε και κάθονται στα θησαυροφυλάκια, περιμένοντας άχριστα χαρτια, σταματώντας την υποτιθέμενη ανάπτυξη. Η άρνηση επενδύσεων από τους καπιταλιστές δημιουργεί τις κρίσεις, γι'αυτό και οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να βρουν διεξόδους για τα κεφαλαια αυτά, χωρίς να θίγουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, προσφέροντας στο πιάτο καινούριες κερδοφόρες επενδύσεις πχ. πηγές ενέργειας και μεταφοράς της, ηλεκτρισμός, νερό, πρώτες δηλαδή ανάγκες των λαών. Και φυσικά οι αστικές κυβερνήσεις που δεν είναι τίποτε άλλο από το υπαλληλικό προσωπικό της αστικής τάξης, δημιουργούν σήμερα δελεαστικές προϋποθέσεις για επενδύσεις, όπως φοροαπαλλαγές, εξαθλιωμένους μισθούς εργατικής δύναμης, προώθηση της εθελοντικής απλήρωτης εργασίας, κρατικές επιδοτήσεις με χρήματα των λαών και άλλα μέτρα τέτοια που περνάει σήμερα και η συγκυβέρνηση η δική μας.

Το κεφάλαιο, η αστική τάξη δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα της είναι το κέρδος, γι'αυτό δεν υπάρχει πατριωτισμός σε έλληνες καπιταλιστές. Κλεινουν τα εργοστάσιά τους και ανοίγουν στην Κίνα, Ινδία, εφοπλιστές κατεβάζουν ελληνική σημαία και βάζουν ξένη γιατί τους συμφέρει οικονομικά, συμμαχούν μεταξύ τους ενάντια στους λαούς, διατηρώντας με κάθε μέσο τον διχασμό των εργαζομένων σε εργαζόμενους και ανέργους, σε δημόσιου και ιδιωτικούς υπαλλήλους, σε χαμηλόμισθους και υψηλόμισθους, σε μορφωμένους και αμόρφωτους, σε διαφορετικές ηλικίες, άντρες -γυναίκες κλπ, να μη μπορούν να συμμαχίσουν εναντίον τους. Ξέρουν τη δύναμη της εργατικής τάξης και την φοβούνται.

Σήμερα όσο ποτέ άλλωτε, η εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει την πρωτοπώρα θέση της στην κοινωνική και ιστορική εξέλιξη της ανθρωποτητας και να παλέψει για την κατάργηση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, για την κοινωνικοποίησή τους, για την κατάληψη της εξουσίας από τους αστούς, για την κατάργηση μνημονίων, χρέους κλπ. έτσι ώστε να σχεδιάσει την οικονομία κεντρικά με γνώμωνα τις λαϊκές ανάγκες που αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Έτσι θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες, από την σαπίλα των θεσμών τους, για να χτίσει την καινούρια σοσιαλιστική κοινωνία που θα οδηγήσει με επαναστατικούς αγώνες στον κομμουνισμό.

Το μόνο κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών αγροτών, είναι το ΚΚΕ, το κόμμα του λαού. Είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει την αναγκαιότητα της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία, το πόσο επίκαιρος είναι ο σοσιαλισμός. Είναι το μόνο επαναστατικό κόμμα που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα έτσι όπως είναι, αντικειμενικά, βασισμένο στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού. Που αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή προσπαθώντας με πράξεις να γίνεται παράδειγμα επαναστατικότητας και αγωνιστικότητας

Αυτό το κόμμα έρχεται από το μέλλον για να τραβήξει τους εργαζόμενους μπροστά. Να πάρει μπρος επιτέλους η ρόδα της εξέλιξης της κοινωνίας μας, που με τον καπιταλισμό μένει στάσιμη εδώ και πάνω από 2 αιώνες περίπου.

Μπορεί αυτά που γράφω εδώ να τα βλέπετε ως ξύλινη γλώσσα, αλλά είναι πράγματα απλά, πραγματικά, και θέλουν μαζική προσπάθεια, συνειδητοποίηση και θυσίες για να γίνουν. Ο ελληνικός λαός σοφά λέει "αγαθά κόπεις κτώνται", "τίποτα δεν χαρίζεται" κλπ. Για όλα αυτά σας προτείνω να στηρίξετε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το ΚΚΕ και την Λαϊκή Συμμαχία που θέλει να ισχυροποιήσει, για να ξεκινήσει αυτή η αλλαγή που θα έρθει μόνο με μετωπιαία ρήξη και ανατροπή του συστήματος αυτού.

ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ! 

Ruby Red

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΚΙΝΟΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Όντως οι άνθρωποι της ελληνικής πραγματικότητας (και δεν βάζω μέσα τους εύπορους, τους μεγαλοαγρότες και τους έλληνες καπιταλιστές, αλλά τις εργατικές λαϊκές μάζες), όσο οξύνονται τα προβλήματά τους (που είναι όλα οικονομικής φύσεως), τόσο κλείνονται στον εαυτό τους, αρνούνται να αγωνιστούν από φόβο μη χάσουν και τα λίγα, εμμένουν σε πεποιθήσεις και παραδόσεις προηγούμενων χρόνων, παρασέρνοντας και τη νεολαία που παραπληροφορούν. Αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και όχι για την ριζική αλλαγή της κοινωνίας μας και του συστήματος που τη δημιουργεί, διότι ο αγώνας επιβίωσης είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου (δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, αλλοι είναι ελεύθεροι, άλλοι έχουν στόματα να θρέψουν, διαφορετικές ανάγκες τους κάνουν και διαφορετικούς).

Φυσικά θήγει επιφανειακά το θέμα της παιδείας των νέων, των αυριανών εργαζόμενων, που βγάζει ένα κάρο λογιστές και οικονομολόγους, έτοιμοι να υπηρετήσουν τυφλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των κερδών τους. Σε βάθος όμως, η παιδεία είναι ταξικής φύσεως. Αυτός που κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας (δηλαδή είναι ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής), αυτός έχει την εξουσία, οπότε αυτός ρυθμίζει μέσω των υπαλλήλων του (δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση) την παιδεία προς όφελός του. Όπως πχ, σήμερα με το σχέδιο "Αθηνά", οι υπάλληλοι των καπιταλιστών (συγκηβέρνηση) θέλουν να τους ευχαριστήσουν για ακόμα μία φορά ανοίγοντάς τους νέο δρόμο για περισσότερα κέρδη!

Πολλά πράγματα του παρελθόντος που μας φαίνονται τώρα ότι ήταν καλύτερα, τα έχουμε αντικαταστήσει με άλλα της υποκουλτούρας (όπως πχ τα σκυλάδικα, που αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την στιγνή εμπορευματοποίηση του πολιτισμού για το κέρδος, οπότε χάνεται σταδιακά και η ποιότητα). Δε φταίει ο λαός όμως σε αυτό, διότι όταν και πίσω από τον πολιτισμό κρύβεται το κέρδος, καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να διακρίνει την ποιότητα από την αισχροκέρδια, διότι αυτή η κομπίνα ξεκινάει από την παιδεία.

Το ελεύθερό του χρόνο δεν τον αντικατέστησε ο λαός με τις υπερωρίες. Το ίδιο το σύστημα δεν αφήνει ελεύθερο χρόνο σε κανέναν εργαζόμενο να μορφωθεί ουσιαστικά, να εκπολιτιστεί κλπ. Διότι αυτό θα ήταν εις βάρος του πρώτου.

Ο λαός έγινε καταναλωτικό ον, διότι το καπιταλιστικό σύστημα τον θέλει έτσι. Πίσω από τις διαφημήσεις, την τηλεόραση και το περιοδικό, κρύβεται η εξουσία του κεφαλαίου. Πχ για την 8η Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, που καθιερώθηκε σε συνέδριο το 1910 με προταση της κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν για να τιμήσει τους αγώνες των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας του 1856 (νομίζω ηταν τότε), ο δήμαρχος Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης κάλεσε τις γυναίκες σε επιδειξη ομορφιάς και προϊόντων καλλοπισμου. Θαρρεις και οι γυναίκες γιαυτο ειναι προορισμένες. Ενώ ο σύλλογος μας έκανε εκδήλωση με θέμα την εκπαίδευση για τα παιδιά μας και δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Λοιπόν το σύστημα καλλιεργεί τέτοιες συνειδήσεις και αυταπάτες.

Λέει "όταν όλα αλλάζουν". Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο καπιταλισμός είναι στο τελευταίο του στάδιο ύπαρξης. Είναι μονοπωλιακός και επομένως ιμπεριαλιστικός. Κανένας δεν θέλει να το ανατρέψει (εκτός από τους κομμουνιστές), μόνο να το διαχειριστεί μέσα στην κρίση του (κάτι που έγινε επανειλλημένα στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, και τίποτα δεν άλλαξε για τους λαούς).

Πλανάται πλάνην οικτρα όποιος θεωρεί το κούφιο ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής ένδειξη αγωνιστικότητας και ανωτερότητας σε αντίθεση με την συγκυβέρνηση της δικής μας χώρας. Στις τράπεζες τις κύπρου, οι ρώσοι καπιταλιστές έχουν δισεκατομύρια αποθηκευμένα, λόγω των διευκολύνσεων που τους προσφέρουν. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ήθελε να χτυπήσει αυτά τα κεφάλαια της αστικής τάξης της Ρωσίας, διότι παίζονται πολλά παιχνίδια για τις ενεργειακές πηγές που θέλουν να βάλουν χέρι ο καθενας. Η Κύπρος χρωστάει 40 δις στην Ρωσία και ζήτησε βοήθεια απο την Τρόικα. Οπότε μαζί με τα  αντιλαϊκά μέτρα (που κανείς δεν έκανε λόγο γιαυτα, εκτός από το ΚΚΕ) που περιλάμβανε το "σχέδιο Α" = μνημόνιο 1ο, η τρόικα ήθελε να κουρέψει καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Έδω λοιπόν κολλάει το ΟΧΙ της κυπριακής κυβέρνησης. Τα συμφέροντα των Ρώσσικων μονοπωλίων ήθελε να εξυπηρετήσει και φυσικά ζύγιζε τα συμφέροντά της. Και φυσικά ήρθε και είπε ναι στο σχέδιο Β της τρόϊκα, αφού δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί άλλο δάνειο από τη Ρωσία. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση από τότε που ιδρύθηκε, σκοπό έχει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών της, δηλαδή του κεφαλαίου, τελείως αντιλαϊκή και δεν πρόκειται να αλλάξει από τα μέσα.

Η κοινωνία μας έχει χτιστεί πάνω στην οικονομική σημερινή βάση, που είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίξει τους ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες, δεν μπορεί να στηρίξει με μηχανισμούς αλληλεγγύης την τραγική φτώχεια που υπάρχει, αν δεν βάλει ρότα για την ανατροπή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που δημιουργεί και διαιωνίζει όλα αυτά τα προβλήματα για τους λαούς. Οσο συντηρούμε τον καπιταλισμό, με την μοιρολατρία του στυλ "τίποτα δεν γίνεται", όσο τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες βασιζόμενοι δηλαδή σε αριστερή κυβέρνηση, όσο αρνούμαστε να εμβαθύνουμε στα γεγονότα και να δούμε καθαρά τις αιτίες και όσο απομακρυνόμαστε από την μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, θα απογοητευόμαστε ακόμα περισσότερο και θα σκύβουμε το κεφάλι, γιατί δεν έχουμε καθαρό στόχο δηλαδή την βίαιη σύγκρουση με την αστική εξουσία και την ανατροπή της.

Αν νομίζει ο Ιωαννίδης και ο κάθε Ιωαννίδης οτι μπορεί να υπάρξει, ή υπήρξε ποτέ "δημοκρατία" στα πλαίσια του καπιταλισμου, πρέπει να κατέβει από το συννεφάκι του. Του φάνηκε δημοκρατία το οχι της κύπρου έστω για μιά στιγμη, αλλά στην πραγματικότητα απλά περιγράφει αυτό που μας πασάρουν τόσες μέρες τα αστικά ΜΜΕ. Εξάλλου ακόμα και το δάνειο που θέλει η κύπρος να πάρει από την τρόϊκα, τον μόνο στόχο που έχει έιναι να φθηνήνει η εργατικη δύναμη για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Είναι από τη φύση του αντιλαϊκο, ασχέτως το ύψος του χρέους της χώρας.

Όπως έχει αποδειχθεί από την ιστορία της ανθρωπότητας, για να αλλάξει μία κατάσταση θέλει κοινωνική επανάσταση. Ο κοινοβουλευτισμός, το σύνταγμα, η αστικές εκλογές, το αστικό δίκαιο κλπ, είναι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, για να την χαληναγωγούν. Όταν το σύστημα περνάει κρίση, όλοι οι θεσμοί πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα και πίσω από τα ψεύτικα λόγια φαίνεται η πραγματικότητα, δηλαδή η αδίστακτη εξουσία του καπιταλισμού, που θέλει παση θυσία (των λαών μόνο!) να διατηρήσει τα κέρδη του και την εξουσία του.

Κι εγώ πολύ θα ήθελα να μπορεί ένα κοινωνικοοικονομικο σύστημα να αλλάζει σταδιακά, χωρίς ανθρωπινες απώλειες, αλλά αυτό είναι κάτι ουτοπικό. Ο καπιταλισμός δεν θα αλλάξει από μέσα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γίνει λαϊκη και ανθρώπινη, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν θα προστατέψουν τους λαούς ποτε. Η εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει το καθήκον της, το ρόλο της για να φέρει τα πανω κάτω.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα?

(quote της Ρόζας Λούξεμπούργκ, γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια)

RUBY RED

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ

Όσο κι αν μας αηδιάζουν τα αστικά κανάλια των καπιταλιστών ιδιοκτητών (σκαι, μεγκα, αντ1 κλπ), εμάς τους κομμουνιστές μας δίνουν την δυνατότητα να ξετρυπώνουμε την αλήθεια προβλέποντας, βασιζόμενοι στην επιστημονική κοσμοθεωρία μας και τις νομοτέλειες της, και προειδοποιώντας τον λαό για το τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Εξάλλου, δεν είναι δύσκολο να ξεμπροστιάσεις τους αριστοκράτες δημοσιογράφους και όλα όσα προσπαθούν να περάσουν μέσα από τα "αντικειμενικά" ρεπορτάζ και ειδήσεις τους! Αγγίζουν την γελοιότητα!

Η ίδια η νομοτελειακή εξέλιξη της κοινωνίας και της φύσης θα δικαιώσει την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, θα αφήσει τους αντιδραστικούς με ανοιχτό στόμα. Η κοινωνία προχωράει μπροστά, απλά τυχαίνει οι κομμουνιστές να βαδίζουν δίπλα της και να προσπαθούν να τραβήξουν την ανθρωπότητα από τη γαλαρία του καπιταλισμού στην πρώτη θέση του κομμουνισμού!

Αν κάποιος λοιπόν θέλει να συνεχίζει να εμπιστεύεται τους ιδεαλιστές φιλόσοφους, τους μεταφυσικούς, τους παπάδες και διάφορους άλλους λασπωμένους ιδεολόγους, εγώ λοιπόν επιλέγω να εμπιστευτώ την αποδεδειγμένα επιστημονικά ιδεολογία των Marx-Engels-Lenin, η οποία είναι η πιο σύγχρονη και τελειοποιημένη κοσμοθεωρία και ιδεολογία για την κοινωνία και την φύση, για τον άνθρωπο και την συνείδησή του, για τις κοινωνικές και ιστορικές νομοτέλειες που υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι.

Λαπαδιασμένοι και σάπιοι "ενωμένοι"¨αριστεροί οπορτουνιστές, ρεφορμιστές κλπ, όπως αηδίαζε πριν 100 χρόνια με σας ο Λένιν, έτσι αηδιάζω κι εγώ που υπάρχετε και που προσπαθείτε να τραβήξετε την κοινωνία προς τα πίσω! Ε λοιπόν δεν θα τα καταφέρετε αυτή τη φορά.

Η πείρα των επιτευγμάτων, αλλά και των σφαλμάτων των σοσιαλιστικών χωρών και των ΚΚ τους, θα μας οδηγήσει εκ νέου σε μία νέα προσπάθεια η οποία όμως θα κρατήσει, όχι για 70 χρόνια, αλλά για 700! Και που ξέρεις! Η Κοινωνία βρίσκεται σε αδιάκοπη εξέλιξη! Μετά την κομμουνιστική κοινωνία, θα δημιουργηθεί άλλο σύστημα, αλλά πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες των λαών διότι το κομμουνιστικό σύστημα θα έχει ήδη δώσει ένα τέλος στην ύπαρξη των τάξεων, στο κυνήγι του κέδρους, στον σταρχιδισμό και στην εγωπάθεια! Τις ανάγκες αυτές σήμερα δεν μπορεί να τις καλύψει στο απειροελάχιστο ο σάπιος καπιταλισμός, έτσι ο ίδιος σαν σύστημα δημιουργεί και αναπαράγει τέτοιου τύπου ανθρώπους που τους φαίνεται φυσιολογικό η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Στο επόμενο επαναστατικό σύστημα που έρχεται, θα αλλάξει τον άνθρωπο! Θα τον υποχρεώσει να εμφανίσει την πραγματική του φύση! Δηλαδή την ανάγκη του για συλλογικότητα, για κοινωνική συμμετοχή, για αλληλεγγύη, για ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο! Αυτός είναι ο πραγματικός άνθρωπος που κρύβουμε μέσα μας εμείς οι εργάτες (όχι όλοι), αλλά η πρωταρχική μας ανάγκη για επιβίωση, δηλαδή η ανάγκη μας για απόκτηση υλικών αγαθών, που δεν είναι εξασφαλισμένη, μας κάνει άγριους εκμεταλλευτές.

Και κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα που έχει αντικαταστήσει άλλο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το κατάφερε πάντα με τη βία. Η βία ως μέσο για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη, δεν είναι κάτι που ανακάλυψαν οι κομμουνιστές και προωθούν, δεν είμαστε υπέρ της βίας. Η ίδια η ιστορία το επιβάλει. Και όποιος δεν παραδέχεται την επαναστατική βία ως μέσο για την κατάληψη της εξουσίας, απλά γλείφει τα παπάρια των κεφαλαιοκρατών! Αυτοί με τη βία μας επιβάλουν τους νόμους τους, κι εμείς η περήφανη εργατική τάξη θα επιβάλουμε με τη βία την εξουσία μας! Για να φέρουμε πραγματική Ειρήνη και Δημοκρατία στην ανθρωπότητα πρέπει να πολεμήσουμε ταξικά ενωμένοι, ενάντια στον πραγματικό εχθρό. Ενάντια στα παράσιτα που ζουν εις βάρος μας...

Τιμή και δόξα σε όλους τους εργάτες που πολέμησαν και πολεμούν ακόμα ενάντια στον ταξικό εχθρό!

Τιμή και δόξα στους επαναστάτες μπολσεβίκους και στον σοβιετικό λαό!

Τιμή και δόξα στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος!

Τιμή και δόξα στα επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα όπως το δικό μας! Το ΚΚΕ!!!

RUBY RED

ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΠΙΣΤΗΣ

Ερώτηση 1η: Είσαι κομμουνιστής; 

Απάντηση: Ναι. 

Ερώτηση 2η: Ποιος ο στόχος των κομμουνιστών;

Απάντηση: Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας με τέτοιο τρόπο που να επιτρέπει σε κάθε μέλος της να αναπτύσσει και να αξιοποιεί απολύτως ελεύθερα όλες τις ικανότητες και τις δυνάμεις του, χωρίς συνάμα να επιβουλεύεται τις βασικές συνθήκες αυτής της κοινωνίας.

Ερώτηση 3η: Πώς σκοπεύετε να πετύχετε αυτό το στόχο;

Απάντηση: Μέσω της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας, τη θέση της οποίας θα καταλάβει η κοινή ιδιοκτησία.

Ερώτηση 4η: Πώς τεκμηριώνετε την κοινή ιδιοκτησία σας;

Απάντηση: Πρώτον, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής, του εμπορίου και της αποικιοποίησης που δημιούργησαν πλήθος παραγωγικών δυνάμεων και μέσων επιβίωσης και με τις άπειρες δυνατότητες που εμπεριέχονται στις μηχανές, στα χημικά και στα άλλα βοηθητικά εξαρτήματα, για απεριόριστη αύξησή τους.

Δεύτερον, με το ότι στη συνείδηση ή στα αισθήματα κάθε ανθρώπου οι γνωστές θέσεις υπάρχουν ως ακλόνητες αρχές, θέσεις που είναι αποτέλεσμα όλης της ιστορικής ανάπτυξης και δεν απαιτούν απόδειξη. 

Ερώτηση 5η: Ποιες είναι αυτές οι θέσεις;

Απάντηση: Για παράδειγμα, κάθε άνθρωπος επιδιώκει να είναι ευτυχισμένος. Η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι αναπόσπαστη από την ευτυχία όλων κλπ. 

Ερώτηση 6η: Πώς σκοπεύετε να προετοιμάσετε την κοινή σας ιδιοκτησία;

Απάντηση: Με τη διαφώτιση και την ένωση του προλεταριάτου. 

Ερώτηση 7η: Τι είναι το προλεταριάτο;  

Απάντηση: Προλεταριάτο είναι εκείνη η κοινωνική τάξη που ζει αποκλειστικά από την εργασία της και όχι από το κέρδος από κάποιο κεφάλαιο. Επομένως η τάξη εκείνη, της οποίας η ευτυχία ή η δυστυχία, η ζωή ή ο θάνατος εξαρτώνται από την οικονομική συγκυρία, με μια λέξη από τις διακυμάνσεις του ανταγωνισμού. 

Ερώτηση 8η: Δηλαδή οι προλετάριοι δεν υπήρχαν πάντα; 

Απάντηση: Οχι πάντα. Φτωχές και εργαζόμενες τάξεις υπήρχαν πάντα και συνήθως οι εργαζόμενοι ήταν σχεδόν πάντα φτωχοί. Οι προλετάριοι δεν υπήρχαν πάντα, όπως και ο ανταγωνισμός δεν ήταν πάντα ελεύθερος. 

Ερώτηση 9η: Πώς εμφανίστηκε το προλεταριάτο;

Απάντηση: Το προλεταριάτο εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της εισαγωγής των μηχανών που άρχισαν να εφευρίσκονται από τα μέσα του περασμένου αιώνα και από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι: η ατμομηχανή, η κλωστική μηχανή και η υφαντική μηχανή4. Αυτές οι μηχανές που κόστιζαν πολύ και επομένως ήταν προσιτές μόνο στους πλούσιους, εκτόπισαν τους τότε εργάτες, εφόσον με τη βοήθεια των μηχανών μπορούσαν πιο γρήγορα και πιο φθηνά να παραχθούν εμπορεύματα, απ’ ό,τι ήταν σε θέση να τα παράγουν οι τότε εργάτες με τις ατελείς τους κλωστικές μηχανές και τους αργαλειούς. Με αυτό τον τρόπο οι μηχανές παρέδωσαν πλήρως τη βιομηχανία στα χέρια των μεγάλων καπιταλιστών και οδήγησαν στο να χάσει τελείως την αξία της εκείνη η ασήμαντη ιδιοκτησία που κατείχαν οι εργάτες και που αποτελούνταν κυρίως από τα εργαλεία τους, από τους αργαλειούς κλπ. Ετσι ο καπιταλιστής τα πήρε όλα και ο εργάτης τίποτα. Με αυτό τον τρόπο τέθηκε η αρχή του βιομηχανικού συστήματος. Οταν οι καπιταλιστές είδαν πόσο τους συμφέρει, άρχισαν να επιδιώκουν την εξάπλωση του βιομηχανικού συστήματος σε όλο και περισσότερους κλάδους εργασίας. Ολο και περισσότερο πραγματοποιούσαν τον καταμερισμό της εργασίας μεταξύ των εργαζομένων, έτσι ώστε αυτός που πριν εκτελούσε εξολοκλήρου τη δουλειά, από εδώ και στο εξής εκτελούσε μόνο κάποιο τμήμα της.

Η απλοποιημένη με τον τρόπο αυτό δουλειά επέτρεπε την κατασκευή των ειδών πιο γρήγορα και για αυτό πιο φθηνά και μόνο αργότερα σχεδόν σε κάθε κλάδο εργασίας ανακάλυπταν ότι και εδώ μπορούσαν να αξιοποιηθούν μηχανές. Μόλις σε κάποιο κλάδο εργασίας εδραιωνόταν η βιομηχανική παραγωγή, όπως συνέβη στην κλωστική και υφαντουργία, πέρναγε στα χέρια των μεγάλων καπιταλιστών και οι εργάτες έχαναν και τα τελευταία υπολείμματα της ανεξαρτησίας τους.

Σταδιακά φτάσαμε στην καθιέρωση σε όλους σχεδόν τους κλάδους της εργασίας της βιομηχανικής παραγωγής. Ως αποτέλεσμα αυτού, το τότε μεσαίο κοινωνικό στρώμα, ειδικά οι μικροί τεχνίτες, όλο και περισσότερο χρεοκοπούσαν, η προηγούμενη κατάσταση του δουλευτή άλλαξε τελείως και διαμορφώθηκαν δύο νέες τάξεις που σταδιακά καταβρόχθιζαν όλες τις υπόλοιπες. 

Συγκεκριμένα:

Ι. Η τάξη των μεγάλων καπιταλιστών, οι οποίοι σε όλες τις πρωτοπόρες χώρες είναι σχεδόν οι μοναδικοί ιδιοκτήτες των μέσων επιβίωσης, όπως και εκείνων των μέσων (μηχανών, εργοστασίων, εργαστηρίων κ.ο.κ.), με τη βοήθεια των οποίων παράγονται αυτά τα μέσα επιβίωσης. Είναι η αστική τάξη ή μπουρζουαζία. 

ΙΙ. Η τάξη των απολύτως μη εχόντων, οι οποίοι εξαιτίας αυτού είναι αναγκασμένοι να πουλούν στην πρώτη τάξη των αστών την εργασία6 τους, για να πάρουν από αυτούς σε αντάλλαγμα μονάχα μέσα επιβίωσης. Εφόσον σε αυτό το εμπόριο εργασίας οι πλευρές βρίσκονται σε άνιση θέση και οι αστοί σε πιο συμφέρουσα, οι μη έχοντες αναγκάζονται και συμβιβάζονται με τις κακές συνθήκες που διαμορφώνουν γι’ αυτούς οι αστοί. Αυτή η εξαρτώμενη από τους αστούς τάξη ονομάζεται τάξη των προλεταρίων ή προλεταριάτο. 

Ερώτηση 10η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από το δούλο; 

Απάντηση: Ο δούλος έχει πουληθεί μια για πάντα. Ο προλετάριος είναι αναγκασμένος από μόνος του να πουλά τον εαυτό του καθημερινά και κάθε ώρα. Ο δούλος αποτελεί ιδιοκτησία ενός αφεντικού και γι’ αυτό η ύπαρξη του δούλου, όσο μίζερη και αν είναι, είναι εξασφαλισμένη. Ο προλετάριος, μπορούμε να πούμε, είναι δούλος όλης της αστικής τάξης και όχι ενός αφεντικού και γι’ αυτό η ύπαρξή του δεν είναι εξασφαλισμένη όταν κανείς δεν αγοράζει την εργασία του, όταν κανείς δεν έχει ανάγκη την εργασία του. Ο δούλος θεωρείται αντικείμενο και όχι μέλος της αστικής κοινωνίας. Ο προλετάριος αναγνωρίζεται ως προσωπικότητα, ως μέλος της αστικής κοινωνίας. Συνεπώς η ύπαρξη του δούλου μπορεί να είναι πιο ανεκτή από του προλετάριου, αλλά ο τελευταίος βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης. Ο δούλος απελευθερώνεται με το να γίνει προλετάριος και απ’ όλες τις σχέσεις ιδιοκτησίας καταργεί μόνο τη σχέση της δουλείας. Ο προλετάριος μπορεί να απελευθερωθεί μόνο εάν καταργήσει την ιδιοκτησία γενικά. 

Ερώτηση 11η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από το δουλοπάροικο;

Απάντηση: Υπό τη χρήση του δουλοπάροικου βρίσκεται κομμάτι γης, συνεπώς εργαλείο παραγωγής και γι’ αυτή δίνει μεγάλο ή μικρό μέρος των εσόδων του. Ο προλετάριος δουλεύει με εργαλεία παραγωγής που αποτελούν ιδιοκτησία άλλου και εκείνος παραχωρεί στον προλετάριο για την εργασία του μερίδιο του προϊόντος, το οποίο καθορίζεται από τον ανταγωνισμό. Το μερίδιο του δουλοπάροικου καθορίζεται από την ίδια του την εργασία, συνεπώς από τον ίδιο. Το μερίδιο του προλετάριου καθορίζεται από τον ανταγωνισμό, συνεπώς, πρώτα από όλα από τον αστό. Η ύπαρξη του δουλοπάροικου είναι εξασφαλισμένη, ενώ η ύπαρξη του προλετάριου δεν είναι. Ο δουλοπάροικος απελευθερώνεται με το να εκδιώξει το φεουδάρχη του και να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης, συνεπώς εισέρχεται στη σφαίρα του ανταγωνισμού και προσχωρεί προσωρινά στους εύπορους, στην προνομιακή τάξη. Ο προλετάριος απελευθερώνεται με το να καταργήσει την ιδιοκτησία, τον ανταγωνισμό και όλες τις ταξικές διαφορές. 

Ερώτηση 12η: Ποια η διαφορά του προλετάριου από τον τεχνίτη;

Απάντηση: Σε αντίθεση με τον προλετάριο ο ονομαζόμενος τεχνίτης, που τον περασμένο αιώνα ακόμη υπήρχε σχεδόν παντού και ακόμη υπάρχει πού και πού, είναι το πολύ-πολύ προσωρινός προλετάριος. Στόχος του είναι να αποκτήσει ο ίδιος κεφάλαιο και με τη βοήθειά του να εκμεταλλεύεται άλλους εργάτες. Αυτό το στόχο μπορεί συχνά να πετύχει εκεί όπου ακόμη υπάρχουν συντεχνίες ή εκεί όπου η ελευθερία της τέχνης δεν οδήγησε ακόμη στη βιομηχανοποίησή της και στον έντονο ανταγωνισμό. Μα μόλις το βιομηχανικό σύστημα εισέρχεται σε μια τέχνη και ανθεί πλατιά ο ανταγωνισμός, αυτή η προοπτική εκλείπει και ο τεχνίτης όλο και περισσότερο μεταμορφώνεται σε προλετάριο. Με αυτό τον τρόπο ο τεχνίτης απελευθερώνεται, είτε γινόμενος αστός είτε περνώντας εντελώς στο μέσο κοινωνικό στρώμα είτε γινόμενος προλετάριος ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού (όπως συμβαίνει τώρα στις περισσότερες των περιπτώσεων) και προσχωρεί στο κίνημα του προλεταριάτου, δηλαδή στο λιγότερο ή περισσότερο συνειδητό κομμουνιστικό κίνημα. 

Ερώτηση 13η: Συνεπώς δε θεωρείτε ότι η κοινή ιδιοκτησία ήταν δυνατή σε όλες τις εποχές; 

Απάντηση: Οχι. Ο κομμουνισμός εμφανίστηκε μόνο τότε, όταν οι μηχανές και οι άλλες εφευρέσεις έκαναν δυνατή για όλα τα μέλη της κοινωνίας την προοπτική της ολόπλευρης μόρφωσης, της ευτυχισμένης ύπαρξης. Ο κομμουνισμός είναι διδασκαλία της απελευθέρωσης που δεν ήταν εφικτή για τους δούλους, τους δουλοπάροικους ή τους τεχνίτες, μα έγινε δυνατή μόνο για τους προλετάριους και γι’ αυτό αναπόφευκτα ανήκει στο 19ο αιώνα και δεν ήταν δυνατή οποτεδήποτε σε προηγούμενες εποχές. 

Ερώτηση 14η: Ας επιστρέψουμε στην έκτη ερώτηση. Εάν εσείς σκοπεύετε να προετοιμάσετε την κοινή ιδιοκτησία μέσω της διαφώτισης και της ένωσης του προλεταριάτου, τότε συνεπακόλουθα απορρίπτετε την επανάσταση; 

Απάντηση: Είμαστε πεπεισμένοι ότι κάθε συνομωσία όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά και βλάπτει. Γνωρίζουμε επίσης ότι οι επαναστάσεις δε γίνονται προμελετημένα και αυθαίρετα και ότι οι επαναστάσεις παντού και πάντα αποτελούν αναγκαία συνέπεια των περιστάσεων, οι οποίες εξ ολοκλήρου δεν εξαρτώνται από τη θέληση και την καθοδήγηση μεμονωμένων κομμάτων, όπως και ολόκληρων τάξεων. Παράλληλα όμως βλέπουμε ότι η ανάπτυξη του προλεταριάτου σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου καταπιέζεται βίαια από τις εύπορες τάξεις και ότι με αυτό τον τρόπο οι αντίπαλοι των κομμουνιστών δουλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για την επανάσταση (σ.μ. εξωθούν το προλεταριάτο στην επανάσταση). Αν όλα αυτά, τελικά, σπρώξουν το καταπιεσμένο προλεταριάτο σε επανάσταση, τότε θα υπερασπιζόμαστε την υπόθεση του προλεταριάτου με τις πράξεις το ίδιο καλά, όπως τώρα με τα λόγια. 

Ερώτηση 15η: Σκοπεύετε στη θέση της τωρινής κοινωνικής τάξης να εισάγετε αμέσως την κοινή ιδιοκτησία; 

Απάντηση: Δεν το σκεφτόμαστε καν. Η ανάπτυξη των μαζών δεν επιτρέπει την έκδοση διαταγμάτων. Καθορίζεται από την ανάπτυξη των σχέσεων, στις οποίες ζουν αυτές οι μάζες και γι’ αυτό γίνεται σταδιακά. 

Ερώτηση 16η: Με ποιο τρόπο θεωρείτε δυνατή τη μετάβαση από τη σύγχρονη κατάσταση στην κοινή ιδιοκτησία;

Απάντηση: Πρώτη βασική προϋπόθεση για την εισαγωγή της κοινής ιδιοκτησίας είναι η πολιτική απελευθέρωση του προλεταριάτου μέσω της καθιέρωσης δημοκρατικού συντάγματος.

Ερώτηση 17η: Ποιο θα είναι το πρώτο σας μέτρο αφότου καθιερώσετε τη δημοκρατία;

 

Απάντηση: Η εξασφάλιση μέσων συντήρησης στο προλεταριάτο.

Ερώτηση 18η: Πώς σκοπεύετε να το πραγματοποιήσετε;

Απάντηση: Ι. Μέσω ενός τέτοιου περιορισμού της ατομικής ιδιοκτησίας, που προετοιμάζει τη σταδιακή μεταμόρφωσή της σε κοινωνική ιδιοκτησία, για παράδειγμα, μέσω της προοδευτικής φορολογίας, του περιορισμού του δικαιώματος κληρονομιάς προς όφελος του κράτους κ.ο.κ.

ΙΙ. Μέσω της εξασφάλισης δουλειάς στους εργάτες σε εθνικά εργαστήρια και εργοστάσια, όπως και σε εθνικά κτήματα.

ΙΙΙ. Μέσω της διαπαιδαγώγησης όλων των παιδιών με έξοδα του κράτους. 

Ερώτηση 19η: Πώς θα οργανώσετε αυτή την διαπαιδαγώγηση στη μεταβατική περίοδο; 

Απάντηση: Ολα τα παιδιά, από τη στιγμή που μπορούν να κάνουν χωρίς τη μητρική φροντίδα, θα ανατρέφονται και θα μορφώνονται σε κρατικά ιδρύματα.

Ερώτηση 20η: Δε θα διακηρυχθεί μαζί με την εισαγωγή της κοινής ιδιοκτησίας και η κοινοκτημοσύνη των γυναικών;

Απάντηση: Με κανένα τρόπο. Στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ συζύγων, όπως και στις υποθέσεις της οικογένειας γενικά, θα ανακατευόμαστε στο βαθμό που η διατήρηση των υπαρχόντων μορφών θα εμποδίζει το νέο κοινωνικό σύστημα. Αλλωστε γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στην πορεία της Ιστορίας οι οικογενειακές σχέσεις έχουν υποστεί αλλαγές ανάλογα με τις σχέσεις ιδιοκτησίας και τις περιόδους ανάπτυξης και γι’ αυτό το λόγο η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας θα ασκήσει σημαντική επίδραση και σε αυτές. 

Ερώτηση 21η: Θα διατηρηθούν οι εθνότητες στο σοσιαλισμό;

Απάντηση: Τα εθνικά χαρακτηριστικά των λαών που ενώνονται στη βάση της αρχής της κοινής ιδιοκτησίας, ακριβώς ως αποτέλεσμα αυτής της ένωσης θα αναμειχθούν αναπόφευκτα και με αυτό τον τρόπο θα εξαλειφθούν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα εκλείψουν κάθε είδους διαφορές μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και οι ταξικές διαφορές ως αποτέλεσμα της καταστροφής της βάσης τους, της ατομικής ιδιοκτησίας. 

Ερώτηση 22η: Οι κομμουνιστές απορρίπτουν τις υπάρχουσες θρησκείες; 

Απάντηση: Ολες οι θρησκείες που υπήρξαν έως τώρα ήταν εκφράσεις της ιστορικής βαθμίδας ανάπτυξης χωριστών λαών ή λαϊκών μαζών. Ο κομμουνισμός είναι εκείνη η βαθμίδα ιστορικής ανάπτυξης που κάνει περιττές και καταργεί [aufhebt] όλες τις υπάρχουσες θρησκείες.

Εξ ονόματος και με εντολή του Συνεδρίου

Ο Γραμματέας   

Χάιντε10

Ο Πρόεδρος

Καρλ Σιλλ11

Λονδίνο, 9 Ιουνίου 1847