ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ...

Μπορείς να επιλέξεις...

Αν θα σου πάρουν ολόκληρο ή το μισό σου μεροκάματο. Αλλά όχι να δουλεύεις και να παίρνεις πίσω αυτό που  προσφέρεις. Αν θα δουλεύεις 2 ή 3 μέρες τη βδομάδα, 3 ή 5 μήνες το χρόνο (ή και καθόλου) χωρίς δικαιώματα, αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα στη δουλειά.

Αν θα υποστείς ολοκληρωτική η μερική καταστροφή. Αλλά όχι να μην υποστείς καθόλου καταστροφή.

Αν το μέλλον σου θα είναι μαύρο ή γκρίζο. Αλλά όχι να ζήσεις ένα καλύτερο αύριο.

Αν θα σε γκρεμίσουν αργά ή αν απλά θα σε στήσουν εδώ και τώρα στα 6 μέτρα.

Αν θα ζήσεις μισή ζωή ή καθόλου. Αλλά όχι και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, όπως είναι δικαίωμά σου.

Αν θα σου πάρουν όλες τις καταθέσεις ή τις μισές. Αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα να μη σε κλέβουν, όταν «υπάρχουν έκτακτες συνθήκες».

Μπορείς να επιλέξεις...

Αν θα γυρίσεις λίγες ή πολλές δεκαετίες πίσω, αλλά όχι αν θα βαδίσεις μπροστά απολαμβάνοντας όσα πέτυχε τόσους αιώνες η ανθρωπότητα στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αν οι «προστάτες» που θα προσκυνάς θα είναι Ευρωπαίοι, Ρώσοι ή Αμερικάνοι καπιταλιστές, αλλά ποτέ να ζήσεις ελεύθερα κι ανεξάρτητα σε μια χώρα που θα τραβάει το δικό της δρόμο σε συνεργασία με άλλους λαούς.

Αν θα αγοράζεις φθηνά ή ακριβά γενόσημα, αν θα στέκεσαι με υπομονή στις ουρές άθλιων ιατρείων μιας ανύπαρκτης δημόσιας υγείας ή αν θα τρέχεις να βρεις δανεικά για κάποιο ιδιωτικό γιατρό, αλλά ποτέ να έχεις δικαίωμα στην υγεία και την ολοκληρωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη το 2013!

Αν θα στείλεις τα παιδιά σου μέχρι το γυμνάσιο ή μέχρι το λύκειο, αλλά ποτέ πια να έχεις πραγματικά το δικαίωμα να τα μορφώσεις, όπως τους αξίζει.

Αν θα σέρνεσαι σακατεμένος ή δούλος και με σκυφτό κεφάλι, αλλά όχι να βαδίζεις όρθιος και περήφανος γι' αυτό που είσαι.

Αν θα «διασκεδάζεις» με  άθλια ή με πανάθλια πολιτιστικά σκουπίδια από αυτά που σου προσφέρουν οι οθόνες τους, αλλά όχι να μετέχεις κι εσύ στη δημιουργία ενός άλλου ανθρώπινου και δικού σου πολιτισμού, που να ακουμπάει στον τόσο μεγάλο πλούτο της Τέχνης που έχει παραχθεί στους αιώνες.

Μπορείς να επιλέξεις...

Ποιον από τους διπλανούς σου θα ανταγωνιστείς ή θα μισήσεις, αλλά όχι να σχεδιάσεις και να ονειρευτείς μαζί τους έναν καλύτερο κόσμο.

Σε ποια ομάδα συνανθρώπων σου θα επιτεθείς, αρκεί να μην επιτίθεσαι σ' αυτούς που σπέρνουν το ρατσιστικό μίσος, αυτούς που χτίζουν τοίχους ανάμεσα σε ανθρώπους που υποφέρουν το ίδιο.

Αν θα πολεμήσεις σε ένα τοπικό ή σε ένα γενικευμένο πόλεμο, αλλά όχι να πολεμήσεις αυτούς που σου φέρνουν τους πολέμους στην πόρτα σου όλη την ώρα και να ζήσεις σε ένα κόσμο ειρηνικό και ανθρώπινο.

Είναι αλήθεια. Ο καπιταλισμός έχει πάντα ...επιλογές.

Φριχτές επιλογές.

Κατάλαβέ το επιτέλους. Ο καπιταλισμός δεν είναι απλά επικίνδυνος και καταστροφικός. Είναι ο ίδιος ο κίνδυνος και η καταστροφή. Ο καπιταλισμός είναι για τους καπιταλιστές, δεν είναι για σένα.

Τσάκισέ τον και σχεδίασε άλλη πορεία. «Δεν υπάρχει ούριος άνεμος για εκείνον που δεν ξέρει που πάει».

Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επιλογή. Είναι όσο ποτέ αναγκαίος.

Μπορείς πραγματικά. Να διαλέξεις και να παλέψεις. 

Του Γιώργου Σαρρή 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΚΙΝΟΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Όντως οι άνθρωποι της ελληνικής πραγματικότητας (και δεν βάζω μέσα τους εύπορους, τους μεγαλοαγρότες και τους έλληνες καπιταλιστές, αλλά τις εργατικές λαϊκές μάζες), όσο οξύνονται τα προβλήματά τους (που είναι όλα οικονομικής φύσεως), τόσο κλείνονται στον εαυτό τους, αρνούνται να αγωνιστούν από φόβο μη χάσουν και τα λίγα, εμμένουν σε πεποιθήσεις και παραδόσεις προηγούμενων χρόνων, παρασέρνοντας και τη νεολαία που παραπληροφορούν. Αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και όχι για την ριζική αλλαγή της κοινωνίας μας και του συστήματος που τη δημιουργεί, διότι ο αγώνας επιβίωσης είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου (δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, αλλοι είναι ελεύθεροι, άλλοι έχουν στόματα να θρέψουν, διαφορετικές ανάγκες τους κάνουν και διαφορετικούς).

Φυσικά θήγει επιφανειακά το θέμα της παιδείας των νέων, των αυριανών εργαζόμενων, που βγάζει ένα κάρο λογιστές και οικονομολόγους, έτοιμοι να υπηρετήσουν τυφλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των κερδών τους. Σε βάθος όμως, η παιδεία είναι ταξικής φύσεως. Αυτός που κρατάει τα κλειδιά της οικονομίας (δηλαδή είναι ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής), αυτός έχει την εξουσία, οπότε αυτός ρυθμίζει μέσω των υπαλλήλων του (δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση) την παιδεία προς όφελός του. Όπως πχ, σήμερα με το σχέδιο "Αθηνά", οι υπάλληλοι των καπιταλιστών (συγκηβέρνηση) θέλουν να τους ευχαριστήσουν για ακόμα μία φορά ανοίγοντάς τους νέο δρόμο για περισσότερα κέρδη!

Πολλά πράγματα του παρελθόντος που μας φαίνονται τώρα ότι ήταν καλύτερα, τα έχουμε αντικαταστήσει με άλλα της υποκουλτούρας (όπως πχ τα σκυλάδικα, που αντιπροσωπεύουν στο έπακρο την στιγνή εμπορευματοποίηση του πολιτισμού για το κέρδος, οπότε χάνεται σταδιακά και η ποιότητα). Δε φταίει ο λαός όμως σε αυτό, διότι όταν και πίσω από τον πολιτισμό κρύβεται το κέρδος, καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να διακρίνει την ποιότητα από την αισχροκέρδια, διότι αυτή η κομπίνα ξεκινάει από την παιδεία.

Το ελεύθερό του χρόνο δεν τον αντικατέστησε ο λαός με τις υπερωρίες. Το ίδιο το σύστημα δεν αφήνει ελεύθερο χρόνο σε κανέναν εργαζόμενο να μορφωθεί ουσιαστικά, να εκπολιτιστεί κλπ. Διότι αυτό θα ήταν εις βάρος του πρώτου.

Ο λαός έγινε καταναλωτικό ον, διότι το καπιταλιστικό σύστημα τον θέλει έτσι. Πίσω από τις διαφημήσεις, την τηλεόραση και το περιοδικό, κρύβεται η εξουσία του κεφαλαίου. Πχ για την 8η Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, που καθιερώθηκε σε συνέδριο το 1910 με προταση της κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν για να τιμήσει τους αγώνες των γυναικών της κλωστοϋφαντουργίας του 1856 (νομίζω ηταν τότε), ο δήμαρχος Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης κάλεσε τις γυναίκες σε επιδειξη ομορφιάς και προϊόντων καλλοπισμου. Θαρρεις και οι γυναίκες γιαυτο ειναι προορισμένες. Ενώ ο σύλλογος μας έκανε εκδήλωση με θέμα την εκπαίδευση για τα παιδιά μας και δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Λοιπόν το σύστημα καλλιεργεί τέτοιες συνειδήσεις και αυταπάτες.

Λέει "όταν όλα αλλάζουν". Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο καπιταλισμός είναι στο τελευταίο του στάδιο ύπαρξης. Είναι μονοπωλιακός και επομένως ιμπεριαλιστικός. Κανένας δεν θέλει να το ανατρέψει (εκτός από τους κομμουνιστές), μόνο να το διαχειριστεί μέσα στην κρίση του (κάτι που έγινε επανειλλημένα στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, και τίποτα δεν άλλαξε για τους λαούς).

Πλανάται πλάνην οικτρα όποιος θεωρεί το κούφιο ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής ένδειξη αγωνιστικότητας και ανωτερότητας σε αντίθεση με την συγκυβέρνηση της δικής μας χώρας. Στις τράπεζες τις κύπρου, οι ρώσοι καπιταλιστές έχουν δισεκατομύρια αποθηκευμένα, λόγω των διευκολύνσεων που τους προσφέρουν. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ήθελε να χτυπήσει αυτά τα κεφάλαια της αστικής τάξης της Ρωσίας, διότι παίζονται πολλά παιχνίδια για τις ενεργειακές πηγές που θέλουν να βάλουν χέρι ο καθενας. Η Κύπρος χρωστάει 40 δις στην Ρωσία και ζήτησε βοήθεια απο την Τρόικα. Οπότε μαζί με τα  αντιλαϊκά μέτρα (που κανείς δεν έκανε λόγο γιαυτα, εκτός από το ΚΚΕ) που περιλάμβανε το "σχέδιο Α" = μνημόνιο 1ο, η τρόικα ήθελε να κουρέψει καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Έδω λοιπόν κολλάει το ΟΧΙ της κυπριακής κυβέρνησης. Τα συμφέροντα των Ρώσσικων μονοπωλίων ήθελε να εξυπηρετήσει και φυσικά ζύγιζε τα συμφέροντά της. Και φυσικά ήρθε και είπε ναι στο σχέδιο Β της τρόϊκα, αφού δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί άλλο δάνειο από τη Ρωσία. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση από τότε που ιδρύθηκε, σκοπό έχει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών της, δηλαδή του κεφαλαίου, τελείως αντιλαϊκή και δεν πρόκειται να αλλάξει από τα μέσα.

Η κοινωνία μας έχει χτιστεί πάνω στην οικονομική σημερινή βάση, που είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίξει τους ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες, δεν μπορεί να στηρίξει με μηχανισμούς αλληλεγγύης την τραγική φτώχεια που υπάρχει, αν δεν βάλει ρότα για την ανατροπή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που δημιουργεί και διαιωνίζει όλα αυτά τα προβλήματα για τους λαούς. Οσο συντηρούμε τον καπιταλισμό, με την μοιρολατρία του στυλ "τίποτα δεν γίνεται", όσο τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες βασιζόμενοι δηλαδή σε αριστερή κυβέρνηση, όσο αρνούμαστε να εμβαθύνουμε στα γεγονότα και να δούμε καθαρά τις αιτίες και όσο απομακρυνόμαστε από την μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, θα απογοητευόμαστε ακόμα περισσότερο και θα σκύβουμε το κεφάλι, γιατί δεν έχουμε καθαρό στόχο δηλαδή την βίαιη σύγκρουση με την αστική εξουσία και την ανατροπή της.

Αν νομίζει ο Ιωαννίδης και ο κάθε Ιωαννίδης οτι μπορεί να υπάρξει, ή υπήρξε ποτέ "δημοκρατία" στα πλαίσια του καπιταλισμου, πρέπει να κατέβει από το συννεφάκι του. Του φάνηκε δημοκρατία το οχι της κύπρου έστω για μιά στιγμη, αλλά στην πραγματικότητα απλά περιγράφει αυτό που μας πασάρουν τόσες μέρες τα αστικά ΜΜΕ. Εξάλλου ακόμα και το δάνειο που θέλει η κύπρος να πάρει από την τρόϊκα, τον μόνο στόχο που έχει έιναι να φθηνήνει η εργατικη δύναμη για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές. Είναι από τη φύση του αντιλαϊκο, ασχέτως το ύψος του χρέους της χώρας.

Όπως έχει αποδειχθεί από την ιστορία της ανθρωπότητας, για να αλλάξει μία κατάσταση θέλει κοινωνική επανάσταση. Ο κοινοβουλευτισμός, το σύνταγμα, η αστικές εκλογές, το αστικό δίκαιο κλπ, είναι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να ελέγχουν την εργατική τάξη, για να την χαληναγωγούν. Όταν το σύστημα περνάει κρίση, όλοι οι θεσμοί πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα και πίσω από τα ψεύτικα λόγια φαίνεται η πραγματικότητα, δηλαδή η αδίστακτη εξουσία του καπιταλισμού, που θέλει παση θυσία (των λαών μόνο!) να διατηρήσει τα κέρδη του και την εξουσία του.

Κι εγώ πολύ θα ήθελα να μπορεί ένα κοινωνικοοικονομικο σύστημα να αλλάζει σταδιακά, χωρίς ανθρωπινες απώλειες, αλλά αυτό είναι κάτι ουτοπικό. Ο καπιταλισμός δεν θα αλλάξει από μέσα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γίνει λαϊκη και ανθρώπινη, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν θα προστατέψουν τους λαούς ποτε. Η εργατική τάξη είναι αυτή που πρέπει να συνειδητοποιήσει το καθήκον της, το ρόλο της για να φέρει τα πανω κάτω.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα?

(quote της Ρόζας Λούξεμπούργκ, γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια)

RUBY RED

ΔΥΝΑΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κίνημα για να νικήσει ο λαός. Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ

Εργαζόμενοι, νέοι, νέες 

Έχετε συγκεντρώσει πείρα από όσα έχουν γίνει στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, στη χώρα. Πρέπει τώρα να την αξιοποιήσουμε ατομικά και συλλογικά. Να βγουν συμπεράσματα γιατί το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δέχεται ο λαός.

Πριν λίγες μέρες, στις 20 Φλεβάρη, είχαμε πανεργατική - πανελλαδική απεργία κάτω από την πίεση σωματείων, ομοσπονδιών, καθώς και του ΠΑΜΕ με αιτήματα: Να μην καταργηθεί η εθνική και οι κλαδικές συμβάσεις, να προστατευτούν οι άνεργοι, να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια που πνίγουν εργαζόμενους και μικρομεσαίους.

Το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι απαιτούν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την επιβολή μισθών και συντάξεων πείνας, δουλειά χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση αδίστακτα ικανοποιεί αυτές τις αξιώσεις.

Θα έπρεπε να μη μείνει εργασιακός χώρος και κλάδος που να μην ταρακουνηθεί. Σκεφτείτε όμως, τι έγινε. Όπου δεν υπήρχε ισχυρή παρέμβαση συνδικάτων που δούλεψαν με συνέπεια για την επιτυχία της απεργίας και την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική προσπάθεια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρόσκεινται στις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αρκετών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων να οργανωθεί η απεργία, να αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εκβιασμοί της μεγαλοεργοδοσίας. Να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, να γίνουν συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές. Αντίθετα, σε μια σειρά χώρους αυτές οι ηγεσίες αδιαφόρησαν, την υπονόμευσαν ή ακόμα λειτούργησαν και απεργοσπαστικά.

Πόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση;

Ο καθένας μας έχει ευθύνη να μπει τέλος στη διάλυση, τη συναλλαγή, το φόβο και τον εκφυλισμό που επικρατεί σε πολλά συνδικαλιστικά όργανα σε κρίσιμους χώρους.

Είναι επιτακτική ανάγκη να ξηλωθούν από τα όργανα του κινήματος οι δυνάμεις που δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή της εργατικής τάξης, που καλλιεργούν την ταξική υποταγή, που είναι «μανούλες» στις κούφιες αγωνιστικές κορόνες και εξαφανίζονται ή τα γυρίζουν όταν οξύνεται η ταξική πάλη.

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Να ανασυγκροτηθεί τώρα το εργατικό κίνημα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται αποφασιστική αναμέτρηση με δυσκολίες και αδυναμίες. Βασικό ζήτημα είναι να γραφτούν στα σωματεία οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μαζική ενεργή συμμετοχή και δράση. 

ΣΑΡΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ.

Για να πάρει ανάσα το κίνημα. Να αλλάξει ριζικά το κλίμα που υπάρχει μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο λαό. Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, νέων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έδειξε ότι υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να στηρίξουν την αναζωογόνηση, την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Οι μεγάλες κοινές συγκεντρώσεις και τα μπλόκα εργατών, μικρομεσαίας αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων σπάνε την τρομοκρατία της κυβέρνησης, φανερώνουν τη δύναμη που έχει η λαϊκή - κοινωνική συμμαχία.

Δρόμο ανοίγει η συμμετοχή των ναυτεργατών στην απεργία που αψήφησαν την επιστράτευση, τις απειλές κυβέρνησης και εφοπλιστών. Η μαχητική δράση που αναπτύσσουν οι λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας στις συνοικίες για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια μόνη και απροστάτευτη.

Μπορεί να γίνει παράδειγμα οργάνωσης η αντοχή και ο πολύμηνος απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών κόντρα στις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις και την τρομοκρατία. Κράτησε, γιατί είχε την πολύμορφη λαϊκή αλληλεγγύη. Θα είχε μεγαλύτερη δύναμη αυτός ο αγώνας αν μαζί με τους χαλυβουργούς απεργούσαν και οι εργάτες των άλλων εργοστασίων χαλυβουργίας του ίδιου βιομηχάνου, αλλά και των άλλων εργοστασίων του κλάδου, που σήμερα αντιμετωπίζουν και αυτοί τη δραστική μείωση μισθών και τις απολύσεις.

Αν όλα τα εργοστάσια στην Ελλάδα γίνονταν μια Χαλυβουργία, που βροντοφώναζε «τέλος οι θυσίες για την πλουτοκρατία», «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», δεν θα μπορούσαν η πλουτοκρατία, η ΕΕ, τα κόμματά τους να περνάνε έτσι τη σφαγή των δικαιωμάτων μας, τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.

Φτωχοί, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι τα δικά σας συμφέροντα είναι κοντά στα συμφέροντα των εργαζομένων. Κοινός εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ανοχής στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που θεωρούν μονόδρομο την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την ΕΕ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Δε θα μας πάρει από κάτω αυτό που καθημερινά ζούμε, η ανεργία και ο φόβος της απόλυσης, ο μισθός που δεν φτάνει πια για τα βασικά, οι απλήρωτοι φόροι, τα χαράτσια, τα χρέη στις τράπεζες. Αυτό θέλουν όσοι έχουν συμφέρον να καταδικάσουν μόνιμα στη φτώχεια, στην ανεργία, σε εργασιακές συνθήκες κάτεργου.

Δεν πρέπει να γονατίσει η απόγνωση ολόκληρες γενιές και η απογοήτευση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Η πάλη θα είναι σκληρή, απαιτεί θυσίες. Έτσι ήταν πάντα.

Ό,τι κατάκτησε η εργατική τάξη και ο λαός ήταν αποτέλεσμα σκληρών και πολύχρονων αγώνων κατά του καπιταλισμού, των κυβερνήσεών του και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες και εργάτριες, αγωνιστές μαζί μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και εξορίστηκαν και έδωσαν και τη ζωή τους για να φουντώσει το εργατικό κίνημα. Ήταν αποτέλεσμα και της οικοδόμησης και των κατακτήσεων του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες.

Ο λαός δεν πρέπει να παραδώσει ιδανικά και αξίες στο φόβο που καλλιεργούν, στην άγνοια και την αδυναμία.

Ο λαός τίποτα δεν πρέπει να περιμένει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και της ΕΕ. Δεν νοιάζονται για τα λαϊκά προβλήματα. Δεν πρέπει να περάσουν ψεύτικες ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανή κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ, θα απαλύνει τη φτώχεια με τον «ευρωμονόδρομο» και συνταγές Ομπάμα. Μαχητικά να απομονώσει τη φασιστική, ναζιστική Χρυσή Αυγή, τους απογόνους του Χίτλερ και της Χούντας.

Είναι καιρός οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να υψώσουν αποφασιστικά το ανάστημά τους για τα δικαιώματα και το δίκιο τους.

Να δυναμώσει παντού η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων για νικηφόρα πορεία. Μόνο αυτή η συμμαχία πολλαπλασιάζει τη δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Είναι το αντίπαλο μπλοκ απέναντι στα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Δυναμώστε παντού τη λαϊκή αλληλεγγύη. Δώστε μαζική απάντηση στην καταστολή και το φόβο που σπέρνει το αντιδραστικό δόγμα της κυβέρνησης «νόμος και τάξη».

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! Η κρίση και η ανάπτυξη που υπόσχεται η τρικομματική κυβέρνηση και η παραλλαγή καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ ούτε λύνουν ούτε απαλύνουν τα δεινά του λαού, τη φτώχεια και την ανεργία.

Αυτό το «κάτι να γίνει» που λέει ο λαός, να πάρει περιεχόμενο. Μαζί με την πάλη και αιτήματα για την άμεση επιβίωση του λαού, για τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους φόρους και τα χαράτσια, την επιβίωση των ανέργων, της φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων: Να γίνει παλλαϊκό σύνθημα και οδηγός η απαίτηση για μονομερή διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ η ιδιοκτησία των μονοπωλίων και ο πλούτος που παράγεται να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού.

ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ, ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ - ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, που εξαθλιώνουν το λαό.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.

ΟΧΙ στα σύγχρονα κάτεργα, στους μισθούς 300 ευρώ και τις συντάξεις πείνας.

Μέτρα για να επιβιώσουν οι άνεργοι και οι οικογένειές τους.

Εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, σαν μια γροθιά να σπάσουμε τα δεσμά, του «ευρωμονόδρομου» και των μονοπωλίων.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Μάρτης 2013