ΤΩΡΑ

Είναι πολύ σημαντικό, μάλλον καθοριστικό για το λαϊκό κίνημα, να βρίσκεται ζωντανό και ενεργό ένα σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα στο πεδίο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και ιδίως κάτω από τις σημερινές κρίσιμες αλλά και καθοριστικές στιγμές για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας.

Το ΚΚΕ είναι η κολόνα, όπου πάνω της μπορούν να στηριχτούν οι εργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και να το στηρίξουν. Είναι η βάση για την ανασύνθεση  του συνδικαλιστικού κινήματος, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές συνδικαλιστές και τους συνεργαζόμενους. Πρέπει η εργατική τάξη να πάρει την απόφαση, επιτέλους να πολιτικοποιήσει στο σύνολο τους τα αιτήματα της, να υιοθετήσει αγωνιστική επαναστατική πολιτική, να αφαιρέσει την εξουσία από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και τις ανώδυνα αναδείξει με την δύναμη της την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της πατρίδας, που τώρα είναι γαντζωμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστών κάτω από την εξουσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των πολυεθνικών.

Να αναδεχθεί η μόνη διέξοδος που δεν είναι άλλη από την μονομερή διαγραφή του χρέους, με την σύγχρονη έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και τους διαφόρους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, και με λαϊκό εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και πολίτικης ζωής, για την ειρήνη και την ευημερία του λαού μας.

Τα αστικά κόμματα μαζί και τα λεγόμενα αριστερά (βλ. ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν αναγάγει την πολιτική εξαπάτηση του λαού μας σε τέχνη. Προβάλλουν με στόμφο αμείλικτα ερωτήματα, και τρομοκρατικά διλλήματα, βάζουν δήθεν πολιτικούς και οικονομικούς γρίφους στον λαό μας σχετικά με το τι θα γίνει εάν αποφασίσει ο λαός να αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή ένωση, να καταργήσει τα μνημόνια και να διαγράψει μονομερώς το χρέος. Πίσω από αυτά τα διλλήματα που του βάζουν βρίσκεται ο φόβος τους για την κατάργηση των μονοπωλίων ο φόβος τους για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο φόβος τους για το πέρασμα από τον σάπιο καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.

Η εργατική τάξη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι η μόνη τάξη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ότι είναι η πρωτοπόρα τάξη, αυτή που παράγει τα πάντα, αλλά απολαμβάνει ψίχουλα και σε λίγο ούτε και ψίχουλα. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η πολιτική και ταξική της έκφραση. Χωρίς το κόμμα της η εργατική τάξη είναι ανίσχυρη, ανάπηρη, χωρίς την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, άοπλη.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο λαός μας πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του, να μην φοβηθεί και με πρωτοπόρο το κόμμα τούτο ΚΚΕ, να σαρώσει και να πνίξει τα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες, τους καπιταλιστές και το ντόπιο πολιτικό τους προσωπικό. Αυτοί που τώρα κουνάνε το δάχτυλο στην εργατική τάξη, στην φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους, πρέπει να ηττηθούν μέσα στον λαό, πρέπει να ηττηθούν πολιτικά και κοινωνικά, να χάσουν τα πολιτικά και λαϊκά τους ερείσματα, να αφοπλιστούν.

Η εργατική τάξη να πυκνώσει στο λαϊκό κίνημα, να υποστηριχτούν αγωνιστές συνδικαλιστές με θέσεις που θα βγάζουν τον λαό μας από το τέλμα της εξαπάτησης και της πολίτικης κοροϊδίας. Να αναδεχθεί ότι καμιά κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, μόνο ο λαός μπορεί να το κάνει αν το πάρει απόφαση.

Το ΚΚΕ έχει αναδείξει αυτήν την ώριμη ανάγκη. Ο λαός μας πρέπει να βάλει τα δυνατά του, να καταλάβει ότι οι μόνες θυσίες που θα πιάσουν τόπο, είναι οι θυσίες για να εδραιώσει αυτός την δική του εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη χώρα μας. Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για την οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας με βάση τις ανάγκες του λαού μας. Είναι νομοτέλεια. Χωρίς αυτήν την αποφασιστική αλλαγή τίποτε καλό δεν μας περιμένει.

Ο καπιταλισμός σέρνεται, ξεψυχάει και θέλει να πάρει μαζί του στον γκρεμό και τους λαούς με ιμπεριαλιστικούς πολέμους αναδιανομής της γης και των αγορών. Η ανάδειξη της αναγκαιότητας της ειρήνης, της απομάκρυνσης όλων των στόλων από την λεκάνη της μεσογείου, ο τερματισμός της διχοτόμησης της Κύπρου, η ίδρυση ελεύθερου παλαιστινιακού κράτους, η εκμετάλλευση των οικονομικών πόρων των χωρών προς όφελος των λαών και όχι των μονοπωλίων, δηλαδή του ορυκτού πλούτου, των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και του φυσικού αερίου, είναι αιτήματα πολιτικά σημερινά και εφικτά. ΤΩΡΑ. Όχι αύριο ή στο απώτερο μέλλον.

Η εργατική τάξη στο σύνολο της μαζί με τους συμμάχους της πρέπει να παλέψει ΤΩΡΑ για την αλλαγή, να προκαλέσει με την δύναμη της, τριγμούς και αστάθεια σε κάθε αστική κυβέρνηση. Πρέπει από δω και πέρα και ανεξάρτητα από τα σχέδια των ντόπιων αστών και του ξένου κεφαλαίου και του πολιτικού τους προσωπικού, καμιά κυβέρνηση να μην παραμένει σταθερή, θα πρέπει να παραπαίει και να πέφτει όσο συχνότερα γίνεται. Καμιά σταθερότητα στις αστικές κυβερνήσεις. Σταθερότητα αστικών  και δήθεν αριστερών κυβερνήσεων σημαίνει δεινά για τον λαό μας. Οι αστοί και οι δήθεν αριστεροί πολιτικοί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό και το φοβούνται. Αυτό θα σημαίνει αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων μέσα στον λαό και την προλείανση του εδάφους για να αλλάξει χέρια η εξουσία.

Ο λαός μας είναι αυτός που τελικά θα δώσει την λύση. Η εργατική τάξη με αιχμή του δόρατος της το κόμμα της το ΚΚΕ θα διαμορφώσει τελικά το περιβάλλον για την μεγάλη πολιτική και οικονομική αλλαγή στην χώρα μας προς όφελος του λαού.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΚΕ

RED

ΚΟΥΒΕΛΙΣΜΟΙ

Όχι, δεν θ'αναφερθώ στους Σαμαρά και Βενιζέλο, άλλωστε θεωρώ πως αυτοί είναι εκλεκτοί και παρασημοφορημένοι ιππότες του τάγματος της γεμάτης τσέπης (της δικής τους και των δικών τους).

Μήτε στους υπολοίπους βουλευτές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, τούτοι θυμίζουν ολοένα και περισσότερο πρόβατα - αν και ο χαρακτηρισμός μάλλον προσβάλλει τα συμπαθέστατα τετράποδα. Εντάξει, κάποιοι ελάχιστοι εξ'αυτών έχουν ανήσυχο ύπνο τελευταία, θα πάρουν κανα χαπάκι κι όλα καλά, ή το χειρότερο, θα πληρώνουν με τα μαζεμένα την αγορά άλλοθι και συνειδήσεων για τα επόμενα χρόνια. Σιγά μη πάθουν και τίποτα...

Αλλά ο Κουβέλης; Ο Χατζησωκράτης; Η Ξηροτύρη; Αριστεροί δεν είναι όλοι αυτοί; Τουλάχιστον έτσι (ακόμη) δηλώνουν οι ίδιοι.

Απο πότε οι αριστεροί φοβούνται τη φτώχεια; Απο πότε οι αριστεροί τρέμουν τον αγώνα;

Και γιατί εκλιπαρούν σαν εξαρτημένοι τοξικομανείς - σε μιά μοναδική χωρωδία που περιλαμβάνει ντήλερς και τζάνκια απο κοινού - για τη "δόση" τους; Ποιούς θέλουν να βοηθήσουν στ'αλήθεια; Αυτοί είναι που μεθαύριο θα ψηφίσουν τις περικοπές στις συντάξεις των αναπήρων! Αυτοί είναι το παράδειγμα του έθνους των Ελλήνων. Αυτοί είναι που καθορίζουν συνειδήσεις, επιλογές, ιδέες, στάση ζωής για τους αυριανούς ενήλικες πολίτες. Υπερασπιζόμενοι τις τράπεζες, τους τοκογλύφους των χρηματιστηρίων και την πολιτική της μισαλλοδοξίας. Αυτοί είναι που θα συντηρήσουν τις μικρές δικτατορίες στη δουλειά, στην οικογένεια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, όλα τυλιγμένα με μιά κουβέρτα - επίφαση δημοκρατίας. Μιάς δημοκρατίας, που ελάχιστο σεβασμό μόνο να είχαν στο όνομα της, θα ζητούσαν το προφανές για κάθε πολιτικό που διακατέχεται απο μίνιμουμ ηθική. Ένα δημοψήφισμα. Πόσο πια να κοστίσει κάτι τέτοιο; Αφού στριμώχτηκαν και δηλώνουν πως δεν τους αρέσουν τα μέτρα κι επιπλέον έχουν την αυθάδεια και το θράσος να μας πετούν κατάμουτρα πως είναι άδικα και βάρβαρα(!!!) - πως αλήθεια τολμούν να λένε κάτι τέτοιο ανερυθρίαστα - ας αφήσουν λοιπόν τον λαό που συνεχώς επικαλούνται ν'αποφασίσει μόνος του αν θέλει να βγάλει τα μάτια του. Όχι, όχι μ'εκλογές, αλλά, για όνομα, εφόσον ΚΑΝΕΙΣ δεν συνηγορεί υπέρ των μέτρων, κάντε μιά Κυριακή ένα δημοψήφισμα, κρατήστε τη φωλίτσα σας καθαρή κι εφαρμόστε - εσείς οι ίδιοι, όχι άλλοι - εκείνο που ο λαός θα επιλέξει. 

Αλλά προφανώς αυτά είναι παραληρήματα που δεν έχουν θέση στην "κανονική" ζωή, ά, ξέχασα κιόλας, δεν προλαβαίνουμε, ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά... Το χειρότερο όμως νομίζω πως είναι το οτι οι Έλληνες έχουν πλέον διαβρωθεί τόσο πολύ απο τα λαμόγια, τις ρουφιανιές, τα ρουσφέτια και τη διαπλοκή, που έχουν καταλήξει σκιά του κάποτε περήφανου, φιλόξενου κι αξιοπρεπούς λαού που μαθαίνουμε πλέον μόνον απο τα βιβλία ιστορίας. 

Το χρήμα είναι ο απόλυτος άρχων σήμερα, όχι μόνο στις ρομποτικές ψυχές εκείνων που έχουν και διαχειρίζονται την διακυβέρνηση, αλλά δυστυχώς φώλιασε για τα καλά και στις φοβισμένες ψυχές των σύγχρονων ειλώτων, που τρέμοντας το ενδεχόμενο να γίνουν δούλοι, ταίζουν εξουσία τους κυρίους τους.

Δύο ακόμη παρατηρήσεις. Όταν βλέπω σε τηλεοπτικά πάνελ εκπροσώπους αυτής της συγκυβέρνησης, θλίβομαι, ντρέπομαι κι εντέλει εκπλήσσομαι...ο Νίκος Τσούκαλης ομονοεί με τον Άδωνι Γεωργιάδη... Κυρίες και κύριοι του Κουβέλη, ΠΩΣ στα κομμάτια το αντέχετε; Και νάστε σίγουροι, εκείνοι που σας ψήφισαν, ΔΕΝ σας επέλεξαν γι'αυτά που προκρίνετε, τουλάχιστον οι περισσότεροι.

Επίσης, ας τελειώσει το παραμύθι με την επίκληση του μέλλοντος των παιδιών μας. Τρίχες κατσαρές, επιτρέψτε μου να πω. Τα παιδιά, οι νέοι, είναι αθάνατοι και δεν φοβούνται το παραμικρό, μήτε έχουν ανάγκη κάποιους μεγαλοσχήμονες "γονιούς" ν'αποφασίζουν για πάρτη τους. Κι εγώ έχω παιδιά, προτιμώ όμως να τα δω να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, ήθος και μπολιασμένα με ιδέες ανθρωπιάς και ισονομίας, έστω φτωχικά αν χρειάζεται, παρά να τα "καμαρώνω" βολεμένους, υποταγμένους κι ίσως κάποτε ιδεολογικά και συναισθηματικά λοβοτομημένους κρίκους μιάς αλυσίδας απάνθρωπων "πολιτισμών".

Τέλος, τα γράφω αυτά γιατί ως μουσικός έχω δημόσια εικόνα, δεν μου αρέσει να κρύβομαι και να γλύφω εκεί που έφτυνα κι επιθυμώ ως πολίτης να διατηρώ την ελευθερία της έκφρασης της άποψης μου, όσο οι φτωχές μου γνώσεις το επιτρέπουν.

ΠΗΓΗ: ΗΛΙΑΣ ΖΑΪΚΟΣ

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥΣ. 1ο Μέρος

Μιας και είμαστε ακόμα στο πνεύμα της εθνικής μας εορτής, είναι ευκαιρία να συγκρίνουμε δύο παρόμοιες και ανόμοιες καταστάσεις πολέμου.

Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εχθρός απειλούσε τον λαό μας ότι θα τον υποδουλώσει. Ο εχθρός ήταν επεκτατικός, εθνικιστικός. Ήταν ο φασισμός με ιταλικό και γερμανικό πρόσωπο. Και τα εγκλήματά του? Θάνατος παντού. Δολοφονίες, βιασμοί, βασανιστήρια, κλοπές, βία, εκτελέσεις, επιδρομές και ό,τι χειρότερο μπορεί να φανταστεί ο νους (ή να το έχει δει σε ταινίες που προωθούν τη βία).
Τα όπλα που χρησιμοποιούσε ο φασισμός ήταν φυσικά η εκμετάλλευση της τότε ελληνικής κυβέρνησης και των ΜΜΕ της, σπέρνοντας θετική προπαγάνδα υπέρ των κατακτητών ως σωτήρες του ελληνικού έθνους, με αφίσες παντού, με πρωτοσέλιδα και εντυπωσιακά άρθρα στις κυκλοφορούσες εφημερίδες του σήμερα. Και βέβαια αφού ο ελληνικός λαός αποφάσισε να αντισταθεί στον εχθρό (αργώντας ένα χρόνο), τότε το μεγαλύτερο όπλο του δεύτερου ήταν ο πολεμικός του εφοδιασμός. Πιστόλια, μαχαίρια, γκλομπς και διάφορα άλλα όπλα για να μπορεί να σκοτώνει τους Έλληνες.

Βέβαια, εμβαθύνοντας παραπέρα, το σημαντικότερο όπλο του φασισμού ήταν ο στρατός του. Εκατομμύρια νέοι 18 χρ. και άνω υπηρέτησαν τη σβάστιγκα, κάνοντας τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Νέα παιδιά, εκπαιδευμένα, πορωμένα, ρατσιστές πεποισμένοι πως ανήκουν στην γερμανική "καθαρή" φυλή. Είχαν κι αυτά γονείς. Ήταν κι αυτά κάποτε αθώα γλυκά παιδάκια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ασπάστηκαν τον ναζισμό (πολλοί απ'αυτούς και Έλληνες), πόσο διαφορετικοί θα ήταν, αν είχαν πει ΟΧΙ στις εγκληματικές ενέργειες και στον επεκτατικό πόλεμο του Χίτλερ! Έγιναν η ψυχή του κινήματος, του πολέμου. Χωρίς την χρήση αυτών των ανθρώπων, η ναζιστική μηχανή δεν θα δούλευε ποτέ.Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε συνοπτικά ότι τα όπλα του ναζισμού ήταν:

1. Τα ΜΜΕ και η προπαγάνδα
2. Πολεμικός εφοδιασμός
3. Παιδεία (εκπαίδευση των νέων για την μετατροπή τους σε φασίστες)
4. Στρατός
5. Ο άνθρωπος (γενικά), που είναι ο σημαντικότερος παράγοντας και εργαλείο για να δουλέψει οτιδήποτε!

Ο εχθρός λοιπόν το 1940, πριν απο 70 περίπου χρόνια, ήταν ξεκάθαρος, και ξεκάθαρος ήταν και ο τρόπος που έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Σήμερα, που ο ελληνικός λαός ζει μέσα σε οικονομική κρίση, ύφεση, λιτότητα, ανεργεία, φτώχεια, τείνει να εμπιστεύεται ολοένα και περισσότερο ανθρώπους οι οποίοι εκπροσωπούν το φασισμό, πράγμα οξύμωρο, διότι όπως αναφέραμε παραπάνω, κάποτε ήταν ο εχθρός του. Κάποτε ήταν ο δολοφόνος του.
Βέβαια εν έτη 2012, ο φασισμός είναι άλλη μία μάσκα για να φοράει ο πραγματικός εχθρός του λαού μας, αλλά και των λαών της Ευρώπης γενικότερα. Ποιός είναι όμως ο πραγματικός εχθρός τελικά?
Ας δούμε λίγο τα όπλα που χρησιμοποιεί εναντίον των Ελλήνων.

"Η Θρησκεία είναι το όπιο του λαού" είπε κάποτε ο Καρλ Μαρξ. Είχε δίκιο? 

Ο ορθόδοξος χριστιανισμός ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας μας, άλλωτε για καλό, άλλωτε για κακό. Φυσικά, κατά την ύφεση, μόνο κακό κάνει. Πρώτον, το κράτος είναι αυτό που πληρώνει τους μισθούς όλων των παπάδων και των ομοίων τους, χωρίς να τους μειώνει (Εκκλησία-Έλληνες 1-0), δηλαδή χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου (είτε πιστεύει, είτε όχι...). Η περιουσία της Εκκλησίας, βολικά, δεν φορολογείται (Εκκλησία-Έλληνες 2-0). Επίσης, ο καθείς υπάλληλος της ορθόδοξης εκκλησίας, μπορεί να έχει τη δική του γνώμη (η Εκκλησία μας δεν έχει ολόκληρη μία κοινή θέση να αντιπροσωπεύει, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει) για τα πολιτικο-κοινωνικά δρώμενα, να την εκφράζει δημόσια και να πορώνει φυσικά τους έλληνες και άλλους, πολίτες. Πχ. το συμβάν με τον νεαρό δημιουργό του γκρουπ για τον γέροντα "παστίτσιο", ή τις έξαλλες διαμαρτηρίες έξω από το θέατρο Χυτήριο, στην Αθήνα, ενάντια  στο "αντιχριστιανικό" έργο (Εκκλησία-Έλληνες 3-0)! Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί και συνεχίζει και διατηρεί το κανάλι της 3Ε στον ψηφιακό κόσμο εν καιρώ κρίσης (6.000.000 ευρώ πρέπει να δώσει κάποιος για να έχει μία ψηφιακή θέση Mpeg4), με οικονομικό χέρι βοηθείας από το κράτος?....Ποιος ξέρει... (Εκκλησία-Έλληνες 4-0). Η Εκκλησία επίσης καλλιεργεί τον ρατσισμό εναντίον άλλων φυλών στα μυαλά των Ελλήνων (Εκκλησία-Έλληνες 5-0), δηλώνοντας κάτα της δημιουργίας τζαμιού, για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι, ή για ναούς άλλων θρησκευμάτων (αν δεν είναι αυτό φασισμός, τότε τι είναι?). Παρ'όλ'αυτά οι Έλληνες μετανάστες αγωνίζονταν για να δημιουργήσουν κοινότητες και να χτίσουν μία ορθόδοξη εκκλησία για να πηγαίνουν. Τυχαίο?
Για να είμαστε αντικειμενικοί, υπάρχουν και κάποιοι υπάλληλοι της εκκλησίας οι οποίοι είναι υπέρ των συμφερόντων του λαού μας (Εκκλησία-Έλληνες 5-1)!
Όλα τα παραπάνω καθιστούν τη Θρησκεία, όπλο του εχθρού του λαού, γι'αυτό εξάλλου τη χρηματοδοτεί και την διαιωνίζει. Διότι είναι ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού του κόσμου από το να καταλάβει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα. Ποιος είναι άλλωστε ο λόγος που η Εκκλησία μας έχει τόσα προνόμια, τόση περιουσία, τόση ελευθερία και δικαιώματα? Μήπως οι ελληνικές κυβερνήσεις την διατηρούν επειδή είναι θρήσκες οι ίδιες? Ή μήπως επειδή ξέρουν ότι η Εκκλησία έχει τεράστια επιροή πάνω στα πλήθη?

Άλλο ένα όπλο του σημερινού εχθρού μας είναι τα ΜΜΕ. Εδώ πλέον δε χρειάζονται πολλές εξηγήσεις πιστεύω. Η χουντική και κατοχική λογοκρισία πέφτει σύννεφο πάνω στους δημοσιογράφους, οι οποίοι, αν σηκώσουν κεφάλι και πουν την αλήθεια, διώκονται και συλλαμβάνονται, όπως πχ ο Βαξεβάνης.

COPYRIGHT: ΟΡΝΕΡΑΚΗΣ

Ο εξ ολοκλήρου έλεγχος των ΜΜΕ από και υπέρ της εκάστοτε κυβέρνησης, διαφαίνεται έντονα σήμερα με την κρίση, διότι πρέπει να περάσει ανόδυνα η υποδούλωση του ελληνικού λαού στο καινούριο καθεστώς. Τα ΜΜΕ κατευθύνουν τον λαό ώστε να πάρει αποφάσεις υπέρ του εχθρού, αντί να αποφασίσει να αγωνιστεί εναντίον του. Πχ. στις δεύτερες εκλογές του Ιούνη, μία έξαρση επικρατούσε στην τηλεόραση, ακόμα και με ρεπορτάζ από το BBC, ότι ο λαός πρέπει πάση θησεία να βγάλει κυβέρνηση αλλιώς μπορεί να φύγει απο την ΕΕ και να κυρίξει πτώχευση, και με τη δραχμή τα cornflakes θα κοστίζουν 9 ευρώ (ξένη μάρκα προϊόντος, αλλά αυτό δεν μας πείραξε!) κ.α. τέτοια τρομοκρατικά. Έτσι ο λαός βιάστηκε να ψηφίσει και τι έκανε? Δημιούργησε μία συνγκυβέρνηση από τρία κόμματα ορκισμένα ότι ποτέ δεν θα συνεργάζονταν μεταξύ τους και μία αντιπολίτευση ή οποία κάθε βδομάδα αλλάζει πολιτική γραμμή (διαγραφή του μνημονίου, έξω από το ευρώ/ καταγγελία του μνημονίου/ δημιουργία άλλου καλύτερου μνημονίου μέσα στο ευρώ/ καλύτερη διαπραγματευση/ μετατροπή σε νέο ΠΑΣΟΚ), γλύφοντας παράλληλα τους επιχειρηματίες και δινοντας άφεση αμαρτιών σε κάθε προδότη του λαού! Αν δεν είναι αυτό έλεγχος του λαού μέσα από τα ΜΜΕ τότε τι είναι?
Το χειρότερο είναι ότι τέσσερα από αυτά τα κανάλια (ΕΡΤ 1,3, ΝΕΤ, 3Ε) τα πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος για να του λένε την αλήθεια. Η αλήθεια των ΜΜΕ είναι αυτή: 

Να μην αγωνιστεί κανείς. 

Να μη ξεσηκωθεί κανείς. 

Πατριώτης είναι αυτός που πληρώνει. 

Ο λαός χρωστάει. 

Η κρίση είναι και του λαού. 

ΚΚΕ. Τι είναι αυτό? Δεν το γνωρίζουμε. Μακρυά από τα κανάλια μας...

Τα καμώματα της Χρυσής Αυγής είναι πρώτο θέμα τηλεθέασης!

Αστυνομία-Στρατός. Άλλο ένα όπλο του εχθρού, το οποίο πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος, υποτίθεται για να τον προστατεύει. Πώς λοιπόν αποδικνύεται ότι είναι εργαλείο του εχθρού του λαού? Πάρτε παράδειγμα τα ΜΑΤ! Τι κάνουν τα ΜΑΤ? Λειτουργούν ως καταστάλτικές δυνάμεις εναντίον επισοδείων και τραμπουκισμού. Αυτό ήταν παλιά. Σήμερα με την κρίση, το ΜΑΤ χρησιμοποιείται για να καταστάλλει κάθε είδους διαμαρτηρία εναντίον της κυβέρνησης και του καθεστώτος! Ύποπτο? Μαζί με των παπαδων, ποιοι άλλοι μισθοί δεν έχουν μειωθεί? Των ΜΑΤ, των κατασταλτικών δυνάμεων! Όταν ρέει το χρήμα, το ΜΑΤ μπορεί και να σκοτώσει για χάρη του εχθρού! Αν κοπεί τι θα γίνει? Ποιος όμως πληρώνει με το μόχθο του τα ΜΑΤ? Ο λαός! Τι ειρωνία! Αχ λαέ μπουνταλά!

Άλλο ένα παράδειγμα η δουλειά της αστυνομίας και των δικαστών. Γιατί συνελήφθη ο δημοσιογράφος Βαξεβάνης? Μήπως γιατί προσπάθησε να αποκαλύψει και να δημοσιεύσει στον λαό μία αλήθεια για δύο πολιτικούς? Μήπως λειτούργησε έτσι εναντίον του καθεστώτος? "Το να γνωρίζει κάποιος την αλήθεια και μόνος να την φωνάζει, έιναι μία πράξη επαναστατική". Βέβαια η προειδοποίηση στον Βαξεβάνη να σταματήσει, έγινε εδώ και πολύ καιρό, με την τότε εισβολή κάποιων στην κατοικία του, χωρίς να κλέψουν κάτι, ψάχνοντας τον ίδιο. Τυχαίο?

Ο στρατός θα είναι το επόμενο βήμα της κυβέρνησης για να σταματήσει τις διαμαρτηρίες που θα ακολουθήσουν (ήδη έδειξε τη δύναμη της με την τεράστια περιφρούρηση της στρατιωτικής παρέλασης), ώντας πιο έντονες και μαζικές. Άραγε αν ο στρατός μας αρνηθεί να επιτεθεί στον λαό, δεν θα αποφύγουμε έτσι έναν νέο εμφύλιο?

Μέχρι στιγμής συμπεράσματα:

Πόσα κοινά όπλα έχουν ο εχθρός του 1940 και το σημερινός εχθρός του ελληνικού λαού? Τα ΜΜΕ και την προπαγάνδα τους, τον Στρατό, τον άνθρωπο που κινεί αυτά τα όπλα (δημοσιογράφοι, ΜΑΤ, Αστυνομικοί, στρατιώτες). Τρία κοινά όπλα έχουν μέχρι στιγμής τα οποία και πληρώνουν αδρά.

Συνεχίζεται...