Εργαζόμενοι, νέοι, νέες
Έχετε συγκεντρώσει πείρα από όσα έχουν γίνει στο χώρο
δουλειάς, στον κλάδο, στη χώρα. Πρέπει τώρα να την αξιοποιήσουμε ατομικά
και συλλογικά. Να βγουν συμπεράσματα γιατί το εργατικό - συνδικαλιστικό
κίνημα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων για την αντιμετώπιση της
επίθεσης που δέχεται ο λαός.
Πριν λίγες μέρες, στις 20 Φλεβάρη, είχαμε πανεργατική - πανελλαδική
απεργία κάτω από την πίεση σωματείων, ομοσπονδιών, καθώς και του ΠΑΜΕ με
αιτήματα: Να μην καταργηθεί η εθνική και οι κλαδικές συμβάσεις, να
προστατευτούν οι άνεργοι, να καταργηθούν οι φόροι και τα χαράτσια που
πνίγουν εργαζόμενους και μικρομεσαίους.
Το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι απαιτούν την κατάργηση των
Συλλογικών Συμβάσεων και την επιβολή μισθών και συντάξεων πείνας,
δουλειά χωρίς δικαιώματα. Η κυβέρνηση αδίστακτα ικανοποιεί αυτές τις
αξιώσεις.
Θα έπρεπε να μη μείνει εργασιακός χώρος και κλάδος που να μην ταρακουνηθεί. Σκεφτείτε όμως, τι έγινε.
Όπου δεν υπήρχε ισχυρή παρέμβαση συνδικάτων που δούλεψαν με συνέπεια
για την επιτυχία της απεργίας και την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του
ΠΑΜΕ, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική προσπάθεια από τις συνδικαλιστικές
ηγεσίες που πρόσκεινται στις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αρκετών
Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων να οργανωθεί η απεργία, να
αντιμετωπιστούν οι απειλές και οι εκβιασμοί της μεγαλοεργοδοσίας.
Να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, να γίνουν συνελεύσεις, απεργιακές
επιτροπές. Αντίθετα, σε μια σειρά χώρους αυτές οι ηγεσίες αδιαφόρησαν,
την υπονόμευσαν ή ακόμα λειτούργησαν και απεργοσπαστικά.
Πόσο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση;
Ο καθένας μας έχει ευθύνη να μπει τέλος στη διάλυση, τη συναλλαγή, το
φόβο και τον εκφυλισμό που επικρατεί σε πολλά συνδικαλιστικά όργανα σε
κρίσιμους χώρους.
Είναι επιτακτική ανάγκη να ξηλωθούν από τα όργανα του
κινήματος οι δυνάμεις που δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή της
εργατικής τάξης, που καλλιεργούν την ταξική υποταγή, που είναι
«μανούλες» στις κούφιες αγωνιστικές κορόνες και εξαφανίζονται ή τα
γυρίζουν όταν οξύνεται η ταξική πάλη.
ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Να ανασυγκροτηθεί τώρα το εργατικό κίνημα. Δεν είναι εύκολη
υπόθεση. Χρειάζεται αποφασιστική αναμέτρηση με δυσκολίες και αδυναμίες.
Βασικό ζήτημα είναι να γραφτούν στα σωματεία οι εργαζόμενοι και οι
άνεργοι. Να πάρουν πάνω τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Κι
αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη μαζική ενεργή συμμετοχή και δράση.
ΣΑΡΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ.
Για να πάρει ανάσα το κίνημα. Να αλλάξει ριζικά το κλίμα που υπάρχει μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στο λαό.
Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, νέων στις απεργιακές
συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έδειξε ότι υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να
στηρίξουν την αναζωογόνηση, την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.
Οι μεγάλες κοινές συγκεντρώσεις και τα μπλόκα εργατών,
μικρομεσαίας αγροτιάς, αυτοαπασχολούμενων σπάνε την τρομοκρατία της
κυβέρνησης, φανερώνουν τη δύναμη που έχει η λαϊκή - κοινωνική συμμαχία.
Δρόμο ανοίγει η συμμετοχή των ναυτεργατών στην απεργία που αψήφησαν
την επιστράτευση, τις απειλές κυβέρνησης και εφοπλιστών. Η μαχητική
δράση που αναπτύσσουν οι λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής λαϊκής
συμμαχίας στις συνοικίες για να μη μείνει καμία λαϊκή οικογένεια μόνη
και απροστάτευτη.
Μπορεί να γίνει παράδειγμα οργάνωσης η αντοχή και ο πολύμηνος
απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών κόντρα στις μειώσεις μισθών, τις
απολύσεις και την τρομοκρατία. Κράτησε, γιατί είχε την πολύμορφη λαϊκή
αλληλεγγύη. Θα είχε μεγαλύτερη δύναμη αυτός ο αγώνας αν μαζί με τους
χαλυβουργούς απεργούσαν και οι εργάτες των άλλων εργοστασίων
χαλυβουργίας του ίδιου βιομηχάνου, αλλά και των άλλων εργοστασίων του
κλάδου, που σήμερα αντιμετωπίζουν και αυτοί τη δραστική μείωση μισθών
και τις απολύσεις.
Αν όλα τα εργοστάσια στην Ελλάδα γίνονταν μια Χαλυβουργία, που
βροντοφώναζε «τέλος οι θυσίες για την πλουτοκρατία», «χωρίς εσένα
γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», δεν θα μπορούσαν η
πλουτοκρατία, η ΕΕ, τα κόμματά τους να περνάνε έτσι τη σφαγή των
δικαιωμάτων μας, τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.
Φτωχοί, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι
Καθημερινά αποδεικνύεται ότι τα δικά σας συμφέροντα είναι κοντά στα
συμφέροντα των εργαζομένων. Κοινός εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια ανοχής στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές
ηγεσίες που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που
θεωρούν μονόδρομο την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την ΕΕ.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Δε θα μας πάρει από κάτω αυτό που καθημερινά ζούμε, η ανεργία και ο
φόβος της απόλυσης, ο μισθός που δεν φτάνει πια για τα βασικά, οι
απλήρωτοι φόροι, τα χαράτσια, τα χρέη στις τράπεζες. Αυτό θέλουν όσοι
έχουν συμφέρον να καταδικάσουν μόνιμα στη φτώχεια, στην ανεργία, σε
εργασιακές συνθήκες κάτεργου.
Δεν πρέπει να γονατίσει η απόγνωση ολόκληρες γενιές και η
απογοήτευση ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.
Η πάλη θα είναι σκληρή, απαιτεί θυσίες. Έτσι ήταν πάντα.
Ό,τι κατάκτησε η εργατική τάξη και ο λαός ήταν αποτέλεσμα σκληρών και πολύχρονων αγώνων
κατά του καπιταλισμού, των κυβερνήσεών του και των ιμπεριαλιστικών
οργανισμών. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες και εργάτριες, αγωνιστές μαζί
μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν και εξορίστηκαν και
έδωσαν και τη ζωή τους για να φουντώσει το εργατικό κίνημα. Ήταν
αποτέλεσμα και της οικοδόμησης και των κατακτήσεων του σοσιαλισμού στη
Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες.
Ο λαός δεν πρέπει να παραδώσει ιδανικά και αξίες στο φόβο που καλλιεργούν, στην άγνοια και την αδυναμία.
Ο λαός τίποτα δεν πρέπει να περιμένει από τα κόμματα της
συγκυβέρνησης και της ΕΕ. Δεν νοιάζονται για τα λαϊκά προβλήματα. Δεν
πρέπει να περάσουν ψεύτικες ελπίδες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανή κυβέρνηση με
το ΣΥΡΙΖΑ, θα απαλύνει τη φτώχεια με τον «ευρωμονόδρομο» και συνταγές
Ομπάμα. Μαχητικά να απομονώσει τη φασιστική, ναζιστική Χρυσή Αυγή, τους
απογόνους του Χίτλερ και της Χούντας.
Είναι καιρός οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να
εμπιστευτούν τη δύναμή τους και να υψώσουν αποφασιστικά το ανάστημά τους
για τα δικαιώματα και το δίκιο τους.
Να δυναμώσει παντού η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, της
φτωχής αγροτιάς και των αυτοαπασχολούμενων για νικηφόρα πορεία. Μόνο
αυτή η συμμαχία πολλαπλασιάζει τη δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Είναι το
αντίπαλο μπλοκ απέναντι στα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα του
«ευρωμονόδρομου». Δυναμώστε παντού τη λαϊκή αλληλεγγύη. Δώστε μαζική
απάντηση στην καταστολή και το φόβο που σπέρνει το αντιδραστικό δόγμα
της κυβέρνησης «νόμος και τάξη».
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ! Η κρίση και η ανάπτυξη που υπόσχεται η τρικομματική
κυβέρνηση και η παραλλαγή καπιταλιστικής ανάπτυξης με τη διαχείριση
ΣΥΡΙΖΑ ούτε λύνουν ούτε απαλύνουν τα δεινά του λαού, τη φτώχεια και την
ανεργία.
Αυτό το «κάτι να γίνει» που λέει ο λαός, να πάρει
περιεχόμενο. Μαζί με την πάλη και αιτήματα για την άμεση επιβίωση του
λαού, για τις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους φόρους και τα
χαράτσια, την επιβίωση των ανέργων, της φτωχής αγροτιάς και των
αυτοαπασχολούμενων: Να γίνει παλλαϊκό σύνθημα και οδηγός η απαίτηση για
μονομερή διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό
κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ η ιδιοκτησία
των μονοπωλίων και ο πλούτος που παράγεται να ικανοποιεί τις ανάγκες του
λαού.
ΚΑΤΩ ΟΙ ΦΟΡΟΙ, ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ - ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, που εξαθλιώνουν το λαό.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.
ΟΧΙ στα σύγχρονα κάτεργα, στους μισθούς 300 ευρώ και τις συντάξεις πείνας.
Μέτρα για να επιβιώσουν οι άνεργοι και οι οικογένειές τους.
Εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, σαν μια γροθιά να σπάσουμε τα δεσμά, του «ευρωμονόδρομου» και των μονοπωλίων.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Μάρτης 2013
